“บอสพอล”เคลื่อนไหวร่อนจดหมายจากในคุกฉบับที่ 2 โวยลั่นเหมือนถูกมัดมือมัดเท้า ลั่นกำลังสู้กับอะไรกันแน่ ถามกลับ"ผมผิดอะไร" อ้างใสไม่มีผู้เสียหายแม้แต่คนเดียว บอกจะเล่าให้ฟังในจดหมายฉบับต่อไป

10 ธ.ค. 2567 เพจเฟซบุ๊ก “วรัตน์พล วรัทย์วรกุล” ของนายวรัตน์พล วรัทย์วรกุล หรือ “บอสพอล” ผู้ต้องหาในคดีบริษัทดิไอคอนกรุ๊ปจำกัด ได้มีความเคลื่อนไหวโพสต์ข้อความ ระบุว่า

“สารจากเรือนจำฉบับที่ 2” โดยมีรายละเอียดว่า ผมอยู่ในเรือนจำมาจนถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบ 2 เดือนแล้ว การใช้ชีวิตในเรือนจำไม่ใช่เรื่องง่ายเลย สำหรับคนที่เชื่อมั่นในความบริสุทธิ์ของตัวเองแบบผม

ผมเฝ้าถามตัวเองทุกๆวันว่า ผมผิดอะไร.. ผมทำอะไรผิด ถึงต้องเข้ามาอยู่ในนี้ อยู่แบบไร้อิสระภาพ และยังคงรอได้รับการประกันตัวออกไปเพื่อพิสูจน์ให้สังคมได้รับรู้ความจริง จากปากของผมเอง ซึ่งเป็นคนที่ยังคงเชื่อในกระบวนการยุติธรรมและพร้อมต่อสู้เพื่อความเป็นธรรม

วันนี้ผมต้องถามตัวเองอีกครั้งว่า ผมกำลังสู้กับอะไรกันแน่? ผมต้องสู้อยู่ในนี้ในที่ที่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก โดยไม่รู้ข่าวสารต้องเฝ้าถามและรอคอย คำตอบจากคำบอกเล่าของทนายที่เข้ามายี่ยมได้แค่ช่วงเวลาหนึ่งในแต่ละวัน ผมบอกเล่าข้อเท็จจริงฝากทนายความอ๋องเพื่อไปสู่โลกภายนอก โดยการสื่อสารผ่านไปหลายทอด ซึ่งแน่นอนว่า มันไม่มีทางที่จะได้ข้อเท็จจริงที่ครบถ้วนมันไม่มีทางที่จะเหมือนคำพูดของผมที่ถ่ายทอดเองโดยตรงออกมาจากใจแน่ๆ ผมกังวลในทุกๆ ครั้งที่ต้องสื่อสารอะไรก็ตามผ่านการใช้ปากของคนอื่น แต่ผมจะทำได้อย่างไรในเมื่อผมไม่มีทางเลือกอื่น ยังไงผมก็ต้องสู้ทั้งๆ ที่ความจริงมันเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก ปากกาซักด้าม กระดาษชักแผ่น มันคือของที่หาได้ยาก เพื่อให้เขียนลำดับเหตุการณ์ แล้วนำไปบอกเล่าให้ทนายความได้เข้าใจความจริงในสิ่งที่เกิดขึ้น

คนที่ถูกจำกัดอิสรภาพแล้วต้องลุกขึ้นมาสู้ เพื่อทวงความยุติธรรรมให้ตัวเอง มันคือการถูกบีบบังคับ ให้สู้ในขณะที่เสมือนถูกมัดมือ มัดเท้าและปิดหู ปิดตา แล้วบอกว่าสู้สิ นี่เหละความยุตธธรรรมที่ผมกำลังเผชิญการสู้อยู่ในคุกมันยากเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการออกได้ แค่การหาพื้นที่ว่าง สำหรับการหย่อนก้นเพื่อนั่งลงให้พันจากผู้คนผู้ต้องขังหรือนักโทษจำนวนมาก ที่แออัดกันอยู่ไปนี่ก็ไม่ไม่ใช่เรื่อง่ายแล้ว การจะหาที่เงียบๆ เพื่อเขียนอธิบายสิ่งต่างๆ เป็นเรื่องที่แทบจะป็นไปไม่ได้เลย ภายใต้สภาพแวดล้อมแบบนี้

แต่ไม่ว่าอย่างไรคุณก็จะได้เห็นข้อความปีปรากฎอยู่ย่บน Facebook ของผมแล้ว ผมได้พยายามอย่างที่สุดแล้วจริงๆ ในการกลั่นข้อความบอกผ่านทนายที่ละตัวอักษรเพื่อสื่อสารออกมาหาทุกๆ คน ขอให้ทุกๆ คน ตั้งใจอ่านสิ่งที่ผมจะบอกต่อจากนี้ให้ดีๆ

“ความจริงคือคดีนี้ไม่มีผู้เสียหายเลยแม้แต่คนเดียว คำถามที่คุณต้องถามเพื่อค้นหาความจริงด้วยตัวคุณเอง มีใครสักคนไหมที่ซื้อสินค้าจากบริษัทแล้วไม่ได้สินค้า มีใครสักคนไหมที่ขายของมีกำไรในระบบบแล้วบริษัทไม่จ่ายเงินให้ มิใครสักคนได้โปรโมชั่นทริปก่องเที่ยวแล้วบริษัทไม่พาไปเที่ยว แล้วคุณจะพบความจริงที่ว่าไม่มีเลยสักคน ตลอดระยะเวลา 7 ปี ที่บริษัทดำเนินธุรกิจมา และไม่มีปรากฎในคำกล่าวหาของตำรวจในคดีนี่ด้วย นั่นคือความจริงที่สรุปได้ว่า ซื้อสินค้าก็ได้สินค้า ทำงานก็ได้เงินและได้ผลตอบแทนอื่นๆ ตามที่บริษัทสัญญาไว้ แต่ก็ยังถูกกล่าวหาว่า ผมฉ้อโกงประชาชน อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว คุณสงสัยมั้ยครับว่าแล้วทำไมถึงมีคนออกมาแจ้งความเป็น 10,000 คน เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังในจดหมายฉบับต่อไป”