หลายคนอาจสงสัยว่า ทำไมเด็กรวยบางคนถึงชอบพูดจาทำร้ายเพื่อนที่จนกว่า ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรให้เด็กรวยคนนั้นสักนิด

นี่เป็นเรื่องที่พบเห็นในสังคมเรา ด.ญ.บีเล่าให้ฟังว่า เพื่อน ป.3 หัวเราะ เมื่อเธอใส่เสื้อผิดรูปเพราะ ด.ญ.บี เย็บเอง น้าที่เธออาศัยอยู่ไม่ซื้อของใหม่ให้ น้าเอาเสื้อเก่าที่น้าไม่ใช้แล้ว ให้ ด.ญ.บี อายุ 9 ขวบ ไปเลาะและเย็บเอง

ด.ญ.บี พ่อตาย แม่ยากจน น้าจึงเอามาเลี้ยงโดยสัญญาว่า จะให้เรียนหนังสือ แต่ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง รวมทั้งซักผ้า รีดผ้า ทำกับข้าว ซื้อกับข้าวด้วย เป็นต้น

เด็กรวย ถาม ด.ญ.บี ว่า ไปเอาเสื้อดูไม่ได้มาใส่ทำไม ไม่มีเงินซื้อหรืออย่างไร พ่อแม่ทำไมไม่ซื้อเสื้อใหม่ให้

ด.ญ.บี น้ำตาไหล เพราะเด็กรวยจี้ปมด้อยของด.ญ.บี ที่เสียใจและคิดถึงพ่อที่ตายตลอดเวลาตั้งแต่เด็ก

เรื่องเด็กรวยทำร้ายจิตใจเด็กจน อาจเป็นเรื่องการเลี้ยงดู อบรมสั่งสอนของพ่อแม่ผู้ปกครอง ที่ไม่ได้สอนลูกให้สุภาพ อ่อนโยนมีเมตตาหรือรักตามใจเกินกว่าเหตุ เป็นการทำร้ายลูกโดยไม่รู้ตัว หรือเด็กคิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น เป็นการดูจากภายนอก เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง อยากทำอะไรก็ทำ เป็นต้น

ใน ลาสเวกัส รัฐเนวาดา มี แดเนียล อายุ 14 ปีชอบดูถูกเพื่อนฝูงที่จนกว่า เขาบอกเพื่อนๆ ว่า เรื่องเงินเรื่องเล็ก เพราะเขาสามารถใช้เงินได้ไม่อั้น

ดร.มัลวิน แห่ง Western Central Universityบอกว่า นี่คือแบบอย่างเรื่องการเงินซึ่งเกิดขึ้นกับพ่อแม่ที่มีเงินมากในแต่ละวัน เช่น แดเนียล แม่เป็น
นายธนาคาร พ่อเป็นเจ้ามือแบล็คแจ๊ค (เล่นไพ่แบล็คแจ๊ค)

แดเนียลเลียนแบบและซึมซับเรื่องการใช้เงินเข้าไปในสายเลือด ตามที่เขาพบเห็นแต่เด็ก จากพฤติกรรมของพ่อแม่

เขาจึงไม่ใส่ใจว่าการใช้เงินมากจะอดตายหรือไม่เงินเหลือพอใช้ไหม แถมเขาย้ำกับใครต่อใครว่า

“แม้ผมจะใส่แค่รองเท้าแตะเดินตามชายหาด แต่ก็ดีกว่าเพื่อนๆ ที่ยากจนข้นแค้นไม่เหลือเงินแม้แต่เหรียญเดียว” เล่นเอาเพื่อนๆ รู้สึกเป็นปมด้อยและอับอายเกินกว่าจะพูดออกมาได้

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่คนรวยทุกคนจะเป็นแบบแดเนียล คนรวยดีๆ ก็มี เราขอแค่ไม่ส่งเสริมคนโกงไม่ว่าจะทำอาชีพใด จะดีกว่า