ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้นที่ร่างกายของเรา สิ่งแรกที่เราได้คือร่างกายของเรา และสิ่งสุดท้ายที่เราจะเสียก็คือร่างกายของเรา พอเราได้ร่างกาย เราก็มาหารูปเสียงกลิ่นรสกัน มาหาลาภยศสรรเสริญกัน แล้วเราก็ดิ้นรนต่อสู้รักษาสิ่งที่เราหามาได้ พร้อมๆ กับการหาสิ่งใหม่ๆ มาเพิ่มเติมอยู่เรื่อยๆ 

ชีวิตของเราก็เลยมีแต่การดิ้นรน มีการต่อสู้ เป็นชีวิตที่ค่อนข้างจะเหน็ดเหนื่อย ความเหน็ดเหนื่อยนี้ก็เรียกว่าความทุกข์นั่นเอง อยู่เฉยๆไม่ได้ ถ้าอยู่เฉยๆแล้ว กลัวจะลำบาก กลัวจะทุกข์ เพราะอยู่เฉยๆ เดี๋ยวจะไม่มีรูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะให้เสพ จะไม่มีลาภยศสรรเสริญมาให้ความสุข ก็เลยต้องดิ้นรนคอยหามาอยู่เรื่อยๆ พอหามาแล้วมันก็หมดไปตามลำดับของมัน 

ชีวิตก็เลยเป็นชีวิตที่ต้องต่อสู้อยู่ตลอดเวลา ต้องเหน็ดเหนื่อยอยู่กับการหาสิ่งต่างๆ เหน็ดเหนื่อยเกี่ยวกับการดูแลรักษาสิ่งต่างๆ และมาวุ่นวายมาเศร้าโศกเสียใจ เวลาที่ต้องสูญเสียสิ่งต่างๆ ไปในที่สุด คือเวลาที่ร่างกายนี้ตายไป สิ่งต่างๆ ที่หามาได้หายไปหมด ความสุขที่ได้จากสิ่งต่างๆ ก็หายไปหมด เหลือแต่ความทุกข์ ที่ต้องเสียสิ่งต่างๆไป

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี วันที่ ๑๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๑ (เพจ พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต) - 003