วันที่ 9 ตุลาคม 2568 ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์(ปชป.) โพสต์เฟซบุ๊กว่า การเมืองไทย "ดินแดนเรา : เมื่อตำแหน่งอธิปไตยถูกทดสอบที่บ้านหนองจาน"

มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ต้องเจรจาให้ยืดยาว: เมื่อผืนแผ่นดินนี้ถูกระบุว่าเป็นส่วนหนึ่งของประเทศไทย ใครเข้ามาตั้งหลักแหล่งโดยผิดกฎหมาย ก็ตกอยู่ในสถานะเดียวกับผู้บุกรุก ไม่ใช่เพราะเราโหดร้าย แต่เพราะอธิปไตยคืออาภรณ์ที่ปกป้องทั้งแผ่นดินและคนที่อาศัยอยู่ในนั้น

ที่บ้านหนองจาน ภาพที่เห็นไม่ใช่แค่บ้านหลังเล็กๆ แต่เป็นการทดสอบความเด็ดขาดของรัฐ ถ้าเราปล่อยให้ผืนแผ่นดินของเราถูกใช้เป็นที่ตั้งถาวรของคนต่างชาติ เรากำลังยินยอมให้ “การบุกรุกแบบนิ่ง” ค่อยๆ แผ่ขยาย เปลี่ยนชายแดนให้กลายเป็นพรมแดนที่ลบเลือน

อย่าเข้าใจผิด!! ว่าการยืนหยัดเรื่องอธิปไตยเป็นการปฏิเสธความเป็นมนุษย์ของผู้มาอยู่อาศัย

แต่ต้องมองให้รอบด้าน

การยกคำว่า “สิทธิมนุษยชน” มาเป็นโล่เพื่อสร้างความล้มละลายให้กับกฎหมายที่คุ้มครองแผ่นดิน เป็นการบิดความจริง ที่ท้ายสุดคนไทยที่บ้านถูกยึด ไร่นาถูกครอบครอง จนไม่มีที่อยู่ ไม่มีที่ทำกิน จะไปพึ่งพาใคร?

ถ้ารัฐจะมีเมตตา ก็ต้องเมตตาอย่างมีหลักการ เมตตาต้องไม่กลายเป็นข้ออ้างให้กฎหมายถูกย่ำยี เมตตาต้องมาพร้อมการจัดการ ไม่ใช่เพิกเฉย

คำเตือนแก่พวกโลกสวยที่ชอบพร่ำเพ้อว่า “สิทธิมนุษยชน” อย่างไม่เลือกที่มา คุณรู้ไหม พวกคุณกำลังปกป้องคนเขมรที่เข้ามาบุกรุกผืนดินไทย และเป็นการใช้คำที่สูงส่งมาบิดตัวความถูกต้อง

อย่าลืมสิครับว่า สิทธิมนุษยชนต้องยืนควบคู่กับกฎหมาย ไม่ใช่ใช้คำว่าสิทธิมนุษยชนเป็นโล่สำหรับการยุติระบบสิทธิของผู้อื่น

เราต้องการการจัดการที่มีศักดิ์ศรี: เด็ดขาดในการบังคับใช้กฎหมาย อ่อนโยนในการให้ทางเลือกแก่ผู้ที่ไร้ทางเลือก

นั่นคือความเป็นรัฐ ไม่ใช่การเอาใจผู้มาใหม่ที่รุกรานจนทิ้งคนของเราผู้ถูกรุกราน