วันที่ 14 ตุลาคม 2568 ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์(ปชป.) โพสต์เฟซบุ๊กว่า #การเมืองไทย “อย่าบ้าเศรษฐกิจจนยอมขายอธิปไตย — เพราะชาติไม่ได้แลกด้วยกำไร”

บางคนพูดเหมือนกับว่า “การค้าขาย” สำคัญกว่า “อำนาจอธิปไตย”

พูดเหมือนกับว่า การเปิดชายแดนค้าขายกับเพื่อนบ้านได้ คือความสำเร็จสูงสุดของชาติ

ดูเหมือนเขายินดีจะ “ลดขอบเขตประเทศ” เพื่อแลกกับยอดขายในตลาดชายแดน

นั่นไม่ใช่วิสัยของนักการเมืองผู้ทรงเกียรติ

แต่วิสัยของ พ่อค้าทาสในคราบนักประชาธิปไตย

อำนาจอธิปไตย — มันไม่ใช่ของเล่นทางวาทกรรม

มันคือ เส้นเลือดใหญ่ของรัฐชาติ

คือขอบเขตที่ทำให้คำว่า “ประเทศไทย” ยังปรากฏอยู่ในแผนที่โลก

คือสิ่งที่บรรพบุรุษต้องแลกด้วยเลือดเนื้อ

ไม่ใช่สิ่งที่นักการเมืองรุ่นนี้จะเอามา “เล่นขายของ” เพื่อเรียกเรตติ้งทางการเมือง

การค้าขายชายแดนจะเกิดได้อย่างมั่นคง

ก็ต้องอยู่บนพื้นฐานของ “เส้นเขตแดนที่ชัดเจน”

ไม่มีใครลงทุนค้าขายในแผ่นดินที่ยังไม่รู้ว่าเป็นของใคร

เพราะเศรษฐกิจต้องการเสถียรภาพ — และเสถียรภาพจะเกิดได้ก็ต่อเมื่อ “อธิปไตยมั่นคง”

แต่ดูเถอะ… วันนี้เรามีนักการเมืองบางพรรคที่ “หิวแสง”

พูดเรื่องเศรษฐกิจจนลืมชาติ

พูดเรื่องตลาดจนลืมแผ่นดิน

พูดเรื่อง GDP จนไม่เหลือ “DNA ของความเป็นไทย”

จะเศรษฐกิจดีไปได้อย่างไร

ถ้าวันหนึ่ง “ที่ยืนขายของ” ไม่ใช่แผ่นดินเราอีกต่อไป

นักการเมืองที่คิดเพียงแค่ว่าความมั่นคงคือเรื่องล้าสมัย

และอธิปไตยเป็นแค่ศัพท์ทางกฎหมาย

ควรกลับไปนั่งศึกษา “ประวัติศาสตร์ชาติ” ตั้งแต่บทแรก 

เพราะดูเหมือนพวกเขาไม่รู้เลยว่า แผ่นดินนี้ได้มาด้วยอะไร?

หรือพวกนี้คือพวกที่ดูแคลนวิชาประวัติศาสตร์ ด้อยค่าบรรพชน 

อย่าเอาเศรษฐกิจมาบังหน้าเพื่อขายอธิปไตย

อย่าลืมว่า “ถ้าไม่มีชาติ — ก็ไม่มีเศรษฐกิจใดให้พูดถึงอีกต่อไป

ถ้าแค่นี้คิดไม่ออก

แสดงว่าเป็นพวกลืมสมองไว้ในท้องแม่

เลยเกิดมามีหัวไว้กั้นหู!!

จักษ์ พันธ์ชูเพชร

๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๘