"...คนน้อยนักน้อยหนาที่จะได้มาอุปสมบทในพระพุทธศาสนา เพราะเหตุใด...ก็เพราะเวลาไม่อำนวยบ้าง สารพัดจะขัดข้องบ้าง - นิสัยไว้ในทางพระพุทธศาสนา ศาสนาใดๆ ในโลกจะเสมอเหมือนพระพุทธศาสนาเป็นไม่มีเลย เป็นเมืองขึ้นของพระพุทธศาสนา เขาจะสำคัญตัวว่าประเสริฐเลิศล้ำสักเพียงไรก็ตาม เขาจะแข่งดีกับพระพุทธศาสนาเพียงไรก็ตามลัทธิต่างๆ เท่ากับบ้วนน้ำลายขึ้นฟ้า แข่งดีกับฟ้า ก็เท่ากับคนตาบอดแข่งดีจะสนเข็ม

เพราะว่าพระพุทธศาสนาเป็นของสูง ไม่เป็นของต่ำ ใครจะถือว่าต่ำสักเพียงใดก็ตามก็เป็นของสูงอยู่ตามธรรมชาติ ธรรมชาติของพุทธศาสนาไม่ลบเลือนไปทางไหน เป็นของมีคุณค่าอยู่ทุกยุคทุกสมัยของนักปราชญ์ แต่ก็ตรงกันข้าม ผู้มีนิสสัยวาสนาสร้างบารมีมานานเป็นผู้เบาบางมาทางกิเลสแล้วจึงยินดีเลื่อมใสในทางพระพุทธศาสนาเพราะกุศลกรรมมาก ส่วนผู้อกุศลกรรมมากบันดาลไม่ให้ยินดี บันดาลไม่ให้เลื่อมใส บันดาลไม่ให้สนใจ สนใจไปทางอื่นซะ เพราะ “กัมมุนา วัตตติ โลโก” สัตว์โลกเป็นไปตามกรรมที่ตนสร้างไว้ ถ้าทำไปทางบาปหนักก็บันดาลไม่ให้เลื่อมใสในทางพระพุทธศาสนา ผู้เลื่อมใสในทางพระพุทธศาสนาเป็นผู้มีวาสนามากแล้ว..."

..................................

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ “ศาสนาของนักปราชญ์” พระอาจารย์หล้า เขมปัตโต วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ) อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร ขอบคุณลานธรรมจักร