ยามที่อุณหภูมิการเมืองไทยร้อนฉ่า  เกิดประเด็นหักเหลี่ยมเฉือนคม  ต้องการขับเคี่ยววัดขุมกำลังระดมคนระหว่างพรรคระหว่างขั้วหรือจะขั้วเดียวกัน  เพื่อเตรียมปฎิบัติการอะไรบางอย่าง “งูเห่า” ในนิทานอีสป  ก็จะโผล่มาให้ได้เห็น   

อย่างที่ตอนนี้กำลังวิพากษ์วิจารณ์กันหนักเหลือเกิน หลังความเคลื่อนไหวของพรรค  “กล้าธรรม” เต็มสูบตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา ถึงการโชว์วิทยายุทธ์  “ดูด”  พรรคสีส้ม  “ประชาชน”  รวมถึงอีกหลายพรรคเข้าสังกัด  ท่ามกลางกระแสสะพัดหวังคว้าตำแหน่ง “เก้าอี้รัฐมนตรี”  เพราะถ้าพรรคกล้าธรรมได้จำนวนสส.เพิ่มขึ้น  ก็จะขยับฐานะเป็นพรรคขนาดใหญ่ขึ้น  อำนาจต่อรองทางการเมืองจะมากขึ้น

คำว่า “งูเห่า” คอการเมืองทราบดีว่าเป็นศัพท์แสง ใช้เรียก สส.ที่ลงมติขัดแย้งมติของพรรคต้นสังกัด ตามที่มีการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ จากฝ่ายที่ยื่นข้อเสนอให้   หรือการโยกย้ายทิ้งพรรคไปตามข้อเสนอจากสังกัดใหม่ในรูปแบบต่างๆ  สรุปคือ เป็นผู้ที่ไม่ปฎิบัติตามหรือเห็นต่างจากมติใดๆของพรรค   

ย้อนดูประวัติศาสตร์การเมืองไทย   โอกาสเกิดกลุ่มงูเห่ามากที่สุด  เป็นช่วงรัฐบาลกับฝ่ายค้านมีเสียงในสภาฯไม่ห่างกันมาก  หรือที่เรียกว่า "เสียงปริ่มน้ำ"    แต่ยุคการเมือง 5G  บริบทหรือเงื่อนไขการเกิด “งูเห่า” น่าเปิดช่องทำได้ง่ายขึ้นหรือไม่  ถึงเห็นการ “ย้ายพรรค” กันอุตลุตฝุ่นตลบ

ที่มาของ “งูเห่า”เกิดขึ้นครั้งแรกโดย  “นายสมัคร   สุนทรเวช”  อดีตนายกรัฐมนตรี และอดีตหัวหน้าพรรคประชากรไทย  ใช้เรียก “ส.ส.กลุ่มปากน้ำ”  นำโดย “นายวัฒนา อัศวเหม”  ที่สังกัดพรรคประชากรไทย แต่กลับยกมือโหวตให้นายชวน  หลีกภัย  หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์เป็นนายกฯ  ทั้งที่พรรคประชากรไทยมีมติสนับสนุนพลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ ส่งผลให้ “พรรคประชากรไทย” ต้องกลายเป็นฝ่ายค้านในสภา   “นายสมัคร”  หัวหน้าพรรคประชากรไทย ถึงกับโอดครวญเปรียบตัวเองเป็นเหมือนชาวนาที่ช่วยงูเห่าพ้นลำบาก  แต่กลับถูกงูเห่าแว้งกัด

นับจากวันนั้น  แวดวงการเมืองไทยมีปรากฎการณ์ “งูเห่า”เกิดขึ้นอีกหลายต่อหลายครั้ง อาทิ  ใน

ปี 2562  คำเรียก “งูเห่า” ถูกพูดถึงอีกครั้งหนึ่ง ชัดที่สุด เป็นกรณีส.ส. ของพรรคอนาคตใหม่ 4 คน  ลงมติผ่านพระราชกำหนดโอนอัตรากำลังพลและงบประมาณบางส่วนของกองทัพบก กองทัพไทย กระทรวงกลาโหม ไปเป็นหน่วยงานบัญชาการถวายความปลอดภัยรักษาพระองค์  ซึ่งเป็นส่วนราชการในพระองค์  พ.ศ.2562   สวนทางกับมติพรรคที่ “ไม่เห็นด้วย” กับร่างกฎหมายดังกล่าว  รวมถึงการลงมติอีกหลายครั้งในสภา ที่สวนมติพรรค สวนมติพรรคร่วมฝ่ายค้าน จนถูกขับพ้นสมาชิกพรรคอนาคตใหม่ในที่สุด  จนถึงการอภิปรายไม่ไว้วางใจต้นปี 2564   เกิดส.ส.งูเห่าขึ้นอีกครั้ง ในพรรคก้าวไกล  เมื่อ  4 ส.ส.ของพรรค  นำโดย นายคารม  พลพรกลาง ส.ส.บัญชีรายชื่อ โหวตสวนมติฝ่ายค้าน “ไว้วางใจ” นายอนุทิน   ชาญวีรกูล  รมว.สาธารณสุข และโหวตสวนมติพรรคอีกหลายครั้ง   ซึ่งพรรคก้าวไกลมีมาตรการ “แช่แข็ง” 4 สส.ให้อยู่ในพรรคต่อ แต่ไม่ส่งลงสมัครหรือให้ทำกิจกรรมการเมืองอีก เพื่อกดดันให้ทั้งหมดลาออกเอง  จะได้หมดสถานภาพการเป็นสส.

หรืออย่างในพรรคเพื่อไทยกับการเกิดขึ้นของ 7 งูเห่า  ที่ถูกคณะกรรมการจริยธรรมพรรคฯ ลงโทษ เหตุจากโหวตสวนมติพรรค  มี 2 รายลงโทษด้วยยาแรงด้วยการขับออกจากพรรคคือ นายศรัณย์วุฒิ ศรัณย์เกตุ ส.ส.อุตรดิตถ์ และนางพรพิมล ธรรมสาร ส.ส.ปทุมธานี  ส่วนส.ส. 5 คนที่เหลือ มีทั้งถูกภาคทัณฑ์และถูกตักเตือน

ล่าสุด ที่น่าเป็นกระแสปลุก “งูเห่า”มาเป็นประเด็นพูดถึงอีกครั้งคือ การขอยุติบทบาททางการเมืองกับพรรคประชาชน ของ “กฤษฎิ์  ชีวะธรรมานนท์” สส.ชลบุรี  และจะย้ายไปร่วมงานกับ “พรรคกล้าธรรม”  สาเหตุจากทีมงานในพื้นที่ไม่ให้ความสำคัญ ไม่เห็นคุณค่าการทำงาน   และขอให้พรรคขับออกแทนการลาออก แต่ทางหัวหน้าพรรคประชาชนก็บอกชัดเจนว่า เตรียมใช้มาตรการลงโทษโดยการ “ดองงูเห่า”ไว้   ทำให้นอกจากย้ายไปซบพรรคกล้าธรรมไม่ได้แล้ว   ยังจะนำเข้ากรรมการวินัยของพรรค เพื่อตัดสิทธิพึงมีในสถานะสมาชิกพรรคทั้งหมด

ปรากฎการณ์ “งูเห่า”  เป็นหนังชีวิต  ตราบที่การเมืองไทยยังไม่เข้มแข็ง เรื่องการตั้งพรรค การสรรหาตัวบุคคลเข้ามาทำหน้าที่ “ตัวแทนประชาชน”ถูกตั้งคำถามในเรื่อง“คุณภาพ”มากกว่า“ปริมาณ”  และยังมองเห็นประโยชน์ส่วนตัว ยิ่งใหญ่กว่าการทำหน้าที่เพื่อประชาชน