สมัยก่อนทุกหมู่บ้านจะมีวัด จะมีพระมาบิณฑบาตทุกวัน ชาวบ้านก็จะมีโอกาสได้ทำบุญทุกวัน สมัยนี้เราอยู่ในบ้านเมืองใหญ่โต บางแห่งก็มีวัด บางแห่งก็ไม่มีวัด ถ้าเราอยากจะทำบุญใส่บาตรเราก็อาจจะไม่ได้ทำ เพราะไม่มีพระมาบิณฑบาต แต่เราก็สามารถทำบุญใส่บาตรได้ ด้วยการเอาเงินที่เราจะใส่บาตรนี้ใส่กระปุกเอาไว้ก่อนทุกวัน เราอยากจะใส่บาตร เราก็เอาเงินที่จะซื้ออาหารใส่บาตรนี้ใส่กระปุกเอาไว้ พอวันหยุดทำงาน เราก็ไปวัดเพื่อไปฟังเทศน์ฟังธรรม เราก็เอาเงินที่เราใส่กระปุกนี้ไปถวายวัดได้ ก็เท่ากับเราได้ทำบุญทุกวัน นี่คือวิธีทำทาน

ประโยชน์ที่เกิดจากการทำทานจะทำให้ใจมีความสุข ความทุกข์ความวุ่นวายใจที่เกิดจากความอยากได้สิ่งนั้นสิ่งนี้จะน้อยลงไป ไม่มีเงินก็ไม่เดือดร้อน เห็นอะไรก็จะเฉยๆ เห็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ถ้ามันไม่เป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆ ที่ขาดแคลนจริงๆ เราก็เฉยๆ ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกใหม่ กระเป๋าใบนี้กับกระเป๋าที่เรามีอยู่มันก็เป็นกระเป๋าเหมือนกัน มันก็ใช้ได้เหมือนกัน รองเท้าที่เราใส่กับรองเท้าที่เขาโชว์อยู่ในร้าน มันก็เป็นรองเท้าเหมือนกัน เอามาใส่มันก็เหมือนกัน ทำประโยชน์เหมือนกัน ตอนนี้เรามีอยู่แล้ว เราไม่จำเป็นจะต้องมี นอกจากว่ารองเท้าที่เรามีมันใส่ไม่ได้แล้วนั่นแหละเราถึงจะไปซื้อใหม่ แต่ไม่ได้ซื้อด้วยความหิวหรือความอยากได้ ซื้อเพราะความจำเป็น เมื่อมันขาดแคลน เราก็ต้องไปหามาใช้ตามความจำเป็น

จากหนังสือสัมมาทิฏฐิ “ความเห็นชอบ ความเห็นที่ถูกต้อง” พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี