...วันหนึ่งระหว่างหลวงปู่กำลังวิเวกอยู่ที่เชียงใหม่ ตอนกลางคืนท่านก็เข้าที่ภาวนาตามปกติ ปรากฎภาพนิมิตมีแม่ไก่ตัวหนึ่งมาหาท่าน (หลวงปู่ชอบ ฐานสโม) กิริยาอาการนั้นนอบน้อมอ่อนโยนเป็นอย่างยิ่ง มาถึงก็มาไซ้ปีกจับต้องกายท่าน จูบท่าน

ท่านประหลาดใจที่สัตว์ตัวเมียมาแสดงกิริยาอันไม่สมควรต่อพระเช่นนั้น จึงได้ดุว่าเอา แต่แม่ไก่ตัวนั้นก็อ้างว่า เคยเกิดเป็นภรรยาของท่านมาแต่ชาติก่อน และเคยเกิดเป็นภรรยาของท่านมาถึง 7 ชาติแล้ว ความผูกพันยังมีอยู่ ไม่อาจจะลืมเลือนได้ แม้จะรู้อยู่ว่าพระคุณเจ้าเป็นภิกษุสงฆ์ไม่บังควรจะแสดงความอาวรณ์ผูกพันเช่นนี้ ตนมีกรรมต้องมาบังเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานต่ำต้อยน้อยวาสนา ก็ได้แต่นึกสมเพชตัวเองอยู่มาก อย่างไรก็ดี เมื่อพระคุณเจ้าเคยเป็นคู่ชีวิตมาอยู่ในถิ่นที่ใกล้ตัวเช่นนี้อดใจมิได้จึงมากราบขอส่วนบุญบารมี ในนิมิตนั้นปรากฎว่าหลวงปู่ได้เอ็ดอึงเอาว่า เราเป็นคน เจ้าเป็นสัตว์ จะมาเคยเป็นสามีภรรยากันได้อย่างไร เราไม่เชื่อเจ้า

แม่ไก่ก็เถียงว่า ถ้าเช่นนั้นคอยดู...พรุ่งนี้เช้า ตอนท่านไปบิณฑบาต ข้าน้อยจะไปจิกจีวรท่านให้ดู...

ตกเช้าหลวงปู่ก็ครองผ้าออกไปบิณฑบาตตามปกติ ท่านเล่าว่า ท่านไม่ได้นึกอะไรมาก ด้วยคิดว่าเป็นนิมิตเหลวไหลไร้สาระ แต่เมื่อท่านเดินบิณฑบาตเข้าไปในหมู่บ้านยางที่ชื่อบ้านป่าพัวะ อำเภอจอมทอง ก็มีแม่ไก่ตัวเมียตัวหนึ่งตรงรี่เข้ามาจิกจีวรท่านข้างหลัง หมู่เพื่อนที่ไปด้วยก็ตกใจ ด้วยเป็นสัตว์ตัวเมีย ท่านจะต้องอาบัติ จึงช่วยกันไล่ แต่แม่ไก่ตัวนั้นแม้ถูกไล่ออกไป ก็ยังพยายามวิ่งเข้ามาอีก

คืนนั้นหลวงปู่เข้าที่พิจารณาซ้ำ ก็รู้ชัดว่าไก่ตัวนั้นเคยเกิดเป็นภรรยาของท่านมา 7 ชาติแล้วจริง ๆ เป็นที่น่าเวทนาสงสารเป็นอย่างยิ่ง...ที่นางทำกรรมไม่ดีไว้ ไม่มีศีล จึงต้องตกไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานเช่นนั้น

เรื่องนี้เป็นตัวอย่างที่หลวงปู่ เคยยกขึ้นมาตักเตือนบรรดาพระผู้เป็นศิษย์ใกล้ชิดให้เห็นชัดถึงผลกรรม...

.................

จากหนังสือ "ชีวประวัติ พระคุณเจ้าหลวงปู่ชอบ ฐานสโม" ฉบับปรับปรุง พ.ศ.๒๕๓๕ วัดป่าโคกมน บ้านโคกมน ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย