วันที่ 29 พฤศจิกายน 2566 แพรรี่ ไพรวัลย์ วรรณบุตร อดีตพระมหาไพรวัลย์ วรวัณฺโณ ได้โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ระบุว่า คดีที่พระน้ำฝนฟ้องร้องดิฉัน ศาลยกฟ้องค่ะ

เป็นอย่างไรคะ วันนั้นที่แถลงข่าวกันเป็นใหญ่เป็นโต กล่าวหาดิฉันว่าหมิ่นประมาทเช่นนั้นเช่นนี้ พูดจาโอ่อ่าวางท่าวางที สุดท้ายวันนี้ศาลมีคำสั่งยกฟ้อง แล้วยกฟ้องตั้งแต่ชั้นไต่สวนมูลฟ้องเลยนะคะ 

พระน้ำฝนก็ดี ลุงทนายเปรียญ ๓ ของพระน้ำฝนก็ดี ถ้าพอมีเวลาว่างมาพบดิฉันได้ มานั่งเรียนบาลีกับดิฉันนะคะ ดิฉันจะบอกจะกล่าวให้ อะไรเป็นเรื่องถูกต้องไม่ถูกต้อง อะไรเหมาะสมไม่เหมาะสม 

ทั้งนี้ "แพรรี่ ไพรวัลย์" ยังโพสต์อีกว่า ดิฉันใช้เวลาในการศึกษาเล่าเรียนบาลีมา 8 ปีเต็ม ใช้เวลาอีกเกือบ 10 ปี ในการสั่งสอนพระเณรเพื่อสร้างศาสนทายาท

ดิฉันอยากบอกนะคะว่า ที่จบบาลีมาได้เนี่ย ไม่ได้จบเพราะเอาบาตรแลกมานะคะ ดิฉันใช้สติปัญญาและความรู้ความสามารถของตัวเองในการสอบไล่ได้ล้วนๆ

ดิฉันอาจยอมได้ในบางเรื่อง แต่เรื่องการบิดพริ้วหรือการย่ำยีพระธรรมวินัย ดิฉันไม่ยอมค่ะ แม้สึกแล้วก็ยังมีเลือดความเป็นเปรียญ ๙ อยู่เต็มหัวใจนะคะ เรื่องการพระศาสนา เจอกันเมื่อไหร่ก็ได้ จบ

ทั้งนี้สำหรับกรณีดังกล่าว เมื่อวันที่ 11 ส.ค. 2566 หลวงพี่น้ําฝน หรือพระครูปลัดสิทธิวัฒน์ เจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อม จ.นครปฐม มอบอํานาจให้ทนายศุภภัทร์พจน์ นิติศศธร ทนายความและไวยาวัจกร วัดไผ่ล้อม มาที่ศาลจังหวัดนครปฐม ยื่นฟ้องคดีอาญา ข้อหาหมิ่นประมาทโดยการโฆษณา โดยมีจำเลย 10 คน ได้แก่ นายไพรวัลย์ วรรณบุตร จําเลยที่ 1