พระสุวิทย์ ธีรธมฺโม หรือ “หลวงปู่พุทธะอิสระ” เจ้าอาวาสวัดอ้อน้อย อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม โพสต์ข้อความผ่านทางเฟซบุ๊ก “หลวงปู่พุทธะอิสระ (Buddha Isara)” เมื่อวันที่ 21 เม.ย.ที่ผ่านมา โดยระบุข้อความในหัวข้อ “จะหวั่นอะไรกับผู้ไม่ละอาย” อ้างว่า ข่าวการเข้าร่วมประชุมของกรรมการมหาเถรสมาคม(มส.) ที่มีผู้ถูก ผอ.สำนักพุทธ โจทด้วยอาบัติปาราชิกถึง 3 คน จากภาพข่าวดูพวกเขาไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับสายตาและความรู้สึกของพุทธบริษัทใดๆเลย จึงทำให้มีผู้ถามเข้ามาว่า ในครั้งพุทธกาลมีการดำเนินการกับพระที่ถูกโจทด้วยอาบัติปาราชิกอย่างไรบ้าง

เอาเป็นว่าขออธิบายให้ท่านได้ทำความเข้าใจแต่เบื้องต้นก่อนว่า หลักคิดของพระธรรมวินัยนี้ แม้ในสมัยพุทธกาลท่านรังเกียจความทุจริตผิดศีลถึงขนาดที่ทรงตรัสเอาไว้ว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พระธรรมวินัยนี้เปรียบดังคลื่นลมในท้องมหาสมุทร จักทำหน้าที่พัดพา เอาสิ่งปฏิกูลพึงรังเกียจเข้าหาฝั่งอยู่เสมออันใด พระธรรมวินัยนี้ก็ฉันนั้น จักทำการคัดกรองทุรชนและภิกษุผู้ทุศีลอยู่ตลอดเวลาฉันนั้น”

ด้วยพุทธพจน์นี้จึงทำให้พุทธบริษัททั้งหลายได้เข้าใจว่า พระธรรมวินัยนี้ต้องไม่มีผู้ทุศีลละเมิดศีล และปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนขององค์พระบรมศาสดาอย่างเคร่งครัด ในขณะเดียวกันพระธรรมวินัยนี้จักเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนแปลงนิสัย แก้ไขพฤติกรรมของผู้ปฎิบัติให้ถูกตรง สุจริต มีสติปัญญา มีสำนึกรับผิดชอบต่อหน้าที่ รู้เหตุ รู้ผล และรู้กฎของกรรม รู้สภาพธรรมที่ปรากฏตามความเป็นจริง

สรุปรวมความว่า พระธรรมวินัยนี้สอนให้ภิกษุบริษัททั้ง 4 มีศีล สมาธิ ปัญญาและละอายชั่วกลัวบาป เมื่อใดที่มีใครมากล่าวร้าย โพทะนา โจทด้วยอาบัติใดแก่ภิกษุรูปใด พระพุทธเจ้าก็มิได้ทรงนิ่งเฉยปล่อยให้ลืมหายไป แต่จักทรงตรัสสั่งให้เรียกประชุมสงฆ์ เพื่อทำการระงับอาบัติที่มีผู้โจทหรือเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นทันที นี่คือวินัยกรรมในการระงับปัญหา เรียกว่า ระงับอธิกรณ์ซึ่งก็ทรงวางหลักการในการระงับอธิกรณ์นั้นเอาไว้ถึง ๗ วิธี เรียกว่า อธิกรณสมถะทั้ง ๗ คือ

1.สัมมุขาวินัย ตัดสินในที่พร้อมหน้าทั้ง โจทย์และจำเลยพร้อมพยาน ตามพยานหลักฐาน

2.สติวินัย ถือสติเป็นหลัก การยกเลิกความผิดเพราะเป็นพระอรหันต์หรืออริยบุคคลที่จะไม่ทำผิดวินัยในข้อนั้นได้ และภิกษุผู้เป็นบ้า

3.อมูฬหวินัย ใช้กับภิกษุผู้หายจากเป็นบ้า การประกาศยกเลิกความผิดเพราะผู้กระทำผิดนั้นวิกลจริตหรือเป็นบ้า

4.ปฏิญญาตกรณะ ทำตามที่รับ การตัดสินตามการยอมรับผิด คำสารภาพของผู้กระทำผิด

5.ตัสสปาปิยสิกา ลงโทษแก่ผู้ผิดที่ไม่รับ การลงโทษพยานผู้ที่ไม่ยอมพูดในการสอบสวนของคณะสงฆ์

6.เยภุยยสิกา การตัดสินตามมติเสียงข้างมาก

7.ติณวัตถารกะ ดุจกลบไว้ด้วยหญ้า วิธีประนีประนอม การตัดสินยกฟ้อง เลิกแล้วต่อกัน(ในกรณีทะเลาะกัน)

แต่หลักคิดของผู้ปกครองสงฆ์และสังคมโลกปัจจุบัน เขาให้เชื่อเอาไว้ก่อนว่าผู้ถูกกล่าวหาหรือผู้ถูกโจทเป็นผู้บริสุทธิ์ เรียกว่าเอาวิธีคิดทางโลกมาใช้กำหนดถูกผิดของพระธรรมวินัย แทนวินัยกรรมของพระบรมศาสดา “เช่นนี้แหละที่พุทธะอิสระเรียกร้องว่า ให้มีการแก้ พ.ร.บ.ปกครองคณะสงฆ์ให้สอดคล้องกับพระธรรมวินัยที่พระบรมศาสดาทรงบัญญัติ”

ทีนี้มาดูว่า เมื่อผู้ปกครองสงฆ์ใช้หลักระงับอาบัติตามวิธีทางโลกแล้ว เมื่อเรื่องอยู่ในกระบวนการสอบสวนของเจ้าพนักงาน แม้จะมีผู้โจทชี้มูลความผิดความเสียหายมากมายเพียงใด ผู้ปกครองสงฆ์โดยมหาเถรสมาคม ก็บอกว่า ปล่อยให้ไปว่ากันในชั้นศาลทางโลกให้จบก่อน แล้วจึงมาเปิดศาลสงฆ์พิจารณา นี่แหละจึงกลายเป็นข้ออ้างของพวกอลัชชีปาราชิกทั้งหลายว่า ตราบใดที่ศาลทางโลกยังไม่ตัดสินพวกตนก็ยังเป็นผู้บริสุทธิ์ จึงลอยหน้าลอยตาไปเข้าร่วมประชุมองค์กรปกครองสงฆ์สูงสุดได้อย่างที่เห็นนี่ไง

มีคำถามว่า ถ้าเป็นพุทธะอิสระถูกโจทด้วยอาบัติปาราชิกบ้างจะทำอย่างไร ตอบไวๆ และทำมาแล้วด้วยคือ เมื่อทนายประสิทธิ์ เข้ามายื่นหนังสือโจทพุทธะอิสระด้วยอาบัติปาราชิก ข้อหาทำให้ราชการเสียทรัพย์ในการชุมนุม

พุทธะอิสระขอร้องพระสงฆ์ในอาวาสโปรดประชุมพิจารณาอธิกรณ์ทันที พระสงฆ์ในอาวาสซึ่งมีสมภารเป็นประธาน ได้ทำหนังสือเชิญทนายประสิทธิ์มาให้ปากคำ แต่สิ่งที่คณะสงฆ์ได้รับคือ รอคอย ทนายของธรรมกาย ไม่เข้ามาให้ปากคำประมาณว่า แค่มาร้องเรียนใส่ร้าย ป่วนให้เสียหายเฉยๆ

อีกซักเรื่องมีพระสงฆ์บางรูปร่วมมือฆราวาสกล่าวหา ใส่ร้ายพุทธะอิสระว่า โกงอายุพรรษา พอถึงวันประชุมพระสังฆาธิการทั้งจังหวัด พุทธะอิสระหยิบไมโครโฟนประกาศลาออกจากตำแหน่งเจ้าอาวาส เจ้าคณะตำบลในทันที

ด้วยข้ออ้างที่ตนยกให้คณะสงฆ์ฟังคือ ไม่อยากให้คนแค่คนเดียวทำให้สังฆมณฑลเสียหาย ต้องช่วยกันรักษาความบริสุทธิ์ บริบูรณ์ของพระธรรมวินัยเอาไว้มากกว่ารักษาบุคคล นี่คือตัวอย่างคร่าวๆ ที่พุทธะอิสระใช้จัดการกับปัญหาที่เกิดกับตนเอง

ถามว่า แล้วกรรมการมหาเถรสมาคมที่ถูกโจทด้วยอาบัติปาราชิกทั้ง 3 คนกล้าไหม มีความละอายไหม อันนี้ท่านทั้งหลายต้องเก็บไปคิดกันเอาเอง

แต่ขอบอกเอาไว้ตรงนี้เลยว่า หากมหาเถรยังไม่ดำเนินการใดๆ กับภิกษุผู้ถูกโจทด้วยอาบัติปาราชิก แล้วยังปล่อยให้เข้านั่งร่วมประชุมในกรรมการมหาเถรสมาคม ซึ่งเป็นองค์กรปกครองสูงสุดของคณะสงฆ์ เมื่อกรรมการชุดนี้มีมติเป็นคำสั่งปกครองใดๆมา

อย่าหวังว่า พุทธะอิสระจะยอมรับคำสั่งนั้นๆเลย เพราะถือว่าเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยหลักพระธรรมวินัยและกฎหมาย”