4 ประเด็นวิเคราะห์แผ่นดินไหวฟิลิปปินส์! ศ.ดร.อมร ชี้ สาเหตุแผ่นดินไหว 6.9 รุนแรง เพราะอยู่บน "วงแหวนไฟ" และศูนย์กลางแผ่นดินไหวอยู่ระดับตื้นแค่ 10 กม.

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ศ.ดร.อมร พิมานมาศ นายกสมาคมวิศวกรโครงสร้างแห่งประเทศไทย ได้วิเคราะห์ถึงเหตุการณ์แผ่นดินไหวขนาด 6.9 ที่จังหวัดเซบู ประเทศฟิลิปปินส์ เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2568 ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างหนักต่ออาคารและโครงสร้างพื้นฐาน โดยแบ่งการวิเคราะห์ออกเป็น 4 ประเด็นสำคัญ ดังนี้

ประเด็นที่ 1 ฟิลิปปินส์เป็นหมู่เกาะที่ตั้งอยู่ในบริเวณแนวมุดตัวระหว่างแผ่นโลกหลายแผ่น (แผ่นทะเลฟิลิปปินส์, แผ่นยูเรเซีย, แผ่นอินโด-ออสเตรเลีย และแผ่นแปซิฟิก) ซึ่งเป็นแนวที่มีการเกิดแผ่นดินไหวมากที่สุดในโลก เช่นเดียวกับประเทศญี่ปุ่นและไต้หวัน ประเด็นที่ 2 จุดศูนย์กลางของแผ่นดินไหวเกิดขึ้นที่ระดับความลึกเพียง 10 กิโลเมตรเท่านั้น ซึ่งถือเป็นระดับตื้นมาก จึงส่งผลให้เกิดความรุนแรงที่ผิวดินสูงมาก

ประเด็นที่ 3 โครงสร้างที่ได้รับความเสียหายและถล่มส่วนใหญ่มักเป็น อาคารเก่าที่ทำจากอิฐหรือหิน ซึ่งมีการเสริมเหล็กน้อย หรือไม่เสริมเหล็กเลย นอกจากนี้ยังพบความเสียหายใน อาคารคอนกรีตเสริมเหล็กเตี้ยๆ สูง 2-3 ชั้น โดยเฉพาะความเสียหายที่ชั้นล่าง ซึ่งทำให้เสาชั้นล่างหักกลายเป็น ‘ชั้นอ่อน’ (Soft Storey) และประเด็นที่ 4 แม้แผ่นดินไหวจะเกิดขึ้นในทะเล แต่ไม่พบคลื่นสึนามิที่รุนแรง เนื่องจากความแรงของแผ่นดินไหวในครั้งนี้ยังไม่มากพอที่จะก่อให้เกิดสึนามิขนาดใหญ่ได้

ศ.ดร.อมร พิมานมาศ ชี้ให้เห็นว่า แผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นในฟิลิปปินส์มีความแตกต่างอย่างมากจากเหตุแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นในกรุงเทพฯ เมื่อวันที่ 28 มีนาคม 2568 ซึ่งแผ่นดินไหวในกรุงเทพฯ เป็นแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นบนบก เป็นแผ่นดินไหวระยะไกล และมีผลกระทบหลักต่ออาคารสูงในชั้นดินอ่อนของกรุงเทพฯ อย่างไรก็ตามสำหรับประเทศไทยมีรอยเลื่อนมีพลัง 16 กลุ่มรอยเลื่อน กระจายตัวในภาคเหนือ ภาคตะวันตก และภาคใต้เป็นหลัก

‘เนื่องจากปัจจุบันยังไม่มีเทคโนโลยีที่สามารถแจ้งเตือนการเกิดแผ่นดินไหวล่วงหน้าได้ จึงควรเฝ้าระวังความเสี่ยงภัยแผ่นดินไหว โดยการทำให้อาคารแข็งแรง ทั้งอาคารเก่าและอาคารใหม่’ ศ.ดร.อมร พิมานมาศ กล่าวเน้นย้ำ ////-026