วันที่ 23 เมษายน 2563 สุลักษณ์ ศิวรักษ์ เจ้าของนามปากกา ส.ศิวรักษ์ นักวิชาการอิสระ โพสต์บทความเรื่อง "ปล้นเงินแผ่นดิน?" ผ่านเฟซบุ๊กระบุว่า ประธานาธิบดีไอเซนเฮาว์เป็นสมาชิกพรรคริพับลิกันของสหรัฐ พรรคนี้ถือกันว่า เป็นฝ่ายขวาซึ่งอุดหนุนนายทุนอย่างออกหน้า ไอเซนเฮาว์เคยเป็นนายพล 5 ดาว ซึ่งเทียบเท่ากับจอมพล และเป็นแม่ทัพใหญ่ในสงครามโลกครั้งที่ 2 แม้แม่ทัพอังกฤษและฝรั่งเศสที่ร่วมรบ เพื่อต่อสู้กับเยอรมันและอิตาลีในสงครามโลกคราวนั้น ทั้งหมดอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของไอเซนเฮาว์ด้วยกันทั้งนั้น

ครั้นเมื่อเขามาเป็นประธานาธิบดี ก็มีวาทกรรมประการหนึ่งซึ่งน่าสนใจมาก ดังเขากล่าวว่า งบประมาณของแผ่นดินที่ใช้ไปในการสร้างรถถัง เรือรบ ขีปนาวุธ ฯลฯ ทั้งหมดนี้คือการปล้นสะดมเงินของแผ่นดินที่ควรใช้ไปเพื่อช่วยคนยากไร้ คนชรา เพื่อการสาธารณสุข และการศึกษาของเยาวชน

นี่ผมพูดมาจากความทรงจำ ถ้าต้องการคำพูดจังๆของเขา ขอแนะนำให้อ่าน "ปู่เบนน์ สอนการเมือง" (ตามลิงค์ > https://bit.ly/2KwNCFf ) ที่เนติวิทย์ โชติภัทรไพศาล แปล และตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์นิสิตสามย่าน

ที่ไอเซนเฮาว์พูดเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่า อาวุธยุทโธปกรณ์ มีความจำเป็นจำเพาะเมื่อเกิดสงครามขึ้นเท่านั้น เมื่อปราศจากสงคราม งบประมาณแผ่นดินควรใช้ไปเพื่อสาธารณประโยชน์ เพราะการซื้ออาวุธนั้น เป็นประโยชน์แก่พ่อค้าอาวุธมากกว่าอะไรอื่น

บทเรียนดังกล่าว ควรนำเอามาใช้กับเมืองไทยหรือไม่ ประยุทธ์ จันทร์โอชา แม้จะมียศเพียงนายพลเอก แต่ตำแหน่งของเขาก็เทียบได้กับจอมพล ซึ่งไม่เคยรบทัพจับศึกที่ไหนเลย และมองไม่เห็นคุณค่าของราษฎรตาดำๆ จึงใช้เงินแผ่นดิน เพื่อประโยชน์ของตน และพรรคพวกตน

เป็นที่รู้กันทั่วไปว่าการซื้อขายอาวุธนั้น มีการโกงกินสารพัด ไหนจะซื้อเรือดำน้ำจากจีน ซึ่งมีประโยชน์ไว้สำหรับดำไปจับกุ้งจับปลา หรือมิใช่? ยังรถถังอีกเล่า เราจะเอาไปตีพม่า มอญ เขมร หรือญวนฉะนั้นเหรือ?

อย่าลืม ว่าเราเคยรบกับลาวแล้ว และแพ้ลาวมาแล้ว บทสรุปก็คือ อาวุธยุทโธปกรณ์เหล่านี้ ถ้าไม่มีไว้ฆ่าคนไทยด้วยกันเอง ก็จะได้กำไร ที่แบ่งงบประมาณจากทุกกระทรวงทบวงกรม เอามาเลี้ยงแม่ทัพนายกองต่าง ๆ เพื่ออุดหนุน ให้ประยุทธ์ จันทร์โอชา และคณะของเขาปกครองบ้านเมือง ด้วยการเอารัดเอาเปรียบราษฎรตาดำๆ ต่อไป โดยสยบยอมกับอภิมหาอำนาจ โดยเฉพาะก็จีน และตกอยู่ใต้อิทธิพลของบรรษัทข้ามชาติต่างๆ อย่างน่าสมเพชเวทนานัก

ถ้าใครเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วย โปรดแสดงความเห็นออกมาให้ปรากฏ เพราะการเป็นประชาธิปไตยที่แท้นั้น ขึ้นอยู่กับการแสดงทัศนคติอย่างเปิดเผย แม้เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย ก็ควรเคารพ หรือรับฟังทัศนคตินั้นๆ