‘รทสช.’พรรคที่แตกสลายทั้งๆที่หัวใจยังเต้น ความจริงอันโหดร้ายของการเมืองไทย

19 กันยายน 2568 ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก หัวข้อ “รทสช. : พรรคที่แตกสลายทั้งๆที่หัวใจยังเต้น” มีเนื้อหาดังนี้...

“รทสช. : พรรคที่แตกสลายทั้งๆที่หัวใจยังเต้น”

การเมืองไทยไม่เคยปรานีใคร

และพรรค รทสช. วันนี้กำลังเผชิญ “บททดสอบความเป็นพรรค” ที่หนักหนาสาหัสที่สุด นับตั้งแต่วันแรกที่เกิดมาในนามพรรคชู “ลุงตู่” เป็นแม่เหล็กหลัก แต่เมื่อแม่เหล็กหายไป พรรคก็เหมือนเรือที่ไร้หางเสือ

การลาออกของ เอกนัฏ พร้อมพันธุ์ เลขาธิการพรรค ไม่ใช่เพียงแค่การยื่นใบลาออกธรรมดา

แต่มันคือสัญญาณว่า “เสาหลัก” ที่เชื่อมคนกับอุดมการณ์สายอนุรักษ์ได้พังลงแล้ว เสียงของเอกนัฏน่าจะสะท้อนได้ว่า รทสช. เดินในทิศทางที่ไม่ใช่เส้นทางที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก และมันเป็นการประกาศว่า พรรคนี้กำลังสูญเสีย “แกนกลาง” ไปทีละชิ้น

ขณะเดียวกัน สุชาติ ชมกลิ่น และพวกพ้อง สส. ฝั่งฐานเสียงภาคตะวันออก ก็ส่งสัญญาณไม่ต่างกันว่า กำลังพาพลพรรคของตนเคลื่อนตัว เพราะรู้ว่าการอยู่ในเรือที่กำลังรั่ว มันไม่ต่างอะไรกับการรอจมทะเลการเมือง

ส่วน พีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค หัวหน้าพรรค แม้จะยืนยันจะเดินหน้าต่อ แต่คำแถลงกลับสะท้อนความจริงที่เจ็บปวดที่สุดว่า “เขากำลังยืนอยู่ท่ามกลางสมรภูมิที่ไร้กองหนุน” คนรอบกายทยอยถอยห่าง เหลือเพียงเก้าอี้หัวหน้าพรรคที่สวยงามแต่โดดเดี่ยว

รทสช. ตอนนี้แทบไม่ใช่พรรค แต่คือ “สนามรบของผลประโยชน์” ที่แต่ละกลุ่มกำลังเลือกทางเอาตัวรอด

• เมื่อไม่มีลุงตู่ พรรคก็ขาดแม่เหล็ก

• เมื่อเลขาฯ ลาออก พรรคก็ขาดสมอง

• เมื่อสุชาติขยับตัว พรรคก็ขาดแขนขา

• เหลือเพียง พีระพันธุ์ ที่แม้จะเป็นหัวหน้า แต่ไร้เครือข่ายและพลังสนับสนุน

นี่ไม่ใช่วิกฤตธรรมดา แต่มันคือสัญญาณ “ปริแตก” ที่ไม่อาจเยียวยาได้

ดูเหมือนอนาคตของ รทสช. จะมีอยู่แค่สองทาง คือ

ยุบสลายไปกับกระแสการเมือง

หรือ กลายเป็นพรรคเล็กไร้น้ำหนักที่อยู่เพื่อเก็บเศษที่นั่งในสภา

และนี่คือความจริงอันโหดร้ายของพรรคที่เกิดจากการ “สร้างบนตัวบุคคล” หาใช่การสร้างบนอุดมการณ์ทางการเมืองที่มั่นคงไม่

จักษ์ พันธ์ชูเพชร

19 กันยายน 2568

-005