"มรณกรรมฐานนี้ไม่ใช่หลวงปู่เป็นผู้เทศน์ พระพุทธเจ้าเป็นผู้เทศน์ไว้ก่อนแล้ว คือวันหนึ่ง เวลาพระพุทธองค์อยู่ในวิหารมีพระอานนท์พุทธอุปัฏฐากนั่งอยู่ใกล้ๆ พระพุทธองค์ท่านตรัสแก่พระอานนท์พุทธอุปัฏฐากว่า "ดูก่อนอานนท์ วันหนึ่งคืนหนึ่ง อานนท์ได้นึกถึงความตายวันละกี่ครั้ง" พระอานนท์ก็ทูลตอบพระพุทธองค์ว่า "ข้าพระองค์นึกถึงความตายวันละหลายพันครั้ง"

พระองค์ก็ย้อนพระอานนท์ว่า วันหนึ่งคืนหนึ่งยี่สิบสี่ชั่วโมงนั้น นึกถึงความตายวันละหลายพันครั้งนั้นยังประมาทอยู่ ต่อไปให้อานนท์พร้อมด้วยพุทธบริษัททั้งสี่ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ให้พากันนึกถึงความตายที่จะมาถึงตนทุกคน ให้ได้ทุกลมหายใจเข้า ให้ได้ทุกลมหายใจออกจึงจัดว่าไม่ประมาท ถ้ายังนับได้อยู่เรียกว่ายังประมาทอยู่

ตรงนี้แหละที่เรามักจะคิดในใจว่า ทำไมหนอ...เราฟังเทศน์ฟังธรรมฟังคำสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กแต่เล็ก จนแก่ชราจึงไม่ค่อยได้บรรลุมรรคผลนิพพาน ก็คือ "ความประมาท" นี่แหละ ไม่ได้นึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้า ทุกลมหายใจออก

ด้วยเหตุนี้ให้เราทุกคนผู้ได้ยินได้ฟังอยู่นี้นี่แหละให้นึกให้ได้ทุกลมหายใจเข้าทุกลมหายใจออกทำไมท่านจึงตรัสอย่างนั้น ก็เพราะคนเราไม่ว่าจะตายด้วยเหตุการณ์ใดๆ ก็ตาม มนุษย์เขาต้องดูที่ลมหายใจเข้าออกนี่แหละ ถ้าคนนั้นร่างกายจะนิ่งแน่ไปแล้วก็ตาม ถ้ายังมีลมหายใจเข้าออกอยู่ก็ยังไม่เรียกว่า ศพ ยังไม่เรียกว่า ตาย แต่ถ้าลมหายใจเข้าไปแล้วออกมาไม่ได้ เงียบหายไป ทีนี้ก็ให้ชื่อว่า ตาย ล่ะสิ

.................................

โอวาทธรรมหลวงปู่สิม พุทธาจาโร วัดถ้ำผาปล่อง ต.บ้านถ้ำ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ - 003