‘หลุมยุบยักษ์’หน้า รพ.วชิรพยาบาล สัญญาณเตือนร่วมกันทำให้เมือง‘มั่นคง ปลอดภัย และอุ่นใจ’

25 กันยายน 2568 นายวัส ติงสมิตร นักวิชาการอิสระ อดีตผู้พิพากษาอาวุโสในศาลฎีกา และอดีตประธานกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ (กสม.) โพสต์เฟซบุ๊กในหัวข้อ “กรุงเทพฯ สะเทือนใจ — หลุมยุบยักษ์หน้า รพ.วชิรพยาบาล” ระบุว่า...

กรุงเทพฯ สะเทือนใจ — หลุมยุบยักษ์หน้า รพ.วชิรพยาบาล

------

เช้าวานนี้ (24 กันยายน 2568) หลายคนตื่นตระหนกเมื่อทราบข่าวถนนสามเสนเกิดหลุมยุบ (sinkhole) ขนาดใหญ่ ลึกกว่า 50 เมตร หน้าโรงพยาบาลวชิรพยาบาล

เหตุเกิดขึ้นเมื่อเวลา 07.13 น. ผิวถนนยุบเกิดการยุบตัวเป็นแนวยาว จากนั้นเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เวลาประมาณ 07.45 น. หลุมยุบขยายวงกว้างครอบคลุมหลายช่องทางการจราจร ส่งผลให้เสาไฟฟ้าหักโค่น และรถยนต์บางส่วนถูกดูดตกลงไปในหลุม เจ้าหน้าที่ตำรวจต้องเร่งปิดกั้นเส้นทาง และอำนวยความปลอดภัย โดยโชคดีที่ไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต

หลังเกิดเหตุ ปลัดกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม นำคณะผู้เชี่ยวชาญจากกรมทรัพยากรธรณี พร้อมด้วยผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร ลงพื้นที่ตรวจสอบเหตุการณ์

ทีมผู้เชี่ยวชาญจากกรมทรัพยากรธรณีพบว่า พื้นที่ดังกล่าวมีลักษณะทางธรณีวิทยาเดิมเป็น ชั้นดินเหนียว (Bangkok Clay) หนาประมาณ 25 เมตร ทับด้วยดินถมที่ใช้เป็นฐานรากของการก่อสร้างถนน

การยุบตัวครั้งนี้ไม่ใช่ปรากฏการณ์ธรรมชาติทางธรณีวิทยา เนื่องจากโดยทั่วไป “หลุมยุบธรรมชาติ” จะมีลักษณะเป็นวงกลม แต่กรณีนี้กลับยุบตัวตามแนวถนนในลักษณะเป็นบล็อก ในเบื้องต้นเชื่อว่าเกิดจากความไม่มั่นคงของชั้นดินถมที่ใช้สร้างถนน

โดยมีหลายปัจจัยที่อาจกระตุ้นให้เกิดการยุบตัว ได้แก่ (1) ท่อประปาแตก ทำให้น้ำรั่วซึมลงใต้ดิน และชะล้างดินถม (2) ฝนตกหนักต่อเนื่อง เพิ่มการกัดเซาะชั้นดิน และ (3) โครงการก่อสร้างรถไฟฟ้าใต้ดินในพื้นที่ใกล้เคียง อาจมีผลต่อเสถียรภาพของชั้นดิน

ต่อมาเวลา 15.05 น. ได้เกิดเหตุดินทรุดตัวอีกครั้งบริเวณด้านหน้ามหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช ซึ่งอยู่ใกล้เคียงกับจุดที่ถนนทรุดตัวก่อนหน้า ส่งผลให้พื้นที่บริเวณหน้าโรงพยาบาลวชิรพยาบาลที่ทรุดตัวอยู่แล้ว ทรุดลงเพิ่มอีก ทำให้หลุมมีความลึก และกว้างมากขึ้น

วันนี้เราคงไม่ได้แค่เห็น “ถนนที่หายไป”

แต่ยังเห็นความหวาดหวั่นในสายตาของผู้คนที่เดินผ่าน เห็นความเหนื่อยของเจ้าหน้าที่ที่ทำงานแข่งกับเวลา และเห็นน้ำใจคนไทยที่ช่วยกันแชร์ข้อมูล เตือนภัย และให้กำลังใจซึ่งกันและกัน

บางที…เหตุการณ์นี้อาจเป็นสัญญาณเตือนให้เรามาร่วมกันคิดว่า จะทำอย่างไรให้เมืองที่เราอยู่ “มั่นคง ปลอดภัย และอุ่นใจ” ได้มากกว่านี้

-005