บัณฑิต บางทีท่านเรียกว่า กัลยาณมิตร คำว่า มิตรมาจาก เมตตา คนที่เป็นมิตรกันนั้น จะหวังดีปรารถนาดีต่อกัน ชักชวนกันแต่ในทางที่ดีที่ชอบเป็นบุญกุศล จึงเรียกว่า มิตร ในทางตรงข้ามก็เป็นมิตรเหมือนกันแต่เรียกว่า บาปมิตร มิตรชักชวนไปในทางชั่ว เมื่อติดต่อสังคมกันไปนานๆ เข้าก็เป็นอันเดียวกันคบคนชนิดใดก็เป็นคนชนิดนั้นๆ 

คบบาปมิตรก็เป็นอันธพาล คบกัลยาณมิตรก็เป็นบัณฑิต นั่นเป็นมิตรภายนอก แต่ว่าอันธพาลและบัณฑิตตัวจริงนั้นไม่ใช่อยู่ที่มิตรภายนอกอย่างนั้น มันอยู่ที่ใจของเราต่างหาก มันเกิดขึ้นที่ใจของเราเอง 

ใครๆ ก็รู้จักใจของตนกันทุกคนว่ามันคิดชั่วก็ได้คิดดีก็ได้ เมื่อใดคิดทางชั่วทางไม่ดีแล้วเราไปสนับสนุนมันเข้าก็คือ ไปคบค้ากับคนพาล ไม่ต้องไปคบใครที่อื่นหรอก มันมีอยู่ในตัวของเรานั่นเอง ถ้ามันคิดดีคิดชอบประกอบสุจริตแล้วเราสนับสนุน ได้ชื่อว่าเราคบ บัณฑิต 

การสนับสนุนเกิดขึ้นที่ตัวเรานั่นเองไม่ต้องโทษคนอื่นจะไปโทษเขาทำไม เขาก็มี บาปมิตรและกัลยาณมิตร ของเขาอยู่แล้วเหมือนกันต่างคนต่างมีของตนเมื่อเรารู้แล้วว่า อันธพาล เกิดขึ้นที่ตัวของเราบัณฑิต ก็เกิดขึ้นที่ตัวของเราดังนั้นเมื่อต้องการจะเป็น บัณฑิตก็สร้างขึ้นมา สนับสนุนส่งเสริม บัณฑิต ให้เจริญขึ้นมาอย่าไปคบ พาล สนับสนุน พาล ก็แล้วกัน ถึงคนอื่นจะเป็นพาลกันทั้งโลกหากเราไม่คบพาลในตัวของเราแล้วเราก็ไม่เป็นพาลไปได้

...................................

โอวาทธรรม หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ. หนองคาย วันที่ ๒๖ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๒๓ คัดลอกจากธรรมจักร