“เอาคืน” เกิดขึ้นในทุกวงการ โดย “เอาคืนในทางการเมือง” กับ “เอาคืนในเวทีค้ากำปั้น” และ “เอาคืนในสงครามชนิดต่างๆ” นั้น ย่อมปฏิบัติการแตกต่างกันอย่าง “สุดขั้ว”

“เอาคืนบนเวทีมวย” มักจะถูกเรียกว่า “ศึกล้างตา” โดยผู้เคยแพ้และผู้เคยชนะ ต่างขึ้นเวที เพื่อ “ตุ๊บตั๊บเอาคืนอย่างยุติธรรม” ใครมีพลังหมัดเหนือกว่า ย่อม “เอาคืนได้อย่างสุดเจ๋ง”

“เอาคืนในสงคราม” ไม่ว่าสงครามอาวุธหรือสงครามการค้า และสงครามอื่นๆ เป็นการกระโจนเข้าสู่หายนะทั้งสองฝ่าย แบบ “ชนะก็ต้องบาดเจ็บ พ่ายแพ้ก็ต้องเดี้ยงพิการ” โดยมีประชาชนทั้งสองฝ่าย “รับกรรมไปเต็ม เต็ม”

“เอาคืนในทางการเมือง” ผู้บาดเจ็บเดี้ยงพิการ คือสาวกของพรรคการเมืองทั้งสองฝ่าย ฝ่ายไหนมีอำนาจ ก็จะเล่นอีกฝ่ายแบบ “ตีวัวกระทบคราด” หรือ “โกรธหมาดำ ทำหมาแดง” และ “โกรธนักเลือกตั้ง พลังสังหารข้าราชการที่เป็นสาวก” เป็นต้น

ในขณะที่นักการเมืองนั้น ไม่ต้องรับกรรม เพราะ “ไม่มีศัตรูในทางการเมืองอย่างถาวร”

ดังนั้น ข้าราชการระดับบิ๊ก บิ๊ก จึงกลายเป็น “เหยื่อ” ของความขัดแย้งพรรคใดขึ้นมามีอำนาจก็จะ “ตุ๊บตั๊บ” ข้าราชการที่เป็นสาวกพรรคตรงข้ามอย่างถึงพริกถึงขิง

“ด้วยประการฉะนี้ 45 ซี 10 สังกัดกระทรวงคลองหลอด ที่มี 20 กว่ารายเคยถูกพรรคสีแดงเด้งจากตำแหน่งใหญ่ที่สุดไฉไล ไปอยู่ในสุสานปีศาจหลอกหลอนและอีก 20 กว่ารายที่แฮปปี้ในตำแหน่งใหม่ที่สุดเจ๋งนั้น”

“บัดนี้ ลมการเมืองเปลี่ยนทิศ รัฐบาลมิกกี้เมาส์จึงรีบ เอาคืนทางการเมืองทุกตำแหน่ง โดยใช้วาทกรรมอันสุดหรู คืนความเป็นธรรมให้แก่ข้าราชการ (ที่ถูกกลั่นแกล้ง)”

“แน่ยิ่งกว่าแช่แป้ง ซี 10 จำนวน 20 กว่ารายที่ถูกพรรคสีแดงเด้งไปอยู่ป่าช้าคนเป็น ได้กลับมาครองตำแหน่งใหญ่ที่สดใสอีกครั้ง ในขณะเดียวกันซี 10 อีกกว่า 20 ราย ถูกผลักไปอยู่ในสุสานคนเป็นอย่างฉับพลัน”

การเอาคืนทางการเมืองแบบ “โกรธหมาดำ ทำหมาแดง” ที่เกิดขึ้นครั้งนี้แท้จริงเป็นการ “เล่นงาน” หลี่กงกง ที่ชื่อ “เสี่ยอ้วน หน้าแดง” ให้หมดบารมี โดยใช้ “หอกแทง” ข้าราชการที่เป็นสาวก “เสี่ยหน้าแดง”จนบาดเจ็บ

ปฏิบัติการ “หักดิบ” และ “หักเหลี่ยม” แบบนี้ถือเป็น “งานเชี่ยวชาญ” ของนักการเมือง

จึงไม่น่าแปลกใจ 45 ซี 10 ในกระทรวงคลองหลอดเป็นเกมของมิกกี้เมาส์ที่ต้องการ “หักหน้า” ท่าน “กวนอูหน้าแดง” แห่งพรรคสีแดง ให้ “เสียหน้า” อย่างยับเยินจนหมอไม่รับเย็บ

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม