โควิด-19 ทำให้ “ติดกับ” อยู่บ้าน

รัสเซียบุกยูเครนทำให้บางคนต้อง “อพยพ”

ไม่ว่าอยู่ในสภาพใด “มาม่า” อาหารกึ่งสำเร็จรูปเป็น “คำตอบ” ยอดนิยมที่ผู้คนเลือกไว้ติดตัว

แม้ในสมรภูมิสู้รบ ทหารที่ต้องตรึงอยู่กับที่ไปไหนไม่ได้ ใช้วิธีพก “มาม่าซอง” แก้หิว ยิงปืนไปกัด “มาม่า” แห้งๆ แล้วดื่มน้ำเปล่าจากกระติกตาม ยืนหยัดสู้ข้าศึกไปได้หลายชั่วโมง

ปีนี้ “มาม่า” ฉลอง 50 ปี “แบรนด์ไทย” ที่ตั้งโรงงานผลิต “บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป” เมื่อปีพ.ศ.2515 โดยวิสัยทัศน์ของ นายห้างเทียม โชควัฒนา เจ้าของสหพัฒนพิบูล บริษัทจัดจำหน่ายสินค้าบริโภค อุปโภคให้กับคนไทยมาช้านาน

นวัตกรรมอาหารชิ้นนี้ คิดค้นโดยนักธุรกิจ-นักประดิษฐ์อิสระตัวเล็กๆ ชาวญี่ปุ่นชื่อ Momofuku Ando ผู้เห็นปัญหาการขาดแคลนอาหารในประเทศญี่ปุ่นหลังพ่ายแพ้สงครามโลกครั้งที่ 2 อย่างยับเยิน
เห็นผู้คนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรับอาหารปันส่วน ฯลฯ

Ando ตั้งเป้าชีวิตของตนว่า “จะทำงานเพื่อช่วยให้ชีวิตผู้คนดีขึ้น”

เขาเห็นความสำคัญของ “อาหาร” และเชื่อว่าหากขาด “ปัจจัย” พื้นฐานตัวนี้ “ปัจจัย”อื่นๆ ก็ไม่มี “ความหมาย” ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ไม่ต้องพูดถึง “ศิลปวัฒนธรรม” ที่เป็นเครื่องกล่อมเกลาจิตใจ ผู้คนต้องการความสุขทางใจด้านนี้ เมื่อ “ท้องอิ่ม” แล้ว

Ando เชื่อว่าที่โลก “วุ่นวาย” เพราะ “ขาดอาหาร”

“ถ้าท้องอิ่ม โลกสงบ” คติพจน์ของ Momofuku Ando ผู้คิดค้นอาหาร “บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป” เพื่อตอบโจทย์ชาวญี่ปุ่นหลังสงครามที่ “หิวโหย” ในขณะนั้น

Ando ไม่ได้ตั้งโจทย์ง่ายๆ แค่เอา “แป้ง” ใส่ปากคนหิว หากใส่ใจไปถึง “บะหมี่” (Ramen) อาหาร “ยอดนิยม” ของชาวซามูไร ต้องเป็น “บะหมี่” ที่ปรุงได้ง่าย ใช้ “น้ำร้อน” เปล่าๆ ก็ชงกินได้แล้ว ชงกินในบ้าน ในที่ทำงานเองได้ ไม่ต้องฝ่าอากาศหนาวออกไปหา Ramen ริมถนน

ที่สำคัญมาก คือ ต้อง “อร่อย” ถูกปาก

เหมือน “อัจฉริยะ” นักประดิษฐ์ทั่วๆ ไป Ando ใช้เวลาพากเพียร ทุ่มเทศึกษา ทดลองเป็นปีๆ ไม่ได้หลับได้นอน สังเกตวิธีทอดเทมปุระศึกษาวิธีเก็บอาหารจากภูมิปัญญาชาวบ้าน ฯลฯ ลองผิดลองถูก (ส่วนใหญ่ผิด) กว่าจะสำเร็จเป็น “บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป” Instant Noodles ซองแรกของโลกออกจากสายการผลิตในเดือนสิงหาคม ค.ศ.1958

Chicken Ramen ของ Momofuku Ando ประสบความสำเร็จในเวลาอันรวดเร็ว เรียกกันในตลาดว่า Miracle Noodles ผลิตภัณฑ์บะหมี่แสนวิเศษ ชงกินในบ้าน ที่ทำงานได้ง่ายๆ ใช้เวลา 2 นาทีสุก ขอแค่มี “น้ำร้อน”

บริษัท Nissin Foods ที่ Ando “ก่อตั้ง” ไม่ได้หยุดยั้งการพัฒนาจากกำเนิด “ซอง” แรกในปีค.ศ.1958เพิ่มบรรจุภัณฑ์ บะหมี่ถ้วย เพิ่มรสชาติ ฯลฯ

ปัจจุบันเป็นหนึ่งในโรงงานผู้ผลิตบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ใหญ่ที่สุดในโลก

Ando ไม่เคยหยุด “ฝัน” ขนาด “วิ่ง” เอา “บะหมี่” Nissin ขึ้นไปในอวกาศร่วมกับ NASA อนาคตคงได้ขายในยานของ Elon Musk เจ้าของ Tesla ที่มีโครงการท่องอวกาศ

โลกใบนี้ เล็กเกินไปแล้ว

ส่วน “มาม่า” เมืองไทยที่ “สหพัฒนพิบูล” ร่วมกับบริษัทไต้หวัน (ที่ลอกเลียน Technology การผลิตบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจากญี่ปุ่น) ก่อกำเนิดโรงงานในปีพ.ศ.2515 (หลังญี่ปุ่นคิดค้นสำเร็จ 14 ปี) ในเบื้องต้นไม่ได้ราบรื่นนัก เพราะเป็นสินค้าที่ “มาก่อนยุค”

เวลานั้น “มาม่า” ซองละ 2 บาท ขณะที่ข้าวแกง-บะหมี่ข้างทางชามละประมาณ 1-3 บาท “มาม่า” ประสบปัญหาเอาตัวเกือบไม่รอด

ก็ต้องยกเครดิตความสำเร็จให้กับนายห้างเทียม โชควัฒนา “มหาบุรุษทางการตลาด” ผู้นำบริหารสหพัฒนพิบูล ที่หา “ทุน” หา “คน” เข้ามารับผิดชอบ

“สหพัฒนพิบูล” เป็นตัวแทนจำหน่ายที่แข็งแกร่ง “มาม่า” ขายได้ไม่มีหนี้สูญ “นายห้างเทียม”มีสูตรสำเร็จของผลิตภัณฑ์อาหาร ต้องให้ “ชิม” ฯลฯ

ลูกหม้ออย่าง พิพัฒ พะเนียงเวทย์ ผู้ดูแลกิจการตั้งแต่ต้น (มาถึงปัจจุบัน) ใช้ความพยายามอยู่กับการลดต้นทุน ฯลฯ

สภาพตลาดขณะนี้ เอื้อกับการขาย “มาม่า”เป็นอย่างยิ่ง

“มาม่า” ตอนนี้ซองละ 6 บาท ขณะที่ “ข้าวแกงก๋วยเตี๋ยว” เริ่มที่ 40 บาท ไปจนถึงล่าสุดขึ้นไปถึง 70 บาท

วัตถุดิบขึ้นทุกอย่าง พลังงาน (น้ำมัน) ขึ้น ฯลฯ

“มาม่า” เริ่มเข้าปีที่ 51 คงหลีกเลี่ยงการขอขึ้นราคาไม่พ้น

น่าสนใจที่ “กรมการค้าภายใน” จะหาเหตุผลอะไรที่ห้ามอาหารยอดนิยม อร่อย สะดวก ย่อมเยา รายนี้ไม่ให้ขึ้นราคา

กฤษณ์ ศิรประภาศิริ