ซุบซิบกทม.

คนกทม.ต่อหลายต่อหลายคนพูดเหมือนกันตรงกันว่า เป็นห่วงพี่น้องชาวใต้ทุกคนซึ่งประสบเหตุมหาวิปโยค โดยเฉพาะอำเภอหาดใหญ่จังหวัดสงขลาที่เจอกับภาวะขาดแคลน อาหาร-น้ำ และตัวเองหลายครอบครัวนอกจากพบกับความสูญเสียทั้งชีวิตและทรัพย์สินแล้ว ความอดยากหิวโหยยังส่งผลให้ต้องถือโอกาสหยิบฉวยเอาข้าวของจากร้านค้าที่จมน้ำหรือใกล้จมน้ำไปบริโภค เพื่อประทังชีวิต ขณะที่มีข่าวไม่เป็นมงคลสวนออกมาว่าจะให้เจ้าหน้าที่ตำรวจดำเนินคดี...เรื่องนี้คน กทม.ร้องขอพร้อมวิงวอนเป็นเสียงเดียวกัน ให้ผู้ที่มีทรัพย์สินของบริโภคหรือสามารถหยิบฉวยไปกินไปรับประทานช่วงบ้านเมืองตรงนั้นเวลานั้นไม่ปกติเกิดวิกฤติ”ชะตากรรมชะตาทราม“ คือ น้ำท่วมเหมือนกัน ควรคิดให้รอบคอบในอันที่จะแจ้งความ เพราะทุกคนที่ถือโอกาสหยิบฉวยข้าวของดังกล่าวไป จุดประสงค์เพื่อประทังชีวิต ท่ามกลางความช่วยเหลือจากรัฐบาลหน่วยงานต่างๆแรกๆล้มเหลว ไม่อาจฝ่ากระแสน้ำเข้าช่วยเหลือหรือนำอาหารไปให้ได้  เป็นสิ่งที่คนทุกข์ซึ่งร่วมทุกข์อยู่กันต้องเอื้อเฟื้อต่อกัน ...ที่สำคัญข้าวของที่ว่าหากถ้าปล่อยให้จมน้ำไปหมดก็ไม่เกิดประโยชน์ใดๆเลย การให้ทานเพื่อร่วมทุกข์ในภาวะน้ำท่วมหนักทั่วถึงนั้น เชื่อเถอะว่าถ้าท่านพูดเพียงแค่คำว่า”อภัย“ไม่แจ้งความร้องทุกข์ ไม่จองเวรกันช่วงขณะอุทุกกภัยโหดดิบ ท่านทั้งหลายย่อมจะได้รับคำชมดังลั่นทีเดียว ยิ่งกว่านั้นข้าวของที่ว่า อย่างไรเสียก็จมน้ำเสียหายไปเปล่าๆ ไม่เกิดประโยชน์ใดๆเลย การให้เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมชะตากรรม ไม่ว่าจะลอยคออยู่ในบ้าน หรืออยู่บนหลังคาบ้านได้บริโภคต่อชีวิตมันเป็น“ทาน”ที่ยิ่งใหญ่...ทำนองเดียวกันถ้าท่านแจ้งความร้องทุกข์ แน่นอนตำรวจจะต้องเร่งสอบสวนดำเนินคดี เนื่องจากเป็นคดีอาญาของแผ่นดิน แน่นอนถ้าตำรวจไม่ทำก็เข้าข่าย”การละเว้น ม.157 “ แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ...ดังนั้นผู้ค้า ผู้ประกอบการทั้งหลายที่ถูกเพื่อนๆพี่ๆน้องๆผู้ประสบภัยหยิบฉวยเอาทรัพย์ท่านไปเพื่อประทังชีวิตช่วงวิปโยคน้ำท่วม ท่านโปรดอย่าได้เอาโทษหรือแจ้งความเลย อย่างน้อยๆวันนี้ผู้ประสบภัยต่างก็ทุกข์ทรมานเดือดร้อนกันทั่วหน้าอยู่แล้ว...นี่คือคำวิงวอนของคน กทม.ที่มีถึงผู้ค้าผู้ประกอบการที่ว่ากันว่าทรัพย์ถูกขโมยหรือมีคนหยิบฉวยไปช่วงขณะน้ำท่วมหนัก ชนิดบางหัวถนนหลังคาบ้านจมมิด ซึ่งเป็นการวิงวอนขอร้องกันในฐานะเป็นคนร่วมแผ่นดินเดียวกัน ที่จะต้องร่วมสร้างบ้านสร้างเมืองต่อไปหลังจากทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติ...

ไผ่ฎำ

036