วันที่ 7 พฤษภาคม 2567 นายสมบัติ บุญงามอนงค์ หรือ “บก.ลายจุด” นักเคลื่อนไหวทางการเมือง โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ระบุถึง เรื่องข้าวในโกดังอายุ 10 ปี

กรณี 15 น้ำ

ที่ต้องล้างน้ำถึง 15 น้ำ ในความเห็นผมคือต้องการให้มั่นใจว่ามันสะอาดเพียงพอที่จะทำให้ VIP ที่มากินแน่ใจว่าสะอาดและกินได้ โดยส่วนตัวผมคิดว่าน่าจะเกินความจำเป็น เราได้เห็นมอดสีดำในน้ำแรก แต่เราไม่เห็นสภาพน้ำในน้ำลำดับต่อมา คิดว่า 3 น้ำก็น่าจะจบและไม่มีความแตกต่างแล้ว

มอด

วงจรของการเกิดมอดคือ มอดจะไข่ไว้ที่ข้าวเปลือก และไม่ใช่ข้าวทุกแปลงจะมีมอด การกระจายตัวของมอดเกิดขึ้นในโรงสีข้าว เมื่อข้าวหลายนามาสีข้าวในที่เดียวกันมอดก็จะกระจายไปตามกระสอบต่างๆ

การอบแก๊สเป็นการควบคุมตัวอ่อนของมอดเมื่อสูดแก๊สเข้าไปแล้วก็จะตาย แต่ถ้าเอาข้าวล๊อดนี้ไปใส่ถุงขายโรงงานจะมีระบบคัดแยกสิ่งที่ไม่ใช่ข้าวออกแบบ 100 % ปัจจุบันมีเครื่องยิงเลเซอร์เพื่อแยกสีเม็ดข้าวออกได้เลย

ข้าวเก่า 10 ปีกินได้หรือไม่ ?

ถ้าข้าวถูกเก็บไว้ในพื้นที่ควบคุมความชื้นได้ ข้าว 10 ปีกินได้ ในอดีตการทำสงครามมีการเก็บสะสมข้าวไว้ก่อนหลายปี และอย่างที่เราทราบกัน ข้าวเก่าจะมีความแข็งกว่าข้าวใหม่ การหุงก็อาจต้องใช้น้ำมากหน่อย และหากเปิดประมูลข้าวล็อตนี้ แล้วมีผู้ค้าข้าวมารับซื้อไป อันนี้ไม่ต้องสงสัยแล้วว่ากินได้หรือเปล่า มันต้องกินได้แน่นอน ให้ตลาดทำงานของมันเอง ส่วนข้่าวเหลืองก่อนขายสู่ผู้บริโภคเขาเอาข้าวไปขัดจนขาวได้ไม่ต้องกังวล

ผิดโฟกัส

เรื่องใหญ่ไม่ใช่เรื่องข้าว 10 ปีกินได้หรือเปล่า เพราะถ้ามีคนซื้อเรื่องนี้ก็จบ แต่คำถามควรถามว่ารัฐบาลที่ผ่านมาเก็บข้าวไว้ 10ปีทำไม เพราะต้องจ่ายค่าเช่าโกดัง มูลค่าของข้าวก็ลดลง นี่ถ้าขายข้าวหมดล็อตแล้วจะพอจ่ายค่าเช่าโกดังหรือเปล่ายังเป็นคำถาม รัฐบาลประยุทธทำให้เกิดความเสียหายต่อข้าวจำนวนนี้