ในขณะนี้ประชาชนส่วนใหญ่กำลังได้รับผลกระทบจากความตกต่ำทางเศรษฐกิจ สังคม และความมั่นคง ทางด้านการเมืองก็วุ่นวายกับการแต่งตั้งนายกรัฐมนตรี มีการแย่งชิงกันเพื่อได้มาซึ่งอำนาจ ซื้อตัวนักการเมืองเข้าพรรคของตน ขายเสียงกัน รีบปิดประชุมผ่านงบประมาณ ปี 2569 ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นการก่อสร้างที่มีรวมมูลค่านับแสนๆ ล้านบาท เอาไปสร้างกระทรวงต่างๆ อย่างมโหฬาร แทนที่จะนำงบประมาณไปพัฒนาความอยู่ดีกินดีของประชาชนคนไทย ถามว่าในสภาไม่มีใครคัดค้านหรือ เท่าที่เห็นก็มีบ้าง แต่เมื่อโหวตกัน ก็สู้เสียงข้างมากไม่ได้ นี่แหละประชาธิปไตยที่เรียกร้องกันนักกันหนาประชาชนก็ส่วนใหญ่ก็ยากจนเป็นหนี้เป็นสินเกือบทั้งประเทศไม่ทราบว่ามันประชาธิปไตย หรือประชาธิปตาย

ในอดีตที่ผ่านมา ความวิบัติที่เกิดขึ้นกับประชาชนจนมีผลมาถึงทุกวันนี้ ก็มาจากรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งโดยเฉพาะเมื่อประเทศเกิดวิกฤต เช่นในช่วง พ.ศ.2540 ไทยเราไปยืมเงินจาก IMF ด้วยเงินเพียง 18,000 ล้านเหรียญสหรัฐ ในการยืมเงินดังกล่าว IMF ได้ให้รัฐบาลไทยทำหนังสือแสดงเจตจำนง ทางรัฐบาลในยุคนั้นก็ทำหนังสือแสดงเจตจำนงที่เลวร้ายมาก สิ่งที่รัฐบาลไทยเสนอเขาไม่เอาเข้าสภาเพื่อการต่อรองรักษาผลประโยชน์ของชาติและประชาชน รัฐมนตรีเซ็นชื่อกันไม่กี่คน เป้าหมายของฝ่ายไทยก็เพื่อให้ IMF ได้ประโยชน์พอที่ให้เงินต้นและดอกเบี้ยคืนได้ แต่สิ่งที่เลวร้ายก็คือ การสร้างเงื่อนไขเพื่อประโยชน์แก่ตนเอง และพรรคพวก ซึ่งเป็นนักการเมือง เช่น แปรรูปรัฐวิสาหกิจ ออกกฎหมายให้ต่างชาติมาเปิดธนาคารได้ ให้ต่างชาติมาซื้ออสังหาริมทรัพย์ หรือเช่าในระยะยาวได้ ปิด 5 สถาบันการเงิน ยึดทรัพย์สินบ้านเรือน โรงงาน อาคารต่างๆ ประชาชนตั้งองค์การเพื่อการปฏิรูประบบสถาบันการเงิน (ปรส.) เอาทรัพย์สินของประชาชนทั้งหลายมูลค่าประมาณ 800,000 ล้านบาท เอาไปขายให้กลุ่มฝรั่งที่เคยมาปล้นประเทศไทย ในราคาประมาณ 200,000 ล้านบาท

การที่ไทยกู้เงินจาก IMF เพียงแค่ 18,000 ล้านเหรียญสหรัฐ เท่ากับจำนวนเงินที่ประเทศญี่ปุ่นสร้างสนามบินคันไซ ไม่ได้มากมายอะไรเลย แต่รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งครั้งนั้น ถูกกลุ่มรักชาติออกมาวิพากวิจารณ์อย่างหนัก และไปถาม IMF ว่าทำไมเอาเปรียบประเทศไทย เขาบอกว่า ประเทศไทยเสนอมาเอง ซึ่งมันก็บอกแล้วว่า หนังสือแสดงเจตจำนง ว่าเป็นรัฐบาลขายชาติ ออกกฎหมายต่างๆ เรียกว่าเป็นกฎหมายเกี่ยวกับการแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจ 11 ฉบับ แต่ที่แท้คนทั่วไปที่รู้ทางด้านกฎหมาย เขาเรียกว่า กฎหมายขายชาติ ซึ่งเป็นเหมือนโซ่ตรวนคนไทยอยู่จนทุกวันนี้ พวกนักการเมืองในยุคผ่านๆ มาก็ไม่เคยแตะกฎหมายเหล่านี้ เพราะมันสามารถเอามาใช้เอื้อประโยชน์มหาศาลให้แก่พวกนักการเมืองได้ เช่น การแปรรูป ปตท. ขายได้หมดเพียงไม่กี่นาที ในราคาหุ้นละ 35 บาท หุ้นส่วนใหญ่อยู่ในมือนักการเมืองเกือบหมด นักการเมืองปั่นราคาหุ้นขึ้นมาประมาณ 300 บาท ต่อหุ้นในเวลาอันสั้น ที่คนไทยต้องซื้อน้ำมันและแก๊สในราคาสูงอยู่ทุกวันนี้ถ้า ปตท.เป็นของรัฐหมด ป่านนี้คนไทยซื้อน้ำมันและแก๊ส ถูกกว่านี้แยะ ใครโกงก็พอรู้ๆ กันอยู่

ปัญหาเกี่ยวกับเขมร มีบางคนเสนอจะให้ทำรั้วที่มั่นคงไว้กันเขมรรุกเข้าดินแดนไทย ทำร้ายประชาชนและยึดดินแดน การที่จะทำกำแพง ต้องทำให้ยาวประมาณ 70 กิโลเมตรตามชายแดนไทย - กัมพูชา จะต้องเสียเงินนับแสนๆ ล้านบาทมันไม่คุ้ม และอาจจะมีการแสวงหาผลประโยชน์อันมิชอบได้ ต่อไปอาจมีอะไรเกิดขึ้น มันจะทำให้ไทยเสียเปรียบเพราะเรามีรั้วตายตัว สหรัฐอเมริกาทำรั้วกันระหว่างสหรัฐกับเม็กซิโก เสียเงินเป็นแสนๆ ล้านดอลลาร์สหรัฐ ยังป้องกันคนเม็กซิโกปีนข้ามรั้วขุดอุโมงค์ไม่ได้เลย และยังต้องมีเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนอีก

สำหรับประเทศไทย ควรจะทำหมู่บ้านป้องกันตัวเองตามชายแดนให้ประชาชนสร้างหมู่บ้านที่มีอาชีพทางด้าน เกษตร อุตสาหกรรม มีโรงเรียนโรงพยาบาล ฝึกชาวบ้านให้รู้ทันใช้อาวุธ ประสานกับกองทหารให้ใกล้ชิด มีเครื่องมือทันสมัย ที่สามารถแจ้งให้ทราบว่า มีผู้บุกรุกในระยะไกลได้ เมื่อมีอะไรเกิดขึ้น ทหารไทยสามารถบุกเข้าไปในเขมร 50 กม. แล้วตั้งโต๊ะเจรจา อย่าไปฟังหรือกลัวมันจะฟ้องศาลโลกหรือองค์กรระหว่างประเทศ ต้องรู้จักเล่นลูกรุกบ้าง หารัฐมนตรีต่างประเทศ ที่เก่งๆ รัฐมนตรีกลาโหมที่กล้าสู้

ไม่นานมานี้ดูทีวี เห็นคณบดีในมหาวิทยาลัยจังหวัดเชียงใหม่คนหนึ่ง ให้สัมภาษณ์ว่า พวกชาตินิยมเป็นพวกคลั่งชาติผู้เขียนอยากถามเจ้าคณบดีคนนั้นว่า ถ้าไม่นิยมชาติตัวเองที่เกิดมา แล้วจะให้ไปนิยมชาติไหนล่ะ? ถ้าอย่างนั้น สมเด็จพระนเรศวรมหาราช สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช และเหล่าทหารกล้าทั้งหลาย ที่ยอมตายเพื่อแผ่นดินและลูกหลาน ก็เป็นพวกคลั่งชาติหมดใช่ไหมครับ เสียดายที่มหาวิทยาลัยนี้ มีอาจารย์ที่ปัญญาทราม

อัมรินทร์ คอม้นตร์