วันที่ 4 มิถุนายน 2568 นพ.ชำนาญ ภู่เอี่ยม อดีตหัวหน้าผู้ตรวจราชการกระทรวงสาธารณสุข โพสต์ความเห็นผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว ว่า “ห่วงใยชาติไม่น้อยไปกว่าการตัดสินใจของกรรมการแพทยสภา“

ในฐานะแพทย์ หน้าที่ของเราคือการรักษาชีวิต ดูแลผู้คนให้ปลอดภัย และยึดมั่นในหลักจริยธรรม เมื่อสังคมเจ็บป่วยด้วยความอยุติธรรม ความเหลื่อมล้ำ ความไม่ถูกต้อง และการบิดเบือนความจริง เราต้องไม่นิ่งเฉยอีกต่อไป….โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเราแพทย์ต้องไม่ไปสนับสนุน “ความไม่ถูกต้อง” หรือเข้าไปเป็น ”ตัวปัญหา“ หรือ “หนีปัญหา” เสียเอง…

ความเงียบ และ ความขลาดกลัวของผู้รู้ คือปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ความผิดพลาดเติบโตลุกลามในสังคมไทย 

“การวางเฉย” และ “ความเป็นกลาง” คือข้ออ้างของความหวาดกลัว  มันไม่มีความเป็นกลางสำหรับความเสียหายของชาติบ้านเมือง!!…การวางเฉย คือการสิ้นชาติ!!

เมื่อ “ความถูกต้อง” ถูกบดบังด้วยอำนาจ ความเจ็บปวดก็ไม่ได้จบที่ร่างกาย แต่มันจะฝังลึกลงไปในจิตใจของผู้คนในสังคม   แพทย์ไม่ได้แค่รักษาร่างกายมนุษย์ แต่ต้องรักษาจิตใจและความรู้สึกของผู้คนในสังคมด้วย…

เราต้องให้ความสำคัญกับความถูกต้อง เหนือผลประโยชน์ส่วนตน 

“ความถูกต้อง” และ “ความยุติธรรม” คือปัจจัยขั้นพื้นฐานของความสงบสุขของบ้านเมือง แพทย์ต้องไม่เป็นส่วนหนึ่งของความไม่สงบสุขของบ้านเมือง อย่าให้ผลประโยชน์ส่วนตน หรืออำนาจใดๆมาอยู่เหนือมโนธรรมสำนึกของพวกเรา…

สุขภาพของบ้านเมือง ต้องเริ่มต้นจาก “จิตสำนึกที่ดีต่อชาติ“  เราต้องมีชาติเป็นศูนย์กลางของคนไทยทุกคน หน้าที่ของทุกคนคือดูแลห่วงหวงชาติบ้านเมือง 

เราต้องไม่ทอดทิ้งบ้านเมืองเพียงเพราะต้องการผลประโยชน์ หรือเพราะเกรงกลัวคนพวกนี้  ถ้าเราไม่หาผลประโยชน์ ไม่เกรงกลัวคนพวกนี้ คนพวกนี้ก็เป็นเพียง “หมาหัวเน่า” หรือ “เศษสวะ” ของสังคมเท่านั้น คนดีย่อมไม่เกลือกกลั้วสิ่งเลว…

แม้พวกเราจะเป็นเพียงส่วนเล็กๆในสังคมไทยที่หลายคนอาจคิดว่า เพียงเราคนเดียวจะไปช่วยอะไรกับประเทศชาติได้ และมิใช่เพราะ“คนคนเดียว” หรือ ที่ประเทศเราต้องเสียหายย่อยยับมากมายถึงเพียงนี้…

บัดนี้ แค่เสียงเดียวของกรรมการแพทยสภา ก็มีความหมายต่อชาติบ้านเมืองมาก โปรดอย่าให้ศักดิ์ศรีของความเป็นแพทย์ ต้องถูกเหยียบย่ำ หรือถูกบงการจากคนเหล่านี้….

รักและห่วงใยชาติบ้านเมืองไม่น้อยกว่าการห่วงใยการตัดสินใจของกรรมการแพทยสภา…..

นายแพทย์ ชำนาญ ภู่เอี่ยม 4 มิถุนายน 68