6 สิงหาคม 2566 อยู่ในช่วงเข้าพรรษา สนธยา จะพาไปนมัสการพระมงคลมิ่งเมือง ตั้งอยู่ภายใน พุทธอุทยาน ตำบลบุ่ง อำเภอเมืองอำนาจเจริญ จังหวัดอำนาจเจริญ อยู่ห่างตัวเมืองอำนาจเจริญ ประมาณ 3 กิโลเมตร ถนนชยางกูร (อำนาจเจริญ - มุกดาหาร)  ด้านทิศเหนือ ก่อนถึง ศาลากลางจังหวัดอำนาจเจริญ 700 เมตร โดยมี พุทธศาสนิกชน เดินทางเข้ามากราบไหว้ขอพร เพื่อความเป็นสิริมงคล เป็นมงคลชีวิตอย่างต่อเนื่อง

พระมงคลมิ่งเมือง มีพุทธลักษณะตามอิทธิพลของศิลปะอินเดีย เหนือ แคว้นปาละ ซึ่งได้แผ่อิทธิพลด้านศิลปะมายังภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย เมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 13 - 16 เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 11 เมตร ส่วนสูงวัดจากพื้นดินระดับต่ำสูงถึงยอดเปลว 20 เมตร โครงสร้างเป็นคอนกรีตเสริมเหล็กโดยตลอด ผิวนอกฉาบปูนบุด้วยกระเบื้องโมเสกสีทอง

ก่อสร้างแล้วเสร็จ เมื่อวันที่ 31 มีนาคม พ.ศ.2508 เชื่อกันว่า พระมงคลมิ่งเมือง เป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ มีประชาชนทั้งชาวจังหวัดอำนาจเจริญ และ จังหวัดใกล้เคียงให้ความเคารพและกราบไหว้บูชา โดยเฉพาะในวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 3 (วันมาฆบูชา)ของทุกปี จะมีการจัดงาน นมัสการพระมงคลมิ่งเมือง และถือว่าเป็นงานประจำปีที่ยิ่งใหญ่ ของจังหวัดอำนาจเจริญ ที่ถือปฏิบัติกันมาจนถึงปัจจุบัน

ส่วนด้านหลัง องค์พระมงคลมิ่งเมือง มีลักษณะเป็นดานหินธรรมชาติ สูงจากระดับพื้นดินเป็นดอนๆ เป็นที่ตั้งพุทธสถานอันศักดิ์สิทธิ์มาช้านาน เนื่องจากพบหลักฐานสำคัญ คือ ยังมีรอยพระพุทธบาทจากรึก และได้ขุดพบพระพุทธรูปสลักด้วยหินทรายสีแดง 2 องค์ ยังสลักไม่เสร็จ พุทธลักษณะตรงกับสมัยทราวดี รุ่นหลัง พุทธศตวรรษที่ 10 - 12 ขุดได้ขณะสร้างอ่างเก็บน้ำห้วยปลาแดก หรืออ่างเก็บน้ำพุทธอุทยาน

ซึ่งพระทั้ง 2 องค์ เรียกว่า “พระละฮาย” ภาษาอีสาน แปลว่า ไม่สวยงาม ที่ผ่านมา บรรดาผู้นิยมเสี่ยงโชค เดินทางเข้ามาขอโชคลาภไม่ขาด จึงพบเห็นรูปปั้นไก่ ม้าลาย และช้าง วางเรียงรายเต็มไปหมด เพราะผู้สมหวังในคำอธิษฐาน นำมาแก้บนนั่นเอง.012