อ่านแล้วสะท้อนใจ! เทียบการเลือก‘ผู้นำ’ของไทยกับสิงคโปร์

20 สิงหาคม 2567 รศ.ดร.เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง นักวิชาการด้านเศรษฐศาสตร์ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ระบุว่า...

อ่านแล้วสะท้อนใจ  คนไทย สังคมไทยตกต่ำ  ไม่มีความคิดที่จะเลือกคนบริหารประเทศที่ดีกว่านี้ 

เลือกผู้แทนไปเลือกนายกฯ ก็ได้คุณภาพเพียงเท่านี้ 

หรือว่าฝ่ายนิติบัญญัติขาดวุฒิภาวะ   จึงได้ผู้บริหารสูงสุดคุณภาพ

แค่นี้!!!

ทั้งนี้ รศ.ดร.เจิมศักดิ์ ได้แชร์บทความของวินทร์ เลียววาริณ  ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ และนักเขียนเจ้าของรางวัลซีไรต์  ซึ่งมีเนื้อหาระบุว่า...

ครั้งหนึ่งมีคนถามลีกวนยูว่า “ถ้าให้คุณเลือกคนมาทำงานด้วย จะเลือกคนที่ไอคิวสูงหรืออีคิวสูง”

ลีกวนยูว่า “แล้วแต่ลักษณะงาน ถ้าหาคนมาคุมงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ คงเลือกคนไอคิวสูงก่อน”

แต่ถ้าหาคนที่ต้องคุมคนอื่นอีกที ก็ต้องได้ทั้งไอคิวและอีคิว

ลีกวนยูเข้าใจการเมืองอย่างลึกซึ้งและมองทะลุปรุโปร่ง เพราะเหตุนี้ ณ จุดสูงสุดของชีวิตผู้นำ เขาก็ก้าวลงจากอำนาจส่งไม้ต่อให้คนหนุ่มกว่า

ลีกวนยูบอกเสมอว่าเขาคัดแต่คนเก่งระดับหัวกะทิมาทำงานการเมือง

ผู้บริหารประเทศสิงคโปร์คัดเลือกคนที่จะมาเป็นนายกฯคนที่สองมาหลายปีก่อนโอนถ่ายอำนาจ นั่นคือโกช็อกตง ลีกวนยูก็ติวเข้มโกช็อกตงมาล่วงหน้าถึงเก้าปี

โกช็อกตงไม่ใช่ตัวเลือกของลีกวนยู แต่เป็นตัวเลือกจากการพิจารณาของคณะรัฐมนตรีอย่างรอบคอบ โกช็อกตงจบปริญญาโทจากอเมริกา ฉลาด มีวิสัยทัศน์ ไม่เช่นนั้นลีกวนยูคงไม่ยอมปล่อยให้บริหารประเทศต่อ

ก่อนรับตำแหน่งนายกฯ โกช็อกตงมีประสบการณ์ในตำแหน่งรองนายกฯมาเจ็ดปี

ลีกวนยูวิเคราะห์โกช็อกตงไว้ว่า “ตัวสูง เก้งก้าง งุ่มง่าม พูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงฮกเกี้ยน พูดไม่เก่ง แต่มีความสามารถ มีความมุ่งมั่น”

เมื่อเข้ามาเป็นรัฐมนตรี ลีกวนยูส่งโกช็อกตงไปเรียนทักษะการพูด หาครูชาวอังกฤษมาสอนเขา รวมทั้งรัฐมนตรีใหม่ ๆ หลายคน

การเป็นผู้นำประเทศต้องพูดเป็น พูดอย่างผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติ นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่จำเป็นอย่างยิ่งสำหรับคนจะมาเป็นผู้นำ

เก่งแค่ไหนก็ต้องสื่อสารเป็นด้วย สื่อสารเป็นคือทำให้คนฟังคล้อยตามได้

ผ่านไประยะหนึ่ง โกช็อกตงก็พัฒนาการพูดดีขึ้น

ลีกวนยูพูดกับบรรดารัฐมนตรีว่า “รัฐมนตรีที่ดีไม่ใช่พวกที่จูบทารกและยิ้ม รัฐมนตรีที่ดีคือพวกที่ต้องตัดสินใจเรื่องที่ประชาชนไม่ชอบ และยังยิ้มได้ แล้วพิสูจน์ให้เห็นว่าทำงานได้ผล นั่นคือการเป็นรัฐบาล”

คนเป็นรัฐมนตรีต้องทำงานหนัก ไม่ใช่โชว์ ไม่ใช่สร้างคะแนนนิยม

เมื่อคนใหม่พร้อมแล้ว และหลังจากเป็นนายกรัฐมนตรีมา 31 ปี ลีกวนยูก็ลงจากตำแหน่งโดยไม่อาลัยอาวรณ์

โกช็อกตงรับไม้ต่อจากลีกวนยู เป็นนายกฯสิงคโปร์คนที่สอง ในปี 1990 เจอเหตุการณ์ทดสอบภาวะผู้นำหลายเรื่อง เช่น วิกฤตต้มยำกุ้งในปี 1997 โรคซาร์สระบาดในปี 2003 ก็สอบผ่านมาได้

โกช็อกตงเป็นนายกฯ 14 ปี ก็ส่งไม้ต่อให้ลีเซียนหลง บุตรชายของลีกวนยู ในปี 2004 เป็นนายกรัฐมนตรีคนที่สาม

และในปี 2024 ก็ส่งไม้ต่อให้ ลอว์เรนซ์ หว่อง รองนายกฯและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง

การเลือกผู้นำของสิงคโปร์ไม่ใช่เกมการเมือง ไม่ใช่เกมเด็กเล่น ซีเรียสอย่างที่สุด มันจึงเป็นประเทศสิงคโปร์ที่เราเห็นในวันนี้

วินทร์ เลียววาริณ