14 เม.ย.56 นายวีรชัย พลาศรัย เอกอัครราชทูตไทย ณ กรุงเฮก ประเทศเนเธอร์แลนด์ ในฐานะตัวแทนประเทศไทยในการต่อสู้คดีปราสาทพระวิหาร เปิดเผยว่า ได้ทำอย่างดีที่สุดแล้วและละเอียดที่สุดแล้ว ส่วนแนวทางสู้คดีนั้น เป็นสิ่งที่ชี้แจงมาตลอดอยู่แล้วว่า ศาลไม่มีอำนาจ เพราะเรื่องที่กัมพูชาฟ้องถือเป็นคดีใหม่ ไม่เกี่ยวกับคดีเดิม และเป็นการใช้ข้อ 60 ของธรรมนูญศาลโลกที่ไม่ถูกต้อง เพราะคำตัดสินของศาลโลกถือเป็นที่สุด และไม่มีการอุทธรณ์ ในกรณีที่มีข้อพิพาทในความหมายหรือขอบเขตของคำตัดสิน ศาลฯ จะต้องตีความคำตัดสินดังกล่าว หากมีภาคีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งร้องขอ

นอกจากนี้ เห็นว่าตลอด 50 ปีที่ผ่านมา ไม่มีข้อเห็นแย้งเกี่ยวกับคำพิพากษา พ.ศ.2505 เพราะเห็นตรงกันมาตลอด แต่กัมพูชาเปลี่ยนท่าทีไปเมื่อไม่นานมานี้ ประเด็นที่ 3 คือ การยื่นฟ้องของกัมพูชาครั้งนี้ เสมือนคำอุทธรณ์สิ่งที่ขอเมื่อ 50 ปีที่แล้ว และไม่ได้ขอให้ศาลตัดสินเรื่องเขตแดน และสถานะของแผนที่ คือ สถานะภาคผนวก 1 ซึ่งเป็นภาคผนวกแผนที่ของกัมพูชา ไม่ใช่ภาคผนวกคำพิพากษา ประเด็นนี้สำคัญมากเพราะเป็นสิ่งที่เขาเคยขอเมื่อ 50 ปีที่แล้ว แต่ศาลปฏิเสธ จึงเสมือนคำอุทธรณ์ซึ่งทำไม่ได้

ต่อข้อถามที่ว่า ถ้ากัมพูชาจะอ้างว่ามีการปะทะตลอด 2 ปีที่ผ่านมาเป็นเหตุผล จะสามารถเป็นข้ออ้างได้หรือไม่ นายวีรชัย กล่าวว่า ไม่ปฏิเสธว่ามีข้อพิพาทในยุคใหม่ ใช้กำลังกันอยู่ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ได้อยากให้เกิด แต่เป็นข้อเท็จจิรงว่ามันเกิดขึ้นแล้ว แต่ข้อพิพาทนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นใหม่ ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับคดีเมื่อปี 2505

นายวีรชัย กล่าวว่า เรื่องที่ไทยเคยบอกว่าการตีความควรตีความเรื่องคำตัดสิน แต่สิ่งที่กัมพูชาขอให้ตีความเป็นการขอให้ตีความเรื่องเหตุผลนั้น หลักการกว้างๆ คือ ตั้งแต่มีศาลโลกมาร่วมร้อยปี แนวทางการตีความคำพิพากษาชัดเจน คือ 1 ต้องดูบริบทของคำพิพากษาทั้งฉบับ แต่ข้อความที่จะนำไปตีความได้นั้น เรียกว่าข้อบทปฏิบัติการ ซึ่งอยู่ในคำตัดสินเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่จะสั้นๆ อาทิ ตัดสินว่าปราสาทอยู่ใต้อธิปไตยของใคร และตัดสินว่าต้องคืนโบราณวัตถุ