9 ตุลาคม 2568 ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งที่ทำอาชีพเป็นไรเดอร์ ได้ออกมาโพสต์ข้อความในกลุ่ม "Gเคลื่อนที่เร็วเราช่วยกัน" ระบุข้อความว่า " รับลูกค้าจากไอดีโอ พอดีเกิดอุบัติเหตุ หน้าคอนโดมีแอ่งน้ำ ทำให้เกิดอุบัติเหตุ ลื่นแต่ไม่ล้ม ลูกค้าได้รับบาดเจ็บ ตนถามลูกค้าว่า เจ็บไหม ไปหาหมอไหม เขากดยกเลิกงานแล้วเดินขึ้นคอนโด ยังไม่เคลียร์อะไร (คิดในใจว่าเขาคงไม่เอาเรื่อง) ตนก็เปิดรับงานต่อ 2-3 งาน 

สักพักศูนย์โทร. ให้ ไปโรงพัก ลูกค้าแจ้งความเรียกค่าเสียหายรองเท้า มูลค่า 16,000 บาท ถ้าซ่อมเสียประมาณ 1,600 บาทแต่ผู้เสียหายให้ชดใช้ราคาเต็มเพื่อไปซื้อของใหม่ แต่ตนรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม ซึ่งเหตุการณ์มันเป็นอุบัติเหตุไม่อยากให้เกิด แต่ลูกค้าลงบันทึกให้ชดใช้ ซึ่งตนไม่มีเงินสด จึงเจรจาขอผ่อน 8 งวด งวดละ 2,000 บาท จ่ายไปแล้วงวดแรกที่โรงพัก แต่ตนไม่อยากเสีย มันมากเกินไป ตนควรจ่ายค่าเสียหายต่อ หรือต้องทำอย่างไร"

หลังจากเรื่องนี้ได้เผยแพร่ออกไปนั้น คอมเมนต์ส่วนใหญ่จากชาวเน็ตต่างพุ่งเป้าไปที่ฝั่งลูกค้าโดยหลายคนมองว่าเหตุการณ์นี้เป็นอุบัติเหตุสุดวิสัย ไม่ควรผลักภาระให้ไรเดอร์ต้องรับผิดชอบค่าเสียหายให้ โดยเฉพาะเมื่อรองเท้ายังไม่พังและสามารถซ่อมได้ในราคาเพียงหลักพันเท่านั้น  การเรียกค่าเสียหายเต็มจำนวนเป็นเรื่องที่เกินกว่าเหตุ หลายคนมองว่าการชดใช้ในส่วนค่าซ่อมหรือชดเชยตามจริงเพียงบางส่วนเป็นทางออกที่ยุติธรรมกว่าพร้อมแนะให้หน่วยงานหรือบริษัทเข้ามาดูแลเพื่อปกป้องกลุ่มไรเดอร์บ้าง