สบโอกาสหนุ่มมาดเซอร์ แบงค์-ปวริศร์ มงคลพิสิฐ กลับมาพักผ่อนที่บ้านเกิดเมืองไทย หลังบินไปค้าแข้ง อุ๊ปส์!! รับงานแสดงแนวบู๊แอ๊กชั่นที่เมืองจีนอยู่พักใหญ่ “ทีมข่าวบันเทิงแนวหน้า” จึงรีบคว้าตัวมาอัพเดทความเป็นไป ที่จู่ๆ กลายเป็นนักแสดงโกอินเตอร์เต็มตัว!!

ย้อนวันแจ้งเกิดในวงการ

ผมเริ่มจากงานแสดงมิวสิกวีดีโอครับ ตอนนั้นน่าจะประมาณมหาวิทยาลัยปี 4 ใกล้จะจบแล้วครับ ผมก็จะไปเดินสวนจตุจักร ขายของบ้าง เดินเล่นบ้าง อยู่บ่อยๆ แล้วพอดีมีคนเห็นเรา ก็เลยชวนไปแคสเอ็มวี แล้วก็ได้เล่น เอ็มวีแรกที่ผมเล่นน่าจะเป็นเพลงของวง สไมล์ บัฟฟาโล เรียกว่าสมัยนั้น ถ้าเพลงอกหักรักคุด ก็จะเป็นผม (หัวเราะร่วน)อาจจะด้วยลุคเราแบบนี้ เซอร์ ผมยาวมีหนวดหน่อยๆ ก็เลยได้เล่นพวกเอ็มวีแนวๆ นี้บ่อย ซึ่งก็ต้องเป็นเอ็มวีเพลงช้านะครับ เพราะลุคจะต้องอกหักอย่างเดียว พอมีงานหนึ่ง ก็ต่อเนื่องมาเป็นสิบกว่าเพลงได้

ยิ่งได้ลอง ยิ่งติดใจ?

เล่นไปเล่นมาก็รู้สึกว่าเราก็ทำได้นะ มาถูกทางเหมือนกัน เพราะเราก็ชอบฟังเพลงช้าด้วย ดนตรีก็เล่นได้บ้าง ร้องเพลงได้ แต่ไม่ได้เก่ง ซึ่งจริงๆ ผมไม่ชอบการแสดงเลย แต่ก็เรียน ควบคู่กับเล่นเอ็มวีจนจบปริญญาตรี พอจบก็ไม่ได้ไปสมัครงานสายนิเทศฯ ที่ผมเรียนมาหรอกนะครับ ว่างอยู่ 1 ปี แล้วก็ไปขายของกับเพื่อน ทำอะไรไปเรื่อยๆ แล้วก็ไปสมัครงานขับรถในสนามบิน เพราะตอนนั้นแม่อยากให้เริ่มสมัครงาน ทำงานได้แล้ว โตแล้วนะ (หัวเราะ) ซึ่งก่อนไปสมัครผมศึกษามาแล้วว่าสวัสดิการในการเป็นพนักงานในสนามบินดี แค่เราขับรถส่งของในสนามบิน เราก็สามารถที่จะได้สวัสดิการอันนั้นเหมือนกัน พอไปสมัครปุ๊บ เขาไม่รับตอนนั้นจำได้เลยไปด้วยลุคผมยาวๆ นี่แหละ สุดท้ายก็ไม่ได้ทำ หันมาเล่นเอ็มวีเหมือนเดิม จนกระทั่ง “พี่น้อย”มาเจอ เขาบอกว่ามีหนังฮ่องกง มาแคส ลองดูไหม คือไม่ชอบการแสดงนะ แต่ชอบดูหนังแอ๊กชั่น ชอบดูหนังฮ่องกง ชอบ โจวเหวินฟะ หลิวเต๋อหัว พี่ที่รู้จักก็มาบอกว่า เป็นหนังฮ่องกง แนวมือปืน เป็นใบ้ เอาไหม?เราก็เอาสิๆ เพราะเราชอบดูอยู่แล้วแนวนี้ ก็ลองไปแคส แล้วก็ได้เล่น BANGKOK DANGEROUS และได้เข้าสู่วงการบันเทิงแบบเต็มตัว ต่อยอดงานใหม่เข้ามาเรื่อยๆ

ชอบการแสดงมากขึ้น?

คือการแสดงยังไม่ชอบนะ แต่เราชอบจากความที่เราอยากดู อยากเป็น อยากเล่นก่อน อย่างบางเรื่องไม่ใช่ทางเราเลย แต่ก็ควรที่จะเล่นได้ทุกบทบาทนั่นแหละ ตอนนั้นเราชอบแบบไหนก็จะรับเล่นแบบนั้นมากกว่า มีฟีลติสท์ของเราประมาณหนึ่งเหมือนกัน จริงๆ ถ้าเปลี่ยนเราก็มีโอกาสเยอะกว่า แต่พอดีว่าเราก็ไม่ยอมเปลี่ยนด้วย ณ ตอนนั้นนะครับ

เข้าสู่งานละคร

หลังจากเล่นหนัง ก็เริ่มมีละครเข้ามาให้เล่น เป็นละครของทางไอทีวี(ITV) ละครเรื่องแรกที่เล่นก็คือ “ทะเล จำปี ดนตรี ทราย” เป็นเรื่องเกี่ยวกับยาเสพติด ต้องเล่นเป็นคนติดยาเสพติด เล่นยา ซึ่งก็เป็นสายดาร์กทางที่เราชอบอยู่แล้ว ก็เลยรับ แต่ชีวิตจริงไม่ได้เล่นนะครับ (หัวเราะ) ฉะนั้นงานทุกงานที่เรารับจะเป็นแนวที่เราชอบ เราถนัดมากกว่า ถึงจะรับ หรือไม่ก็เป็นบทที่ท้าทาย อย่างเรื่องนี้แหละที่ต้องติดยาเสพติดนี่ก็แบบดาร์กท้าทายน่าเล่นมาก ก็เลยตัดสินใจเล่น พอเล่นก็ยากมาก ไม่รู้ต้องทำยังไง เพราะเราไม่เคยติด ไม่เคยลองแต่ก็ศึกษาหาข้อมูลเพิ่มเติมเอาเพื่อความเข้าใจ

ช่วงโด่งดัง แจ้งเกิด แบงค์

ผมไม่ได้ถึงขนาดว่าดังมาก เปรี้ยงปร้าง น่าจะ อยู่ประมาณ 60-70% มากกว่า ซึ่งจะเป็นช่วงละคร ส่วนหนังจะเป็นกลุ่มมากกว่า ไม่ได้ขยายวงกว้างอย่างละคร อย่างเรื่องที่ทำให้เราพอเป็นที่รู้จักบ้างก็น่าจะเป็นของดีด้า “สาวใช้คนใหม่”, ”ศิลปินเถื่อน” แต่ก่อนหน้านี้ก็เคยเล่นเป็นคู่สองในละครเรื่อง “วังวารี” คู่กับ นาเดีย ซึ่งตอนนั้นผมทำรายการท่องเที่ยวด้วย ก็จะวัดความนิยมของตัวเองเวลาไปทำรายการต่างจังหวัดว่าคนรู้จักเราไหม ก็มีบ้างหลังจากมาเล่นละครช่อง 7 ก็เลยทำให้เรารู้ว่าตลาดละครกว้างมาก

เปลี่ยนลุคตัวเองครั้งใหญ่

ถ้าต้องตัดผม ผมจะไม่รับงานนั้นเลย อย่างตอนนั้นมีละครเรื่องหนึ่งที่ต้องตัดผม แต่เห็นแล้วว่าไม่ใช่ทางเรา หลังจากนั้นไม่ทำเลย ผมไว้ผมมาตั้งแต่จบมัธยมปีที่ 6 แล้วก็เริ่มไว้ยาวมาตลอด เข้ามหาวิทยาลัยจนทำงาน แต่ก็มีตัดบ้าง ยังไงก็ประมาณปะบ่า ซึ่งถามว่าอยากตัดไหม อยากนะ ตัดเป็นสั้นๆ เหมือนสกินเฮดแต่มีผมนิดๆ เหมือนสมัย คีอานู รีฟส์ เล่นเรื่อง SPEED เราก็ชอบ อย่างตอนถ่าย “Operation Mekong” ก็มีต้องตัดเหมือนกัน ตัดไปนิดหนึ่ง ผมทำใจไม่ได้ เลยขอหยุดเขาก็เลยให้ช่างมือหนึ่งของฮ่องกงมาเก็บผมให้เหมือนตัดผมสั้น คือเขาก็จะดึงทีละเส้นๆ ให้เหมือนผมสั้นจริงๆ เพราะในบทคือโดนจับใกล้ประหารชีวิต ช่างฮ่องกงเก่งมาก ไม่ได้ตัด แต่เหมือนตัด คือใช้เวลาทำผมที 3-4 ชั่วโมง ทำยังไงก็ได้โดยไม่ต้องตัดผม หรือตัดน้อยที่สุด ซึ่งเขาก็มีวิธีของเขา เก่งมากๆ

ทรงผมที่เป็นเอกลักษณ์สไตล์แบงค์

ไอดอลผมคือ โจวเหวินฟะ หลิวเต๋อหัว เขาก็ตัดผมสั้นนะ แต่ว่าตอนนั้นผมดูหนังเรื่อง Untamed Heart คริสเตียน สเลเตอร์ เป็นหนังโรแมนติก แล้วเขาก็ไว้ผมทรงแบบนี้ ผมดูสมัยเรียนมัธยมแล้วชอบ ก็ถึงขนาดซื้อม้วนวีดีโอเก็บไว้เลย เป็นเรื่องราวของคนซื่อ เป็นโรคเกี่ยวกับหัวใจ เป็นหนังรักแล้วในเรื่องเขาไว้ทรงนี้พอดี คริสเตียน สเลเตอร์ ไว้ทรงนี้ ผมก็เลย เออชอบ แล้วก่อนหน้านี้สมัยเรียน อยู่โรงเรียนประจำ โดนกดดันเรื่องผมมาตลอด พอได้ไว้ ก็เลยไม่ตัดเลย(หัวเราะ)

ผลงานเพลงที่หลงใหล

เป็นช่วงชีวิตอีกเหมือนกัน ตอนนั้นก็มีค่ายใหญ่มาชวน แต่พอดีมีเพื่อนที่สนิทอยู่ทางแกรมมี่และเล่นเอ็มวีกับทางนี้เยอะ ก็เลยเลือกทางนี้ ผมก็พักงานแสดง ไปทำเพลงอย่างเดียวเลย ตอนแรกออกมาเป็นซิงเกิ้ล ชื่อ Flow ร่วมกับกลุ่ม Four 4 ได้แก่ กอล์ฟ-อัครา อมาตยกุล, แหนม-รณเดช วงศาโรจน์ และ นิก-รณวีร์เสรีรัตน์ โดยร้องเพลงเดี่ยวในอัลบั้ม ชื่อเพลง “รักง่ายหน่ายเร็ว” แล้วก็ออกมาเป็นอัลบั้มตัวเองเต็มๆ ชื่อ“ไม่ซ้ำใคร” ซึ่งก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จมาก ทำให้ผมเริ่มหายไปจากวงการ ด้วยความที่เป็นตัวของตัวเองสูง มีละครดีๆ มาเสนอก็ไม่รับ สนใจแต่เพลงอยู่ประมาณ 4-5 ปี แต่ผมก็เข้าใจนะเพราะเป็นทางที่เราเลือกเอง มันก็ต้องรับให้ได้ เป็นช่วงชีวิตแหละ แต่ก็ยังมีรายการทำบ้าง แล้วผมเองชอบเก็บสะสมของเก่า ก็เลยไปเปิดท้ายขายของที่เก็บไว้ ปูเสื่อนั่งขายกับแฟน ก็ได้ฟีลดีนะ ได้มองเห็นอีกมุมของชีวิต เราไม่เคยดูถูกงานทุกอาชีพอยู่แล้ว และการทำแบบนี้ก็ทำให้เราเข้าใจชีวิตด้วยนะการที่เราได้อะไรมาง่ายๆ บางครั้งเราอาจจะลืมไปเราอาจจะไม่เก็บ ส่วนผมเองให้แม่เก็บให้ เพราะบางครั้งก็ปาร์ตี้หนักไป (หัวเราะ) จนเมื่อไม่กี่ปีมานี้ ได้เล่นซีรี่ส์ของทางโมโนประมาณ 4-5 เรื่อง แล้วก็ถึงได้ไปเล่นหนังจีนเรื่อง “Operation Mekong”

ธุรกิจตอบโจทย์ความฝัน

ผมเคยเปิดบาร์ แอนด์ เรสเตอร์รองท์ ทำกับเพื่อนประมาณ 11 ปี ได้ แต่ตอนนี้ปิดไปแล้วครับ เพราะถึงจุดอิ่มตัว เป็นร้านเล็กๆ ชื่อ ร้าน Corner Bar (คอนเนอร์บาร์) ที่เปิดตอนนั้นก็ด้วยความที่เราชอบฟังเพลง และชอบเพลงมาตั้งแต่เด็กๆ อยากเป็นศิลปิน อยากเป็นนักร้องกลางคืน แต่เราไม่ได้ทำตามความฝันตัวเอง คือเห็นนักดนตรีเล่นกลางคืนแล้วเท่ดี พอเราไม่ได้เรียนดนตรีแบบจริงจัง เอาแค่พอเป็นก็ไม่ได้ไง ก็เลยเปิดร้านมีวงดนตรีมาเล่นตอบโจทย์ความชอบตัวเอง

โกอินเตอร์สู่อุตสาหกรรมหนังจีน

หนังจีนเรื่องแรก อย่างที่บอก อาจจะด้วยดวงหรือโชคชะตาวาสนาใดๆ ก็แล้วแต่ บทที่ผมเล่นมาจากเรื่องจริง เป็นข่าวจริง ในสมัยนู่นนะครับ จริงๆ เขาก็เริ่มถ่ายทำไปแล้วล่ะ แต่เขาก็กำลังหาคนมาเล่นบทนี้อยู่ ชื่อ หน่อคา หรือ หน่อคำ เป็นคนไทยใหญ่ ผสมพม่า พ่อค้ายาเสพติดโด่งดังในสามเหลี่ยมทองคำ ที่ตกเป็นข่าวจริง ข่าวใหญ่ แล้วรัฐบาลจีนตามจับอยู่ จนจับได้ แล้วก็ประหารชีวิตออกสื่อ เขาก็หาคนเล่นบทนี้ยังไม่ได้ แล้วพอดีมีน้องคนหนึ่งที่รู้จักกันเขาโทร.มาบอกว่า สนใจไหมตัวบทอันนี้ เป็นตัวเดินเรื่องเลยนะ เขายังหาคนไม่ได้ผมก็ฟังเขาอธิบาย ก็แบบทางนี้อีกแล้ว แอ๊กชั่นอยู่เขา อยู่ป่า ชอบ รับเลย

นับหนึ่งใหม่อีกครั้ง

การไปถ่ายหนังที่จีนช่วง 2 ปีมานี้ เหมือนเริ่มหนึ่งใหม่พอสมควรครับ เพราะไม่มีนักแสดงคนไทยเลย เราก็ไปคนเดียว ช่วงแรกๆ ยังไม่มีผู้ช่วย ก็ไปคนเดียว กินคนเดียว แต่พอดีผมเองก็ชอบมีโลกส่วนตัวอยู่แล้ว ก็ไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่ ถึงเวลาทำงานก็ทำ เวลาไม่ได้ทำงานก็เดิน อยู่ในห้อง ทำนั่นนี่คนเดียวของเราไป แต่ก็จะมีน้องล่ามที่เป็นคนจีนที่ช่วยบอกเรา แต่บางจุดเราก็ต้องศึกษาเองด้วย อย่างการแสดงเราก็ต้องสื่อสารกับผู้กำกับก็ต้องใช้ล่าม ใช้วิธีการเล่นให้ดูว่าจะประมาณไหนยังไง ก็เป็นการทำงานอีกรูปแบบหนึ่ง

การทำงานที่จีน

เหนื่อยกว่าบ้านเรานะ เพราะว่าบ้านเราจะทำงานลักษณะ เพื่อน พี่ น้อง พอสมควร แต่ของเขาค่อนข้างหนัก อย่างของเรามีวันหยุดอาทิตย์หนึ่งวันสองวัน แต่ที่นู่นเป็นเดือนไม่หยุดสักวันเลยก็มี อย่างบางเรื่องมาถ่ายที่ไทย 20-30 วัน ไม่หยุดเลยก็มี คือทุกวันหยุดเขาจะมีรายจ่ายให้ทีมงาน ฉะนั้นเขาก็เลยจะทำกันแบบไม่มีวันหยุด ส่วนในเรื่องการทำงานก็ต้องเข้าใจตรงนี้ ไม่ว่าจะเป็นเสียง การพูดจา เราไปทำแรกๆ อาจจะรู้สึกกดดันได้ เพราะว่าบางครั้งเขาก็จะค่อนข้างเสียงดัง วัฒนธรรมก็ค่อนข้างจะต่างกับบ้านเรา แต่ก็ไม่มีอะไร เขาก็ให้เกียรติซึ่งกันและกันพอสมควร แต่ผมก็ชินแล้วล่ะ เคยทำงานกับทั้งจีนและฮ่องกงมาก่อนอยู่แล้ว เราถูกขัดเกลาจนเข้าใจวัฒนธรรมเขามาสักพักแล้ว

เรียนภาษาเพื่อการสื่อสารเพิ่มเติมไหม

ผมอยากเรียนภาษาจีนนะ แต่บางครั้งไม่ได้จริงๆ มันยากมาก ต้องใช้เวลาเรียนรู้และฟังเยอะพอสมควรเลย ซึ่งก็มีคนบอกให้ไปเรียนนะ แต่ผมก็ประเภทหมดไฟ เอาเท่าที่ได้ (หัวเราะ) ที่ผมใช้ก็จะเป็นภาษาไทยส่วนใหญ่เลยเวลาพูด แล้วเขาก็เอาไปพากย์เอาจะมีภาษาจีนบ้างสั้นๆ แต่ส่วนใหญ่พูดไทยซึ่งเราก็ต้องศึกษาบทกับซีนนั้นให้ดีๆ ด้วย เพราะบางทีต่อไดอะล็อกไม่สมูท เราไม่รู้ว่าเขาพูดจบตอนไหนไหนจะอารมณ์คำพูดอีก มันก็ค่อนข้างยาก พยายามศึกษาบ่อยๆ ครับ

ไม่ได้เซ็นสัญญาแต่มีงานตลอด

คือจากเรื่อง Operation Mekong ที่ทำรายได้สูงมาก และตอนนั้นก็มีกระแสจีนมาถ่ายที่ไทยด้วยแล้วเขาก็ตามหาว่านักแสดงคนนี้เป็นใคร ก็เลยมีงานติดต่อให้ได้เล่นต่อเนื่องครับ

อยากลองแต่ยังไม่มีโอกาส

ผมอยากเล่นบทเป็นคนตาบอดกับเป็นเกย์ซึ่งบทเกย์เคยเสนอผมมาแล้วรอบหนึ่งน่าสนใจมากแต่โปรเจกท์ถูกพับไป ก็เสียดายอยู่เหมือนกัน หลังจากนั้นก็ยังไม่เคยมีบทแบบนี้มาอีกเลย มีแต่แบบปลอมตัวเป็นผู้หญิงแต่งตัวฮาๆ ซึ่งผมเองอยากเล่นบทที่ลึกๆ เพราะท้าทายความสามารถเราดี

ผลงานมาสเตอร์พีซ

ผมยกให้เรื่อง BANGKOK DANGEROUS เพราะเป็นเรื่องที่ทำให้เรามีชื่อเสียง และแจ้งเกิดในวงการบันเทิง

ชีวิตครอบครัว

เรื่องแต่งงานมีมองไว้บ้างครับ มีคนคบหาดูใจกันอยู่ ต่างคนต่างทำงานกันไป ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยว่ากัน ผมอยากอยู่กันไปเรื่อยๆ แบบนี้มากกว่าที่จะแต่งงานกันไปแล้วมีปัญหาเลิกรากันเกิดขึ้น เอาเป็นว่าพร้อมที่จะดูแลกันจริงๆ เมื่อไหร่ ค่อยว่ากัน ผมไปไหนมาไหนกับแฟนก็ไม่เคยปิดบังอยู่แล้ว ตอนนี้คบกันมา 4 ปี แล้วก็ศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ ไม่รีบครับ

กิจกรรมยามว่าง

ก็จะเล่นกีฬาเมื่อก่อนเตะฟุตบอล จนกระทั่งบาดเจ็บเพราะมีการปะทะเยอะเวลาเล่น ก็เลยลองหากีฬาอันอื่นเล่นแทนเพราะผมเป็นคนชอบออกกำลังกาย ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นจริงจังกับ แบดมินตัน เล่นเกือบทุกวันเลยถ้าไม่ได้ไปไหน ก็จะมีก๊วนอยู่ เล่นมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว เล่นแล้วก็ช่วยเรื่องปอด กล้ามเนื้อต่างๆ ด้วยดีมาก เป็นกิจวัตรประจำวัน และช่วยส่งเสริมการเล่นหนังแอ๊กชั่นผมด้วย ระบบการทำงานของปอด ของหัวใจของเราดีเลย

ฝากผลงาน

ช่วงนี้ก็มีโอกาสได้ร่วมงานกับหนังต่างชาติบ้างซึ่งส่วนใหญ่เป็นชื่อภาษาจีนแทบทั้งหมด แล้วก็มีรายการ ผมเป็นพิธีกรอยู่ รายการ “รอบรู้เทศบาล” เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับโครงการดีๆ ของเทศบาลทั่วประเทศ หรือไม่ก็โครงการพระราชดำริบ้าง แล้วก็มีรายการ “The Blogger Trips” ทุกวันเสาร์ เวลา 09.55-10.20 น. ทางช่อง 5 จะเป็นรายการเกี่ยวกับการท่องเที่ยว แต่เราไม่ได้ลงพื้นที่จริงจะเป็นสัมภาษณ์บล็อกเกอร์ท่องเที่ยว ที่เขาไปในแต่ละที่มา เอาความรู้มาแชร์กัน เอาภาพมาดูกัน นั่งพูดคุยกัน แล้วก็มีรายการเกี่ยวกับอาหารก็น่าจะได้ดูกันเร็วๆ นี้ครับ

น่าสนใจทีเดียวกับเส้นทางชีวิตของหนุ่มมาดเซอร์ แบงค์-ปวริศร์ มงคลพิสิฐ ที่ได้โอกาสโกอินเตอร์แบบไม่คาดคิด จนทำให้งานแสดงกลับมาจุดไฟให้ชีวิตตนเองอีกครั้ง

กุหลาบสีเงิน