เมื่อวันที่ 18 มกราคม 2568 รศ.ดร.เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง นักวิชาการด้านเศรษฐศาสตร์ ได้โพสต์ข้อความลงบนเฟซบุ๊ก โดยเผยแพร่บทความของ"ธนากร คมกฤส "เลขาธิการมูลนิธิรณรงค์หยุดพนัน ในหัวข้อ"ลอกคราบ พ.ร.บ สถานบันเทิงครบวงจร กฎหมายนี้เพื่อใคร อะไรจะเกิดขึ้น" โดยมีเนื้อหาดังนี้

เปิดช่องโหว่ใหญ่ ๆ ของพ.ร.บ.การประกอบธุรกิจสถานบันเทิงครบวงจร

ณ ขณะนี้สังคมไทยน่าจะเกินเลยจุดของการถกเถียงกันทางหลักการและแนวคิดว่า "ควรเอาบ่อนพนันใต้ดินขึ้นมาไว้บนดินหรือไม่?" แต่ควรจะมาถกแถลงกันบนฐานของข้อเท็จจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อเท็จจริงที่อิงอยู่กับตัวบทกฎหมายร่าง พ.ร.บ.การประกอบธุรกิจสถานบันเทิงครบวงจรของรัฐบาล เพราะนี้คือ ของจริงว่ากฎหมายนี้จะดลบันดาลให้เกิดอะไรขึ้นได้บ้าง

หากไม่เป็นการมองผู้ร่างกฎหมายในแง่ร้ายเกินไป อาจกล่าวได้ว่าวิธีเขียนกฎหมายฉบับนี้ (รวมถึงกฎหมายอื่นอีกหลายฉบับ) ใช้วิธีเขียนแบบหลวม ๆ ไม่เขียนผูกมัดรัดตัวอะไรไว้มาก ใช้วิธีเปิดช่องไว้กว้าง ๆ เพื่อให้โอกาสสิ่งต่าง ๆ สามารถเกิดขึ้นได้ในอนาคต แล้วใช้วิธียกให้คณะบุคคลเป็นผู้ใช้ดุลยพินิจว่า จะตัดสินใจอย่างไรตามความหลวมและช่องโหว่ที่กฎหมายเปิดให้ไว้

ร่างพ.ร.บ.ฉบับนี้ ดูมีเจนตนาเปิดช่องไว้หลายประการ ขอขมวดเป็นช่องใหญ่สัก 4 เรื่อง

1. เปิดกาสิโนได้หลายแห่ง หลายขนาด No Limit

- เงื่อนไข คือ “ต้องเป็นกาสิโน บวกกับอีก 4 กิจการ (มาตรา 41)

- สี่กิจการที่จะเปิดร่วมกับกาสิโน กฎหมายได้ตัดถ้อยคำที่ผูกมัดเกี่ยวกับขนาดของกิจการออกไปทั้งหมด เช่น ตัดคำว่า “ระดับ 5 ดาว”ออกจากคำว่าโรงแรม ตัดคำว่า “ครบวงจร” ออกจากคำว่าห้างสรรพสินค้า และตัดรายการศูนย์ประชุมหรือสถานที่จัดนิทรรศการขนาดใหญ่ ออกจากตัวเลือก ในบัญชีแนบท้าย

- ไม่ได้กำหนดว่าสัดส่วนของกาสิโนในสถานบันเทิงครบวงจรมีได้ไม่เกินกี่เปอร์เซนต์ของพื้นที่ (มาตรา 11(8))

2. ยกอำนาจการตัดสินใจให้ “คณะกรรมการนโยบาย”

- คณะกรรมการนโยบายประกอบด้วย นายกฯ / รองนายกฯ 1 / รมต.ตามตำแหน่ง 6 / ข้าราชการประจำ 4 /และผู้ทรงคุณวุฒิที่นายกฯแต่งตั้ง ไม่เกิน 6 = 18 อรหันต์ (มาตรา 6)

- จะตั้งที่ไหน จะเปิดที่ไหน จะเปิดขนาดไหน จะเก็บภาษีเท่าไร จะเก็บค่าใบอนุญาตจากผู้ประกอบการรายละเท่าไร ภายใต้มาตรา 11 มาตราเดียว คณะกรรมการนโยบายมีอำนาจตัดสินใจ 

- จะให้กลุ่มธุรกิจใดทำ ไม่ต้องมีการประมูล ใช้ระบบอนุญาตโดยกรรมการนโยบาย 

- ไม่ต้องจัดให้มีการรับฟังความเห็นประชาชน (ความเดิมในมาตรา 50 ของร่างพ.ร.บ.ที่เสนอโดยกมธ.ถูกตัดออก

3. เรื่องเงินทองเขียนกำหนดขั้นสูงแต่ไม่กำหนดขั้นต่ำ

- ใบอนุญาตครั้งแรกเก็บได้ไม่เกิน 5,000 ล้านบาท ใบอนุญาตรายปีเก็บได้ไม่เกิน 1,000 ล้านบาท (มาตรา 11(6))

- อัตราค่าธรรมเนียมของผู้มีสัญชาติไทยที่จะเข้ากาสิโนเก็บได้ไม่เกินครั้งละ 5,000 บาท (มาตรา 11(11))

4. ไม่ล็อคเงินรายได้เข้าแผ่นดิน

- เงินได้จากค่าธรรมเนียมใบอนุญาตหลักพันล้าน เป็นทุนและทรัพย์สินของสำนักงานกำกับกิจการสถานบันเทิงครบวงจร เมื่อหักค่าใช้จ่ายสำหรับดำเนินการต่าง ๆ เหลือเท่าใดให้นำส่งเข้าแผ่นดิน (มาตรา 24 วรรคท้าย)

แค่นี้ช่องโหว่มากพอหรือยังครับ? จริง ๆ มีมากกว่านี้ 

นี่คือเหตุผลเบื้องต้นว่า เหตุใดเราจึงหยุดพ.ร.บ.ซ่อนแอบฉบับนี้ ที่เจตนาซุกกาสิโนไว้ใต้เอ็นเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์

เงียบ = ยอมรับ ใช่มั้ยครับ

ธนากร คมกฤส  : มูลนิธิรณรงค์หยุดพนัน

-001