ซุบซิบกทม.

เมื่อวันที่ 2 เดือนพฤศจิกายน 2568 มีทหารหลายต่อหลายนายออกมาแสดงความเห็น กรณีปัญหาดินแดนไทยที่ถูกเขมรบุกยึดไว้เป็นของตัวเอง ขณะที่รัฐบาลไทยแบ๊ะๆมาเป็นนิจศีล น่าเกลียดคนไทยถูกเขมรจับยัดเข้าคุกในพื้นที่แผ่นดินของเราแท้ๆรัฐบาลกลับเฉยเมย อนาถแท้เราเล่นการเมืองระดับโลกสู้เขมรแทบไม่ได้ สู้กลเกมเขมรไม่ได้แล้วยังทุเรศอวดเก่งฟัดกันเองอีกต่างหาก ขณะที่ทหารนักรบจริงๆเขาเครียดหนักและเครียดไม่ได้แปลว่าทหารจะสู้เขมรไม่ได้ หรือรบไม่เป็น หรือไม่เข้มแข็ง แต่เครียดที่คนมีอำนาจชอบเปิดประตูเมืองให้ข้าศึก ไม่รู้ว่า“ผีห่าตาซานวิญญาณใด”สิงสู่ให้ต้องทำเช่นนั้น ประวัติศาสตร์เป็นอย่างไรปัจจุบันก็เป็นเยี่ยงนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่แสดงแสนยานุภาพให้โลกประจักษ์เหมือนอย่างอิสราเอลที่เขาบอกว่าไม่ยอมเสียดินแดนให้ใคร ซึ่งเขาก็ป้องกันและทำจริงๆ...ที่สำคัญหนึ่งในจำนวนทหารเหล่านั้นทุบโต๊ะพูดชัด“เราเสียเอกราชไม่ใช่ทหารเรารบไม่เป็นหรือไม่เก่ง แต่เราเพลี่ยงพล้ำ เพราะคนมีอำนาจอ่อนแอชอบเปิดประตูเมืองให้ศัตรูเสมอมา” ตรงนี้ฟังแล้วซึ้งสุดซึ้งยิ่งนัก เพราะวันนี้กลับมีคำสั่งให้ถอดกำลัง หนำซ้ำยังไม่ยอมเรียกทหารเขมรว่า“เชลยศึก“อีกต่างหาก ตรงนี้จึงมีคำถามจากบรรดาญาตินักรบของผู้เสียชีวิตว่า “จะให้เรียกว่าพ่อเจ้าพระคุณทูนหัวหรืออย่างไร” น่าอายเหลือหลาย...สิ่งที่เกิดขึ้นและหากทหารต้องปรับลดกำลังลงไปตามลายเซ็น หรือวันดีคืนดีเขมรมันทำอัปมงคลโจมตีสร้างสถานการณ์ขึ้นมาอีกเหมือนที่มันทำ ...ใครจะแอ่นอกรับผิดชอบ อย่าลืมว่าสันดานเขมรเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ยุดไหนต่อไหนแล้ว และก็ไม่อาจไว้วางใจได้เลย วันนี้ทุกอย่างดูเหมือนคนการเมืองบางคน ข้าราชการบางชีวิตกลัวเกรงเขมร(ฮุนเซ็น)จะเปิดเผยรายชื่อเน่าๆที่มีการวิพากษ์วิจารณ์ว่า“ขายชาติ”อย่างไรอย่างนั้น...

ไผ่ฎำ

036