เป็นเรื่องที่น่าจะเข้าใจได้ง่าย เพราะ “พูดกันทุกเช้าเย็น” แต่เมื่อมาสำรวจความเป็นจริง กลับเป็นว่า : การกระทำ และการปฏิบัติ เป็นคนละเรื่อง

“ประชาชนที่น่าเคารพ คือ ประชาชนที่เคารพตนเอง และเคารพผู้อื่น รวมทั้งคิดและทำเพื่อส่วนรวม”

บ้านเมือง จะพัฒนา เสมอภาค สร้างสรรค์ : ประชาชนต้องมีคุณภาพ Active Citizen

ประชาชนที่มีคุณภาพ คือ มีความอิสระพึ่งตนเอง สามารถหาข้อมูลความรู้ที่ดี ถูกต้อง ในการตัดสินใจ (คือ ต้องใช้สติปัญญา ความรู้ความจริง ในการคิดและทำ) มีส่วนร่วมในการบริหารปกครองบ้านเมือง ทั้งทางตรงและทางอ้อม ประชาชนต้องเคารพตนเอง ทำสิ่งที่ดีงาม เพื่อตนเอง และผู้อื่น รวมทั้งบ้านเมือง

ประชาชนที่ดี ต้องส่งเสริมสนับสนุน ให้คนดี
บริหารบ้านเมืองและขจัดคนไม่ดี ไม่ให้ก่อวิกฤติ ทำร้ายทำลายบ้านเมือง

ประชาชน เป็นอย่างไร? ผู้นำก็เป็นอย่างนั้น
หรือผู้นำเป็นอย่างไร? ประชาชนก็เป็นอย่างนั้น

ประเทศพัฒนา

มีประชาธิปไตย ประชาชนต้องมีคุณภาพใช้สิทธิเสรีภาพ สร้างสรรค์ เพื่อส่วนรวมจึงได้ผู้บริหารประเทศที่ดีมีวิสัยทัศน์ ซื่อสัตย์สุจริตเที่ยงธรรม ทำเพื่อคนส่วนใหญ่ของประเทศที่มาจากการเลือกตั้งที่สุจริตเที่ยงธรรมของประชาชนส่วนใหญ่

ประเทศที่ไม่พัฒนา

เพราะประชาชนส่วนใหญ่ไม่มีคุณภาพ อำนาจประชาธิปไตย ตกอยู่ในมือคนส่วนน้อยผู้บริหารประเทศ มาจากการเลือกที่ไม่สุจริตเที่ยงธรรมเป็นตัวแทนคนส่วนน้อย เอาเปรียบคนส่วนใหญ่

ผู้บริหารหรือผู้นำที่ดี ต้อง เคารพประชาชน

เคารพประชาชน คือ การเคารพตนเองและผู้อื่น

การเอาใจประชาชน โดยไม่สนใจว่า “ทำผิดหรือถูก” : เกิดผลเสียหายใหญ่หลวงประชาชนที่ทำผิด ก็จะได้ใจ และเรียกร้องเพื่อตนเองไม่สนใจส่วนรวมผู้นำที่ปกป้องประชาชนที่ทำผิด หรือไม่กล่าวตักเตือน ไม่พัฒนาประชาชนเป็นผู้นำที่ไม่น่าเคารพ และมีเจตนาไม่ดีหรือหวังผลให้ประชาชนพึ่งพาผู้นำไปตลอด

การเคารพรักประชาชน และบ้านเมือง คือ การคิดและทำดี เพื่อส่วนรวม

การไม่เคารพประชาชน คือ การโกงกิน ใช้อำนาจรัฐ (ส่วนรวม) แทรกแซงกระบวนการยุติธรรม

ผู้นำที่ดี ต้องให้เบ็ด สอนตกปลา

ผู้นำไม่ดี คือ เอาปลาไปแจกตลอดกาล

ผู้นำที่ดี ต้องให้ ข้อมูล ความรู้ ที่ดี เป็นจริง มีประโยชน์ต่อประชาชน

ผู้นำที่ไม่ดี คือ ผู้นำที่โกหก หลอกลวงประชาชน ให้ข้อมูลเท็จแก่ประชาชน

ผู้นำที่ดี ต้องพัฒนาประชาชนให้มีคุณภาพ

ให้ความรัก ความรู้ ข้อมูลที่ถูกต้อง พัฒนาให้เป็นคนมีคุณภาพ (Active Citizen)

ต้องตักเตือน ลงโทษ หากทำผิด ไม่ยอมปรับตัว ไม่พัฒนาตนเอง

ที่ผ่านมา ผู้นำ (นักการเมือง ทหาร ข้าราชการ นักวิชาการ นักธุรกิจ ภาคประชาชนฯ)

มักกล่าวอ้าง ประชาชนมาก่อน ทำเพื่อประชาชน

แต่ความเป็นจริงมันฟ้อง ว่า “เป็นความเท็จ” เพราะประชาชน ไม่ได้รับความเป็นธรรม มีความเหลื่อมล้ำมากขึ้น ยากจนฯ ขณะที่นักการเมืองฯมีฐานะ ร่ำรวย มีอำนาจ มากขึ้น

- การเอาปลาไปแจก เอาใจประชาชนในทางที่ผิด หวังให้พึ่งพานักการเมืองฯ เป็นสิ่งที่ผิดการให้ข้อมูลเท็จ การไม่สร้างพัฒนาให้มีระเบียบวินัย ซื่อสัตย์ขยันอดทนฯ คือการทำร้ายประชาชน การเตือน และการพัฒนา “ประชาชนที่เห็นแก่ตัว ขี้เกียจ ไม่ซื่อสัตย์สุจริต” เป็นการแสดงความเคารพประชาชน

หลักประกันที่มั่นคง ยั่งยืน ที่แสดงถึงการเคารพประชาชน : คือ

๑.ประชาชน มีคุณภาพ มีศักยภาพ ประสิทธิภาพ ทำงานได้ประสิทธิผล

๒.โครงสร้างและระบบสังคม เศรษฐกิจ การเมือง วัฒนธรรม กระบวนการยุติธรรมไม่เหลื่อมล้ำ เป็นธรรมเอื้อต่อการพัฒนาคุณภาพ ฐานะความเป็นอยู่ การมีสิทธิเสรีภาพที่ดีถูกต้อง

นี่คือ พื้นฐาน และหลักสำคัญของประเทศประชาธิปไตยที่แท้จริง

วันนี้ คุณเคารพประชาชน

และประชาชน เคารพตนเอง แล้วหรือยัง?