เปิดจดหมาย"ตะวัน"ร่ายยาวตัดสินใจกลับไปสู่"จุดของความใกล้ตาย"อีกครั้ง อ้างรู้ดียังไงเขาก็ไม่ปล่อย 

13 มี.ค.67 เฟซบุ๊ก Tawan Tantawan ของ น.ส.ทานตะวัน ตัวตุลานนท์ หรือตะวัน ซึ่งประกาศอดอาหารระหว่างคุมขังพิจารณาคดีมาตรา 116 กรณีบีบแตรใส่ขบวนเสด็จ ได้โพสต์เปิดเผยจดหมายใจ จากตะวัน ที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์ 13 มีนาคม 2567 ระบุว่า

เมื่อคืนไม่ได้นอน หนูเพิ่งได้นอนตอนเช้า ฝากขอบคุณ อาจารย์สุรพศ ทวีศักดิ์ ที่นั่งรถมาจากหัวหิน ฝากขอบคุณลุงป้าน้าอาพ่อแม่พี่น้องทุกๆคนที่มายืนหยุดขังม มาช่วยผลักดันกิจกรรมข้อเรียกร้องของหนูอยู่ตลอด หนูรับรู้จากเพื่อนๆมาตลอดและรู้สึกมีกำลังใจขึ้นทุกวัน หนูอยู่ได้เพราะกำลังใจจากทุกๆคนขอบคุณมากๆนะคะ

ตอนนี้ยังพอมีสติ หนูจะใช้เรี่ยวแรงและสติปัญญาที่มีอยู่ต่อสู้ ก่อนหน้านี้หนูอยู่กับความใกล้ตายและความทรมานทุกวินาที จนหนูเข้าใจแล้วว่า ต่อให้หนูใกล้ตายเค้าก็ไม่ปล่อย และเค้าคงปล่อยหนูแค่ตอนตายไปแล้ว..เหมือนอากง

หนูตัดสินใจแล้วว่า หนูจะกลับไปสู่จุดนั้นอีกครั้ง “จุดของความใกล้ตาย” และ “ความทรมาน” เพื่อยืนยันว่าต่อให้เหลือแค่ร่างกายและชีวิต หนูจะสู้ และจะไม่ยอมก้มหัวให้กับอำนาจเผด็จการเด็ดขาด แม้รู้ดีแก่ใจว่ายังไงเค้าก็ไม่ปล่อย

แต่คนที่รู้เรื่องดีกว่าหนู ก็คือผู้ใหญ่ทั้งหลายที่มีอำนาจที่อยู่ในกระบวนการยุติธรรมไทย และพวกเขาคงรู้และเข้าใจดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับหนูและแฟรงค์ รวมถึงนักโทษการเมืองทุกคน มันไม่ใช่ความยุติธรรม แต่การรู้และเข้าใจดีอยู่แค่ในใจไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้ หากพวกผู้ใหญ่ที่มีมีอำนาจเรานั้นไม่คิดจะทำอะไร

ผ่านมาแล้วหลายปีที่ ผู้พิพากษา คณากร เพียรชนะ สละชีวิตตนเอง ชีวิตของวีรชนผู้เสียสละจะไม่มีวันสูญเปล่า ตราบใดที่เรายังสู้และสานต่ออุดมการณ์ของเขา หนูนับถือผู้ใหญ่แบบนี้ และหนูอยากเห็นผู้ใหญ่ในระบบกระบวนการยุติธรรมไทยคนอื่นที่มีความกล้าหาญ กล้าลุกขึ้นมายืนหยัดในความถูกต้องในแบบของตนเอง หากไม่มี นี่ก็คงเป็นเพียงฝันกลางวันของเด็กคนนึง

อย่าปล่อยให้ชื่อของ คณากร เพียรชนะ เป็นเพียงวีรชนที่กล้าหาญ การรำลึกยกย่องในใจนั่นไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนอะไรได้ หากคุณมีอำนาจในระบบ จงใช้มันอย่างถูกต้อง เพื่อความถูกต้อง “ ตื่นเถิดเสรีชน หอกดาบกระบอกปืน หรือจะทนคลื่นกระแสเรา “