ถ้าเราไม่อยากจะเจอความทุกข์ อย่าไปหาความสุขจากสิ่งเหล่านี้ อย่าไปหาความสุขจากลาภยศสรรเสริญ อย่าไปหาความสุขจากรูปเสียงกลิ่นรสต่างๆ เพราะไม่ช้าก็เร็ว จะต้องเจอความทุกข์อย่างแน่นอน เพราะว่าร่างกายที่เป็นเครื่องมือหาความสุขเหล่านี้มันจะต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องพิกลพิการ จะไม่สามารถหาความสุขตามที่เคยหาได้ ถึงแม้จะมีเงินกองเท่าภูเขาก็หาไม่ได้ 

เงินนี้ไม่สามารถมาแก้ความเจ็บ ความพิการได้ ถ้าถึงเวลามันจะเจ็บแบบรักษาไม่ได้ มันก็รักษาไม่ได้ มีเงินทองมากน้อยก็รักษาไม่ได้ ถ้ามันพิการรักษาไม่ได้ มีเงินทองมากน้อยเท่าไหร่ ก็รักษาไม่ได้ นี่แหละคือทำไมเราจึงเจอความทุกข์กันอยู่เรื่อยๆ พยายามหนีมันแทบเป็นแทบตาย พยายามหาความสุขกันแทบเป็นแทบตาย แล้วก็ต้องไปเจอความทุกข์อยู่ดี ก็เพราะว่าความสุขที่เราหากัน มันมีความทุกข์ตามมา มีความทุกข์ติดมา เป็นเงาตามตัว ไม่ช้าก็เร็วก็จะต้องเจอความทุกข์จากลาภยศสรรเสริญ จากรูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะ เวลาที่มันเสื่อมนั่นเอง 

ลาภยศสรรเสริญ รูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะนี้ มันมีเจริญ แล้วมันก็มีเสื่อม มันไม่เจริญอย่างเดียว ถ้ามันเจริญอย่างเดียวก็ดี พวกเราจะได้มีแต่ความสุขกัน หาเงินมามีแต่ได้อย่างเดียว ใช้เท่าไหร่ก็ไม่มีหมด อย่างนี้ดีไหม แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นละซิ ใช้ไปแล้วเดี๋ยวก็หมด ไม่พอใช้ ไม่ว่าจะมีมากมีน้อย รู้สึกว่าจะไม่พอใช้กันทั้งนั้น คนมีเงินเดือนหมื่นก็ไม่พอใช้ มีเงินเดือนแสนก็ไม่พอใช้ ก็เพราะว่าพอมีมากมันก็ใช้มากนั่นเอง 

ใช้ตามอารมณ์ ใช้ตามความอยาก ถ้าใช้ตามเหตุตามผลนี้ เงินจะมีเหลือใช้ แต่ไม่รู้จักใช้ตามเหตุตามผล ใช้ตามอารมณ์ เวลาไม่สบายใจก็ใช้เงินเพื่อดับความไม่สบายใจ ไปเที่ยวกัน ไปดูหนัง ฟังเพลงกัน ความไม่สบายใจก็ถูกกลบไปชั่วคราว เดี๋ยวกลับมาบ้านก็มาเจอความไม่สบายใจเหมือนเดิม นี่คือการหาความสุขจากลาภยศสรรเสริญ จากรูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะนี้ จะต้องทำให้กลับมาเจอความทุกข์อยู่เรื่อยๆ เพราะมันเป็นความสุขที่มีความทุกข์ติดมานั่นเอง

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี วันที่ ๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๑ (พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต) - 003