วันที่ 20 พฤศจิกายน 2568 รศ.ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ระบุว่า #ทำฝ่ายอนุรักษ์แพ้?

ไม่ได้แพ้เพราะคู่แข่งเก่ง — แต่แพ้เพราะฝ่ายอนุรักษ์ชอบฆ่ากันเอง
การเมืองไทยทุกยุคมีบทเรียนให้ “จด” แต่ทุกครั้งเรากลับได้แต่ “จดจำความโง่ซ้ำเดิม” แบบตั้งใจเต็มร้อย ไม่เคยถอดองค์ความรู้ ไม่เคยอยู่ในโลกจริง เหมือนเด็กที่สอบตกแล้วเถียงว่าข้อสอบผิด โลกมันผิด มีแค่ตัวเองที่ถูก
ถ้าจะแบ่งค่ายพรรคการเมือง
อย่าไปแบ่งอะไรที่มันดูมั่ว เอาง่ายๆ ตามที่มันเป็นเถอะ
สามเฉดสี : แดง – ส้ม – อนุรักษ์
ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย
⸻
แดงหนึ่งพรรค – ฐานแน่นเหมือนกาวซุปเปอร์กลู
ประโยคเดียวจบ: สาวกแดงเลือกแดงเสมอ
ต่อให้หัวหน้าพรรคถือป้าย “ฉันผิด” ยืนกลางสนามหลวง
ฐานเสียงก็จะตอบกลับว่า
“ไม่ใช่ค่ะ เขาถูกใส่ร้าย”
จบ.
⸻
ส้มหนึ่งพรรค – เชื่อว่าตัวเองคืออนาคต แต่ทำตัวเหมือนเด็ก ม.ต้นแย่งตำแหน่งประธานนักเรียน
ฐานเสียงส้ม—แข็งสุดในจักรวาล
มีความเชื่อศักดิ์สิทธิ์ข้อหนึ่ง:
ส้มไม่ผิด ใครเห็นต่างคือสลิ่ม
ต่อให้พรรคตัวเองทำเละ ทำงุบงิบ ทำงานไม่เป็น
สาวกก็พร้อมจะเขียนเรียงความ 3 หน้าแก้ตัวแทน
นี่ก็หนึ่งพรรคที่ ไม่มีวันแตกคะแนน
เพราะทุกคนถูกหลอมด้วยความเชื่อว่า “เราคือแสงสว่างของจักรวาลการเมืองไทย”
จบ.
⸻
ฝ่ายอนุรักษ์ – 10 พรรค 10 อีโก้ แย่งกันตายบนสนามเดียวกันเหมือนปลวกแทะเสาเดียวกันจนบ้านถล่มเอง
นี่แหละตัวปัญหาโครงสร้าง
แดง = 1
ส้ม = 1
อนุรักษ์ = 10+ (และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนแฟรนไชส์ลูกชิ้นปิ้ง)
พรรคใหม่อยากเด่น
พรรคเก่าไม่ยอม
พรรคกลางอยากเป็นพระเอก
พรรคที่ไม่มีฐานเสียงอยากเป็นนายกรัฐมนตรี
และสุดท้ายก็ แย่งกันเองจนคะแนนกระจายเหมือนข้าวหลุดร่วงในยุ้งฉาง
แล้วพอแพ้ก็ทำหน้าเศร้า
ตีอกชกตัว โวยวายว่า
“ทำไมเราแพ้เขา?”
คำตอบมันง่ายจนไม่ต้องใช้สมอง
มึ_ฆ่ากันเองไง
แต่ละพรรคมีอีโก้สูงเท่าตึกมหานคร
แทนที่จะรวมกันให้แข็ง—กลับแบ่งกันให้ตาย
แทนที่จะเรียนรู้จากอดีต—กลับลืมทุกอย่างเหมือนโดนลบความจำทุกสี่ปี
แทนที่จะวิเคราะห์เกม—กลับเอาเวลาไปด่าเพื่อนร่วมขั้ว
อยากชนะไหม?
ดูจากพฤติกรรมแล้ว… ไม่หรอก
ดูเหมือนอยากเปิดศาลาทดลองแพ้มากกว่า
⸻
บทเรียนที่ไม่เคยเรียน – จุดบอดที่ฝ่ายอนุรักษ์ไม่เคยยอมรับ
ทุกครั้งที่ผลเลือกตั้งออกมาเหมือนเดิม
แทนที่จะถอดบทเรียน
กลับถอดแค่โพสต์ด่าในเฟซบุ๊ก
แทนที่จะรวมพลัง
กลับรวมความขัดแย้ง
แทนที่จะมีผู้นำ
กลับมีแต่ “ผู้อ้างว่าตัวเองควรเป็นผู้นำ”
สรุปง่ายๆ
พ่ายเพราะอีโก้ของฝั่งตัวเอง ไม่ใช่เพราะคู่แข่งเก่ง
แดงชนะเพราะสาวกผู้จงรัก
ส้มชนะเพราะติ่งคลั่งประหนึ่งลัทธิ
แต่อนุรักษ์แพ้เพราะเป็น ตลาดนัดนักการเมือง
ประเภทเดินไปสามก้าวเจอพรรคใหม่อีกแล้ว
แต่กลับไม่มีพรรคไหนใหญ่พอจะชนะใครได้จริง
⸻
ประเทศนี้ไม่ได้วนลูปเพราะโครงสร้างเดิม
แต่เพราะ “คนเดิมๆ ที่ไม่ยอมแก้ตัวเอง”
ทำแบบเดิม
คิดแบบเดิม
ไม่เคยถอดบทเรียน
แต่หวังผลเลือกตั้งไม่เหมือนเดิม
นี่คือคำจำกัดความทางการเมืองที่มีลิขสิทธิ์เฉพาะฝ่ายอนุรักษ์ของไทย
จักษ์ พันธ์ชูเพชร
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๘