วันที่ 10 ตุลาคม 2568 ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์(ปชป.) โพสต์เฟซบุ๊กว่า #การเมืองไทย

คนละครึ่งพลัส: เมื่อรัฐไม่หว่านเงิน แต่หว่านความคิด

บางคนบอก “ก็แค่โครงการแจกเงินอีกแล้ว”

แต่ถ้ามองดี ๆ — “คนละครึ่งพลัส” มันไม่ใช่แค่การแจก

มันคือ การยื่นมือให้คนไทยมาจับ แล้วเดินไปข้างหน้าด้วยกัน

เพราะต่างจากโครงการแจกเงินที่โยนลงมากลางถนนให้คนแย่งกัน

“คนละครึ่งพลัส” บอกว่า —

“รัฐจะช่วยครึ่งหนึ่ง แต่เธอต้องยืนด้วยขาของตัวเองอีกครึ่งหนึ่งนะ”

มันไม่ใช่เศรษฐกิจแบบขอทาน แต่คือเศรษฐกิจแบบ มีศักดิ์ศรีของผู้ร่วมสร้าง

“แจกเงิน” ทิ้งไว้ มันก็จบตรงนั้น

แต่ “คนละครึ่งพลัส” ทำให้เงินหมุน

จากมือประชาชน → ร้านค้าในชุมชน → แรงงาน → ผู้ผลิต

กลายเป็น วงจรชีวิตใหม่ของเศรษฐกิจฐานราก

เพราะเงินไม่ได้ไหลเข้ากระเป๋าเจ้าสัว หรือหายไปในคอนโดหรู

แต่มันไหลเข้า “ร้านชำหน้าปากซอย”

คนขายข้าวมันไก่ ลูกจ้างร้านกาแฟ ช่างตัดผมในตลาด

พวกเขาคือฟันเฟืองเล็ก ๆ ที่ทำให้เครื่องจักรทั้งประเทศยังหมุนอยู่ได้

บางคนชอบถามประชดว่า

“ทำไมรัฐไม่แจกให้หมดเลย จะให้ครึ่งเดียวทำไม?”

คำตอบมันง่ายและแรงพอ ๆ กับกาแฟดำตอนเช้า —

เพราะ “ของฟรี” มันแพงที่สุดไง

มันทำให้คนเคยชินกับการรอ

มันทำให้เรากลายเป็นผู้บริโภคความช่วยเหลือ

แทนที่จะเป็นผู้ผลิตโอกาส

คนละครึ่งพลัสเลยพลิกกระบวนทัศน์

จากการ “รอรัฐ” → เป็นการ “ร่วมรัฐ”

นี่แหละเศรษฐกิจที่มีส่วนร่วม (Participatory Economy) ของจริง

ไม่ได้หวังแค่เงินหมุน — แต่หวังให้ “สมองคน” หมุนด้วย

รัฐช่วยครึ่งหนึ่ง

ไม่ใช่เพราะรัฐใจแคบ

แต่เพราะรัฐอยากให้คนรู้คุณค่าของเงิน

อยากให้รู้ว่า เงินทุกบาทที่เราจ่าย คือการต่อชีวิตให้ระบบเศรษฐกิจของเราเอง

ในโครงการนี้ รัฐบาลยังคิดละเอียด

คนอยู่ในระบบภาษี ได้สิทธิ์มากกว่า — เพราะเขาคือคนเสียภาษี

ส่วนผู้ถือบัตรสวัสดิการกว่า 13 ล้านคน ก็ได้เพิ่มอีก 1,700 บาท

นี่ไม่ใช่การแบ่งชนชั้น แต่มันคือ การออกแบบสมการแห่งความเท่าเทียมในเชิงเศรษฐกิจ

สุดท้าย…นี่ไม่ใช่โครงการแจกเงิน แต่คือการ “ปลุกสำนึกทางเศรษฐกิจ”

ใครอยากได้ของฟรี ไปต่อคิวเอาเศษกระดูกทางการเมืองเถอะ

แต่ใครอยากเห็นประเทศเติบโตอย่างมีราก

ต้องเริ่มยืนด้วยขาตัวเอง — แล้วรัฐจะจับมือพาเดิน

เพราะประเทศไม่ได้ฟื้นจาก “เงินที่แจก”

แต่มันฟื้นจาก “หัวใจคนที่ร่วมสร้าง”

จักษ์ พันธ์ชูเพชร

๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๘