15 มิถุนายน 2566 ความคืบหน้ากรณี “หยก” เยาวชนหญิงวัย 15 ปี จำเลยคดีมาตรา 112 นักเรียนชั้น ม.4 โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งย่านพัฒนาการ โพสต์เฟซบุ๊กส่วนตัวอ้างว่า ถูกโรงเรียนไล่ออก หลังจากที่ทำสีผมและแต่งไปรเวทไปเรียน ต่อมาทางโรงเรียนได้ออกมาปฏิเสธว่าไม่ได้ไล่ออก แต่เปัญหาเกิดจากการไม่ปฏิบัติตามกฏระเบียบของทางโรงเรียน ขณะที่หยกเองยังปีนรั้วของโรงเรียนต่อเนื่องเป็นวันที่สองนั้น (อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง : ‘หยก’ปีนอีก!โยง‘ชุดนักเรียน’คืออำนาจนิยม พร้อมคุยโรงเรียนหาทางออก)

ด้าน นายสมบัติ บุญงามอนงค์ หรือ บก.ลายจุด โพสต์แสดงความคิดเห็นผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัวว่า การที่น้องหยกย้อมสีผมและแต่งตัวชุดธรรมดาไปเรียนหนังสือ เป็นการกระทำบนเรือนร่างของตนเอง เธอไม่ได้ทำร้ายตนเองหรือทำร้ายผู้อื่น ปัญหาอยู่ตรงที่ว่าสิ่งที่เธอทำขัดต่อกฏเกณฑ์ของโรงเรียนและครูยึดกฏเกณฑ์มากกว่ายึดหลักสิทธิมนุษยชนของนักเรียน

ตอนมัธยมลูกสาวผมเรียนในโรงเรียนที่ย้อมสีผมได้ แต่งตัวปกติไม่ต้องสวมเครื่องแบบนักเรียนไปเรียนหนังสือ และไม่ใช่ลูกสาวผมคนเดียวที่ทำเช่นนั้น เด็กคนอื่นๆ ก็ด้วย ไม่มีครูคนไหนรู้สึกว่าสิ่งที่ลูกสาวผมทำนั้นผิดและท้าทาย และไม่มีคำสั่งจากกระทรวงศึกษามาบังคับหรือพยายามให้โรงเรียนต้องควบคุมนักเรียนในการแต่งตัว  การที่น้องหยกถูกไล่ออกจากโรงเรียนเพราะสวมชุดเด็กผู้หญิงปกติและย้อมผม จึงเป็นเรื่องที่สังคมควรตั้งคำถามว่าอะไรคือสิ่งที่ปกติและสิ่งใดผิดปกติกันแน่

"ตอนที่น้องหยกถูกตำหนิว่าแต่งกายไม่เหมาะสม ไม่ถูกระเบียบ ไม่ทราบว่าคุณครูที่โรงเรียนแต่งตัวแบบนี้มาทำงานทุกวันใช่มั๊ย ?หากครูไม่ได้แต่งตัวตามระเบียบ คำถามคือ ใครจะเป็นคนที่กล่าวตำหนิหรือไล่ครูคนนั้นออกจากโรงเรียน ?"

ทั้งนี้ ได้มีผู้เข้าไปคอมเมนต์เป็นจำนวนมาก โดยมีทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยเป็นจำนวนมาก รวมทั้งผู้ใช้เฟซบุ๊ก Jessada Denduangboripant  เข้าไปแสดงความคิดเห็นว่า เข้าใจว่า ข้าราชการครู มีระเบียบรองรับ เรื่องการแต่งชุดสุภาพในการปฏิบัติงานครับ จึงแต่งได้ แต่ก็ให้ถูกตามที่กำหนดด้วย (ตัวอย่างเช่นบุคลากรชาย เสื้อเชิ้ต (แขนยาว หรือแขนสั้น) หรือเสื้อยืดคอปก (เสื้อโปโล) สีสุภาพ กางเกง ผ้าขายาว สีเข้ม (งดผ้ายีนส์) โดยสวมใส่เสื้อในกางเกง คาดเข็มขัดแบบสุภาพ รองเท้าหุ้มส้นแบบสุภาพไม่มี) ขณะที่โรงเรียนส่วนใหญ่ยังไม่มีระเบียบนี้ครับ ก็คงต้องให้นักการเมืองฝ่ายก้าวหน้าเสรีนิยม ไปแก้ระเบียบ ก.ศึกษา ก่อนครับ

ขณะที่ Bow Nuttaa Mahattana ของ น.ส.ณัฏฐา มหัทธนา หรือ โบว์ พิธีกร และอดีตนักกิจกรรมทางการเมือง ได้แปะโพสต์แถลงการณ์ของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการที่ชี้แจงเรื่องดังกล่าว ขณะที่นายสมบัติ ระบุว่า "ผมอ่านแล้ว ผมมีคำถามว่าโรงเรียนติดต่อไปยังผู้ปกครองยัง หากเด็กมีปัญหาความสัมพันธ์กับครอบครัว เด็กจะไปเอาพ่อแม่มายังไง และถ้าเด็กไม่พาพ่อแม่มา โรงเรียนต้องเป็นคนติดต่อ"

นอกจากนี้นายสมบัติ ยังคอมเมนต์เพิ่มเติมว่า ครั้งหนึ่งคนดำห้ามนั่งเบาะหน้าของรถโดยสารและต้องแยกห้องน้ำหรือร้านอาหารไม่ปะปนกับคนผิวขาว การประท้วงก็เกิดขึ้นเพราะคนสีผิวไม่เข้าใจว่าเหตุใดพวกเขาถึงไม่มีสิทธิ์ กฏเกณฑ์นั้นตั้งอยู่บนหลักอะไร ? นี่คือเหตุการณ์เมื่อ 100 ปีที่แล้ว ถ้าไม่มีคนยืนยันสิทธิ์และทำผิดกฏของสังคในเวลานั้น สิ่งนี้จะไม่เกิดการเปลี่ยนแปลง

ต่อมาได้มีผู้เข้าไปโต้แย้งว่า เหตุการณ์เมื่อ 100 ปีน่ะ มันก็เป็นการแบ่งชนชั้น,เหยียดจนเกินไป อันนั้นสมควรเปลี่ยน แต่ถ้าเป็นกรณีเด็กนักเรียนไทยที่เรียนอยู่ ร.ร.รัฐบาลไม่เคารพกฏระเบียบเอาซะเลย มันก็แย่มากๆนะ การอยู่ในสังคมมันต้องมีกฎหมาย ต้องมีกติกาสังคม มีกฏระเบียบบ้าง ซึ่งต้องรู้จักปรับตัวอยู่ร่วมกันให้ได้ กติกานั้นก็ควรยืดหยุ่นได้ ไม่เคร่งครัดจนอึดอัด ก็จะดีต่อสังคม คนหมู่มากรับกันได้ แต่ถ้าใช้สิทธิจนเกินขอบเขต อะไรจะเกิดขึ้น ถ้าภาษาบ้านๆ บอกเลยว่า เอาไม่อยู่ !!! จะเหลือเด็กสักกี่คนที่จะรอด จากปัญหาตัวเองและ
ปากเหยี่ยวปากกาให้เป็นคนดีของสังคมได้!?

เมื่อมีคนเข้าไปตั้งคำถามว่า ชุดไปรเวทโอเครนะ เเต่ย้อมสีผมผมว่าเยอะไป ลองหลับตานึกภาพ ในโรงเรียน เด็กย้อมผม สีต่างๆนั้งเรียนมันเยอะไป เเต่ถึงขั้นไล่ออกก็เเรงไปหน่อย
ทำให้นายสมบัติ ตอบไปว่า การมีเสรีภาพบนทรงผม ถ้าไม่เป็นเหา ผมยอมรับได้ ผมว่าสวยงาม สร้างสรรค์ หลากหลายดี ชอบ

ล่าสุดนายสมบัติ ระบุว่า มันจะมีคนอยู่ประเภทหนึ่ง ที่เวลาผมพูดถึงโรฮิงญาก็จะบอกให้ผมไปรับมาอยู่ที่บ้าน พอพูดถึงประเทศอื่นที่เขามีโครงการหรือทำอะไรที่ดีกว่าในไทยก็บอกให้ผมย้ายไปอยู่ประเทศนั้น และพอพูดถึงน้องหยก ก็บอกให้ไปรับมาเป็นลูกบุญธรรมหรือไม่ก็ออกค่าเทอมส่งไปเรียน รร.อินเตอร์  ทำไมไม่โต้เถียงกันที่เหตุผลหรืออยู่ในประเด็น ผมไม่มีปัญหาเลยเรื่องความเห็นแย้งเห็นต่าง แต่ตรรกะส้นตีนแบบนี้ น่ารำคาญมาก