เมื่อใดที่ประเทศไทยเกิดวิกฤตทางเศรษฐกิจและความมั่นคง พวกผู้ประกอบการด้านอสังหาริมทรัพย์บางคนจะออกมาเรียกร้องให้รัฐบาลแก้ปัญหาด้วยการออกกฎหมายให้ต่างชาติมีสิทธิซื้อแผ่นดินไทยหรือให้เช่าได้ 99 ปี เพื่อแก้ปัญหาของพวกตน
พวกที่เรียกร้องดังกล่าวข้างต้นคิดบ้างหรือเปล่าว่าบรรพกษัตริย์ บรรพบุรุษไทยในอดีตได้ยอมสละชีวิต เลือดเนื้อ คอขาดไปกี่คน เพื่อที่จะรักษาแผ่นดินไว้ให้แก่ลูกหลานไทยได้มีที่อยู่ที่ทำกินอย่างมีเกียรติและศักดิ์ศรี แม้กระทั่งทหารไทยปัจจุบัน เขาเป็นทหารก็เพื่อจะรักษาแผ่นดินไว้ให้เป็นของคนไทยยอมเสียแม้ชีวิต อยู่จนทุกวันนี้
พวกนักธุรกิจสารเลวบางกลุ่มขายบ้านขายแผ่นดินให้แก่คนจีนสีเทาเป็นจำนวนมากเพื่อผลประโยชน์ของพวกตน โดยไม่สนใจว่าเพื่อนร่วมชาติจะไร้ที่ทำกินและไม่มีที่ซุกหัวนอน
เมื่อประมาณ 100 ปีมาแล้ว ประเทศจีนโดนชาติยุโรปยกกองเรือเข้ารุกราน ต้องยอมแพ้ยกเกาะฮ่องกงให้อังกฤษถือกรรมสิทธิ์ปกครอง 99 ปี คนจีนต้องทนขมขื่นถึง 99 ปี และเมื่อได้สิทธิครอบครองกลับคืนมา คนจีนทุกคนแสนจะดีใจและไม่ยอมที่จะยกแผ่นดินให้ใครอีก
การที่จะหนุนให้ต่างชาติมาลงทุนรัฐต้องหนุนให้คนไทยลงทุนก่อนบนผืนแผ่นดินไทย การที่ทุนข้ามชาติมาลงทุนในประเทศไหน สิ่งสำคัญที่จะดึงดูดเขาคือความซื่อสัตย์ของผู้บริหารประเทศ นักการเมือง ข้าราชการและแรงงานที่มีคุณภาพ ไม่ใช่ต้องการที่ดินเป็นของตนเอง เขาต้องการเอากำไรกลับไปประเทศเขาหรือลงทุนเพิ่ม
การให้ต่างชาติซื้อที่ดิน วันแรกที่เขาลงเสาเข็ม ราคาที่ดินก็จะขึ้นเป็นหลายเท่า ตกอยู่ในมือต่างชาติ คนไทยชาวไร่ชาวนาที่ขายที่ดินหลังจากใช้เงินไปหมดก็ต้องมานั่งเป็นยามเฝ้าประตูให้ต่างชาติเป็นเช่นนี้เกือบทุกรายหรือไม่ก็นักลงทุนไทย
ฮาวายครั้งหนึ่งเคยเป็นประเทศเอกราชมีสถาบันกษัตริย์ มีความอยู่ดีกินดี มีพวกขายชาติบางคนเรียกร้องให้รัฐบาล นักการเมืองออกกฎหมายให้ต่างชาติสามารถซื้อที่ดินได้ เปิดการค้าเสรีการทำกินให้ต่างชาติไม่กี่ปีต่างชาติเข้าซื้อที่ดินเกือบหมด การค้าการทำกินต่างชาติยึดหมด คนฮาวายตื่นขึ้นมาไม่มีอะไรเหลือ โวยวายต่อต้านคนต่างชาติ ต่างชาติรวมหัวกันเรียกรัฐบาลของตนส่งทหารของตนมาปกป้องผลประโยชน์ของตนในฮาวาย นับแต่นั้นมาฮาวายตกเป็นรัฐหนึ่งของสหรัฐอเมริกา สถาบันกษัตริย์ถูกยกเลิก สมาชิกราชวงศ์ถูกกักตัวที่สหรัฐอเมริกา
ถ้าคนไทยยังหลับไหลอยู่ ตื่นขึ้นมาเมื่อปี 2575 (หนึ่งร้อยปีหลังจากเปลี่ยนแปลงการปกครอง มาเป็น “ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา”(Parliamentarian Democracy) ซึ่งเปิดทางให้คนไม่ดีหรือเด็กที่ไหนก็ได้เข้ามาใช้อำนาจบริหารบ้านเมือง และปิดทางคนดีมีความสามารถ ไม่ให้มีโอกาส) เราก็คงจะตื่นมาเห็นคนต่างชาติอยู่ในเมืองไทยอย่างผาสุก คนไทยเป็นแค่กรรมกร คนรับใช้ตามบ้าน คนขับแท็กซี่ คนเสิร์ฟอาหารและชาวนาที่ยากจน
                                                                                                      อัมรินทร์ คอมันตร์