"สหายแสง” เยือนถิ่นเก่าครั้งเข้าป่า อดีตเพื่อนร่วมอุดมการณ์ต้อนรับอบอุ่น ฝาก”น้องขวัญ”ลูกสาวคนโต ว่าที่ผู้สมัครนายกอบจ.ฯ ลุยสนามเลือกตั้งระดับจังหวัด

วันที่ 30 สิงหาคม 2563 ที่บริเวณศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ต.โคกหินแฮ่ 2 ตั้งอยู่ด้านหลังวัดบัวขาว บ้านนาบัว หมู่ 5 ต.โคกหินแฮ่ อ.เรณูนคร จ.นครพนม นายศุภชัย โพธิ์สุ หรือ สหายแสง ส.ส.นครพนม เขต 1 พรคคภูมิใจไทย และรองประธานสภาผู้แทนราษฎร คนที่ 2 เดินทางไปพร้อมกับนางพูนสุข โพธิ์สุ ภรรยา และน.ส.ศุภพานี โพธิ์สุ หรือ น้องขวัญ ลูกสาว และว่าที่ผู้สมัคร นายก อบจ.นครพนมเพื่อพบปะกับสหายอดีตผู้ร่วมอุดมการณ์ ที่ยังมีชีวิตอยู่กว่า 20 คน นำโดยนายชม  แสนมิตร อดีตสหายตั้ง อายุ 92 ปี นพ.อลงกต มณีกาศ และนายชูกัน กุลวงษา อดีต ส.ส. นครพนม ตลอดจนชาวบ้านกว่า 200 คน ให้การต้อนรับ

นายศุภชัย กล่าวว่า การมาเยือนบ้านนาบัวครั้งนี้ เหมือนกลับมาเยี่ยมบ้านเก่า ครั้งสหายพงศ์เพื่อนสนิทที่เรียนอยู่วิทยาลัยเทคนิคนครพนม พาหลบหนีเข้าป่าเมื่อวันที่ 9 ตุลาคม 2519 โดยมีชื่อจัดตั้งว่า”สหายแสง” และมีสหายชื่อสำลีพาไปยังฐานที่เทือกเขาภูพาน ทำหน้าที่งานมวลชนในพื้นที่ทุ่งหนองขาม อยู่เขตรอยต่อ 3 อำเภอคือ อำเภอเรณูนคร ปลาปาก และอำเภอนาแก

กระทั่งถึงปี 2523 พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นนายกรัฐมนตรี ได้ประกาศนโยบายที่ 66/2523 ให้คนที่ร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยออกจากป่า กลับเข้ามาร่วมพัฒนาชาติไทย โดยรัฐบาลไม่เอาโทษ ตนจึงออกจากป่าไปอยู่บ้านเกิด คือ บ้านแค ต.สามผง อ.ศรีสงคราม จ.นครพนม และไม่ได้ไปมอบตัวกับเจ้าหน้าที่ก่อนจะเดินทางเข้า กทม.เพื่อเรียนต่อคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

จากนั้นนายศุภชัย ได้ฝากฝัง น.ส.ศุภพานี โพธิ์สุ หรือน้องขวัญ ลูกสาวเพื่อให้เพื่อนสนิทมิตรสหายชาวบ้านนาบัว ได้นำไปพิจารณาสนับสนุนทางการเมือง ซึ่งลูกสาวตนอยู่เบื้องหลังการทำงานด้านการเมืองช่วยพ่อมาตลอด และในอดีตตนเคยปลุกปั้นนายก อบจ.นครพนม มาแล้วหลายคน ครั้งนี้จึงขอส่งลูกสาวตนเอง เข้ามาบริหาร อบจ.ทำงานเพื่อชาวนครพนม

จากนั้นสหายแสงได้ไปดูสถานที่ก่อสร้างอนุสรณ์นักสู้ดาวแดง บริเวณจุดวันเสียงปืนแตก ก่อนจะไปเปิดสนามกีฬาฟุตซอลที่บ้านนาเหนือ ต.พระซอง อ.นาแก เป็นลำดับต่อไป

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า สำหรับหมู่บ้านนาบัวเป็นชนเผ่าผู้ไทยหรือภูไท และยังเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ของสังคม ที่ปรากฏให้เห็นชัดเจนว่า คนไทยด้วยกันมีความขัดแย้งทางด้านความคิด ทางการเมืองอย่างรุนแรง จนกระทั่งคนไทยต้องลุกขึ้นสู้ฆ่าฟันกันเอง ภายใต้ความคิดและแนวการเมืองที่แตกต่าง และไม่เข้าใจกัน

เหตุการณ์วันเสียงปืนแตก คือ วันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2508  ณ บ้านนาบัว ต.เรณูนคร อ.ธาตุพนม (เรณูนคร ตั้งเป็นกิ่งอำเภอปี 2513)  จ.นครพนม ซึ่งเป็นวันที่พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย(พคท.)  ในขณะที่ฝ่ายรัฐบาลเรียกพวกคอมมิวนิสต์ว่า ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ (ผกค.)โดยกลุ่ม ผกค.ได้ใช้อาวุธโจมตีกองกำลังของรัฐบาลไทยเป็นครั้งแรก ณ หมู่บ้านแห่งนี้

โดยกองกำลังของพรรคได้เรียกตนเองว่า กองทัพปลดแอกประชาชนแห่งประเทศไทย (ทปท.) ได้ประกาศยุทธศาสตร์ต่อสู้ด้วยกำลังและอาวุธ ใช้ยุทธศาสตร์ชนบทล้อมเมืองและยึดเมือง ซึ่งหลังจากวันเสียงปืนแตกเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 2508  พรรคคอมมิวนิสต์ฯก็ต่อสู้ด้วยอาวุธกับกองกำลังของรัฐบาลไทยมาโดยตลอด และเป็นยุคแสวงหาของกลุ่มนักเรียน นักศึกษา ประชาชนเข้าป่าเพื่อต่อสู้ร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์

กระทั่งปี พ.ศ. 2523 รัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ได้ออกคำสั่ง 66/2523 นิรโทษกรรมแก่ฝ่ายคอมมิวนิสต์ ใจความสำคัญคือใช้การเมืองนำการทหาร มุ่งเน้นขจัดความไม่เป็นธรรมในสังคม และปฏิบัติต่อผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ หรือผู้หลงผิดที่เข้ามอบตัว หรือที่จับได้อย่างเพื่อนประชาชนร่วมชาติ ชี้แจงเพื่อให้ได้เข้าใจถึงนโยบายของรัฐบาลในปัญหานี้อย่างถ่องแท้ช่วยเหลือให้ใช้ชีวิตใหม่ร่วมกันต่อไปในสังคมอย่างเหมาะสม คำสั่งนี้เป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญจากนโยบายขวาจัดของรัฐบาลก่อนหน้า มาสู่การประนีประนอม อย่างไรก็ตามการปฏิบัติให้เป็นผลนั้นกินระยะเวลาหลายปี

ต่อมา พคท.ได้เจรจากับรัฐบาลไทย และวันที่ 8 สิงหาคม 2522 หน่วยทหารในพื้นที่ได้จัดงาน “วันเสียงปืนดับ” ขึ้นที่บริเวณลานวัดบัวขาว บ้านนาบัว ต.โคกหินแฮ่  เพื่อแสดงให้เห็นว่าสถานการณ์ความขัดแย้งทางการเมือง และการต่อสู้ด้วยอาวุธระหว่างรัฐบาลและสมาชิก พคท. ได้สิ้นสุดลง โดยในงานดังกล่าวมี พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ผู้บัญชาการทหารบก(ในขณะนั้น) เดินทางมาร่วมงาน และได้มีการสร้าง “สนามเด็กเล่นน้ำใจป๋าเปรม” ไว้ในบริเวณด้านหลังวัด ในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กตำบลโคกหินแฮ่ 2 เพื่อเป็นอนุสรณ์ของการจัดงานวันเสียงปืนดับในครั้งนั้น

การเกิดวันเสียงปืนแตก มีบันทึกเหตุการณ์ไว้ว่า ในปี 2500 เริ่มมีการเคลื่อนไหวทางการเมืองครั้งแรกที่บ้านหนองกุง หมู่ 6 ต.โคกหินแฮ่ มีนายภูมิ ชัยบัณฑิต  เป็นผู้นำการต่อต้านรัฐบาล  ต่อมาในปี 2504 มีการจับกุมราษฏรในหมู่บ้านข้อหาอันธพาล โดยนำไปขังลืมไว้ที่อำเภอธาตุพนม และที่จังหวัดอุดรธานี จากนั้นจึงนำไปขังไว้ที่เรือนจำนครบาล กรุงเทพฯ และครั้งสุดท้ายได้จับชาวบ้านนาบัว หมู่ 5 ต.โคกหินแฮ่ และบ้านหนองกุง จำนวน 9 คน ไปขังไว้ที่เรือนจำลาดบัวขาว จ.นครราชสีมา

ถึงปี 2507 หลังรัฐบาลปล่อยตัวนักโทษทางการเมืองกลับสู่ภูมิลำเนา มีชาวบ้านหนองกุงที่มีความขัดแย้งทางการเมืองกับเจ้าหน้าที่ของรัฐถูกยิงตาย 2 คน ทำให้ราษฏรในเขตพื้นที่บ้านนาบัวและหมู่บ้านใกล้เคียงได้ทยอยกันเข้าป่า เพื่อร่วมต่อสู้กับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยมากยิ่งขึ้น อันเป็นที่มาของเหตุการณ์วันเสียงปืนแตกที่บ้านนาบัวแห่งนี้

หลังสิ้นสุดการสู้รบชาวบ้านนาบัวก็ออกจากป่า ดำรงชีวิตตามปกติ ร่วมกันพัฒนาชาติไทย และยังคงไว้ซึ่งอัตลักษณ์ของชนเผ่าภูไท นอกจากนี้ยังมีศูนย์เรียนรู้บ้านนาบัว ที่รวบรวมเอาสิ่งของ เครื่องใช้ อาทิ รองเท้าแตะที่ทำจากหนังควาย หรืออุปกรณ์ทำมาหากินของบุคคลในอดีต ที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นมา วิถีชีวิต ความเป็นอยู่ของผู้คนในชุมชนได้เป็นอย่างดี