ศึกแห่งศักดิ์ศรีการชิงชัยเหรียญเกียรติยศอย่าง “ฟุตบอลชาย” ในศึกเอเชี่ยนเกมส์ กำลังขมวดงวดเข้ามาเรื่อยๆ
ญี่ปุ่น จะชนกับ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ รีเพลย์แมทช์นัดชิงปี 2010 อีกคู่ เกาหลีใต้ ปะทะกับ เวียดนาม จะดวลแข้งกันในวันพุธนี้
ฟุตบอลชาย ไทยเราไปตั้งแต่รอบแรก แต่มี 3 ชาติจากภูมิภาคอาเซียน เข้ามาถึงรอบน็อกเอาท์ นั่นก็คือ มาเลเซีย, เวียดนาม และอินโดนีเซีย
มีความตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ก่อนมาแล้วว่า จะเข้าไปดูเจ้าภาพ อินโดนีเซีย ลงสนามสักนัด แม้ว่าสนามอาจจะค่อนข้างไกล แต่ปักธงเอาไว้ว่า รอบ 8 ทีมเจอกันแน่นอน
ปรากฏว่า ฟุตบอลชายของเจ้าภาพด่วนจาก ตกรอบด้วยน้ำมือของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ที่หักอกชาวอิเหนาด้วยการยิงเป้าเข้ารอบ
เช่นเดียวกับมาเลเซีย ที่โดนจุดโทษนาทีสุดท้ายพ่าย ญี่ปุ่น ไปอย่างเจ็บปวดสุดๆ
เหลือเพียงหนึ่งเดียวที่ผ่านมาเข้ารอบมาได้คือ เวียดนาม ที่เฉือน บาห์เรน 1-0 และเกมรอบ 8 ทีมสุดท้าย ต่อเวลาเชือด ซีเรีย ลงได้ 1-0
เข้ารอบรองชนะเลิศเป็นครั้งที่ 2 ในประวัติศาสตร์ และไม่น่าเชื่อว่าหนแรกก็คือเมื่อปี 1962 ที่อินโดนีเซีย เป็นเจ้าภาพ
แต่ตอนนั้นยังไม่ใช่ยุคของ “ดาวทอง” แต่เป็นในฐานะเซาท์ เวียดนาม ก่อนจะได้ที่ 4 ไปครอง
พร้อมกับมีลุ้นว่าจะเป็นชาติที่ 2 ของภูมิภาคอาเซียน ที่ได้ชิงเหรียญทอง จากทั้งหมด 5 ชาติที่เคยผ่านมาถึงรอบตัดเชือก มีเพียง พม่า ชาติเดียวเท่านั้นที่เคยทำได้ ที่เหลือคือ ไทย, อินโดนีเซีย และมาเลเซีย เต็มที่คือรอบรองชนะเลิศเท่านั้น
หลายคนมองว่า นี่คือ “โกลเด้น เจนเนอเรชั่น” ของเวียดนาม หลังจากเคยเกิดเหตุการณ์ลักษณะเดียวกันเมื่อเกือบ 10 ปีก่อน แต่ดันมีปัญหาเรื่องล้มบอล และล็อกผลการแข่งขัน ทำให้ทีมชุดนั้นวูบไป
ไลน์อัพชุดนี้ใช้ผู้เล่น “อายุเกิน” เป็นหลักจริงๆ เพียงแค่เหงียน วาน เควียต ดาวยิงวัย 27 ปี ที่เคยมาฉีกตาข่ายทีมชาติไทยในนัดชิงเอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ เมื่อ 6 ปีก่อน เป็นแกนนำ อีกคนคือเหงียน อันห์ ดุ๊ค ที่เข้าๆ ออกๆ ในทีมชุดใหญ่
ที่เหลือเป็นนักบอล “ตามเกณฑ์” ทั้งสิ้น
แน่นอนว่า “ยกชุดมาเลย” กับการก้าวถึงตำแหน่ง “รองแชมป์เอเชีย” รุ่นอายุไม่เกิน 23 ปี เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่าน ในการเตะที่ประเทศจีน
ไล่เลียงชื่อหลายคนเริ่มที่จะคุ้นหู ตั้งแต่นายประตูหมายเลข 50 อย่าง บุย เตียน ดุง ที่ชื่อดันไปตรงกับกองหลังคือ บุย เตียน ดุง เหมือนกัน นั่นคือ Bùi Tiến Dũng แต่นายประตูอายุเพิ่ง 20 ส่วนปราการหลังอายุ 22
ที่เหลือคือ โด ดุย มานห์, ตรัน ดินห์ ตรอง, ดวน ฟาน เฮา, ฮา ดุ๊ค ชินห์, ฟาม ดุ๊ค ฮุย, วู ฟาน ตันห์, เหงียน เคือง ไห่ และเหงียน คอง เฟือง
นี่คือชุดอาละวาดจนเป็นที่โจษจันกันในแดนมังกร ภายใต้การทำทีมของ พัค ฮาง-โซ กุนซือชาวเกาหลีใต้ ที่เข้ามารับงานเมื่อปีก่อน
ในอดีต พัค ฮาง-โซ คุมทัพเกาหลีใต้ ในฐานะเป็นเจ้าภาพเอเชี่ยนเกมส์ เมื่อปี 2002 ที่ปูซาน ครั้งนั้นเป็นปีแรกที่มีการ “กำหนดอายุ” แต่ก็เรียกนักเตะอายุเกินมา 3 คน เน้นเกมรับล้วนๆ ก็คือ
อี วุน-เจ นายประตูจากชุดอันดับ 4 บอลโลก 2002, อี ยอง-เปียว แบ๊กตัวเก่งที่ต่อมาไปเล่นกับ ไอนด์โฮเฟ่น และสเปอร์ส อีกคนคือคิม ยอง-ชุล เซ็นเตอร์แบ๊ก
ยุคนั้นคือ “ยุคทอง”เหมือนกันของนักเตะรุ่นใหม่ของเกาหลีใต้ ที่มีทั้ง พัค จี-ซอง ที่ต่อมาดังกับแมนฯยูไนเต็ด, อี ดอง-กุ๊ก, อี ชุน-ซู, คิม ดอง-จิน เป็นต้น
ตอนนั้นทีมของ พัค ฮาง-โซ โชคร้าย ดวงแตกพ่ายจุดโทษให้กับ อิหร่าน ที่มี จาวัด เนคูนาม, ยายาห์ โกลโมฮัมมาดี้, อิบราฮิม เมียร์ซาปูร์ รวมถึงเสือเฒ่าอย่าง อาลี ดาอี นำทีม
งานนี้ยิ่งสนุกเข้าไปอีกเมื่อ พัค ฮาง-โซ จะต้องนำทัพเวียดนาม มาดวลกับ เกาหลีใต้ ทีมแผ่นดินแม่ของตัวเอง...อีกครั้ง!!!
เขาเคยทำเวียดนาม ดวลกับ เกาหลีใต้ ทีมนี้มาแล้ว ศึกยู-23 เมื่อต้นปี ซึ่ง เกาหลีใต้ เป็นฝ่ายกำชัยในเกมแรกของนัดแรกของรอบแรก 2-1
ประเด็น “สำนึกรักบ้านเกิด” คงไม่เกิดขึ้นแน่นอน เพราะอีกฝั่งที่เตะให้บ้านเกิดโสมขาว รับรองว่าฝั่งนี้ก็วิ่งกัน “ลืมตาย”
เป็นประเด็นตั้งแต่ก่อนเกมจะเริ่มต้นขึ้นเมื่อเห็นว่าแม้จะไม่ใช่ “ฟีฟ่าเดย์” แต่ เกาหลีใต้ ได้ตัวแนวรุกตัวฉกาจอย่าง ซน ฮึง-มิน จาก “ไก่เดือยทอง” สเปอร์ส มาร่วมทัพ
ที่อยากรับใช้ชาติอยากให้แบ่งเป็น 2 ประเด็นแล้วแต่จะคิด ก็คือ 1.เล่นเพื่อรับใช้ชาติ เพื่อให้เป็นข้อ 2.นั่นคือ เล่นเพื่อไม่ต้องรับใช้ชาติ
ลูกผู้ชายชาวเกาหลีใต้ทุกคนต้องเป็นทหาร ยกเว้นแต่เหตุผลทางร่างกาย, ทุพพลภาพ หรือ ทำเกียรติประวัติสูงส่งในฐานะนักกีฬา....เท่านั้น
นาทีนี้ “ตี๋ซน” ยังไม่เข้าข่ายการได้รับข้อยกเว้นจากการต้องเข้าเป็นทหาร ซึ่งตามกฎของที่นั่นระบุว่าเมื่อผู้ชายทุกคนอายุครบ 26 ปี ต้องเป็นทหาร 21 เดือน แต่ถ้าพวกเขาเป็นนักกีฬา หรือศิลปินที่ทำผลงานได้ดีให้กับประเทศ จะได้สิทธิพิเศษ
เขามีออปชั่นต่อเนื่องมาจาก ฟุตบอลโลก 2018 ที่รัสเซีย ต้องไปถึงรอบรองฯ แต่ตกรอบแรก ทำให้ต้องมาลุ้นในศึกเอเชี่ยนเกมส์ 2018 ที่อินโดนีเซีย คือเหรียญทอง
หากยังไม่สัมฤทธิผลยังมี โอลิมปิกเกมส์ 2020 ที่ญี่ปุ่น อย่างน้อยต้องเหรียญทองแดง และวนลูปกลับไปบอลโลกอีกครั้งปี 2022 ที่กาตาร์ ก็ต้องไปให้ถึง 4 ทีมสุดท้าย
จึงจะได้รับสิทธิ์นั้น....เดี๋ยวนี้
เทียบกรณีเดียวกัน พัค จี-ซอง ไม่ต้องเข้ากรม เพราะได้อันดับ 4 บอลโลก ปี 2002 หรือจะเป็น กี ซง-ยอง ที่ปัจจุบันอยู่ นิวคาสเซิ่ลได้เหรียญทองแดงโอลิมปิก 2012 ที่ลอนดอน ก็รอดตัว รวมถึง พัค จู-โฮ อดีตดาวเตะของไมนซ์ ได้เหรียญทองเอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่แล้ว ก็รอดเช่นเดียวกัน
ว่ากันว่า เรื่องเหรียญทองเอเชี่ยนเกมส์ ที่อินชอน นี่แหล่ะที่ทำให้ “ตี๋ซน” ไม่พอใจ เลเวอร์คูเซ่น ต้นสังกัดที่ไม่ยอมปล่อยตัวมาเล่น อันที่จริงก็ไม่แปลก เพราะทัวร์นาเมนท์อยู่นอกฟีฟ่าเดย์
แต่ในเรื่องของจิตใจ แน่นอนว่า ซน ต้องบอบช้ำ เพราะทีมชุดนั้นเล่นในบ้าน และมีโอกาสมากที่จะได้แชมป์ แล้วทีมก็ทำได้จริงๆ ทำให้เขาตัดสินใจย้ายออกจากทีมเมื่อสิ้นสุดซีซั่นนั้นทันที
สรุปง่ายๆ อีกที โลกนี้นี่มันรุงรังและย้อนแยงดีเหลือเกิน.......
บี แหลมสิงห์
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี