เมื่อปี 2002 ยังจำได้ว่า ผมเขียนสกู๊ปรับมือผู้จัดการทีมคนใหม่ของ “ทอฟฟี่สีน้ำเงิน” เอฟเวอร์ตัน และทั้งประเทศนี้ระบุชื่อตรงกันว่า “เดวิด โมเยส” ตามภาษาที่เขียนผ่านเทเล็กซ์ว่า David Moyes

กุนซือจากเปรสตัน นอร์ธเอนด์ มาพร้อมกับความหวังที่จะทำทีมให้ขยับคับเบอร์มากขึ้นกว่าเดิม จึงเลือกกุนซือหนุ่มวัย 39 ปี ซึ่งตอนนั้นเป็นกุนซืออายุน้อยที่สุดของลีก

เรื่องของภาษาค่อย ๆ ขยับมาให้สื่อในยุคนั้นรู้ว่า เดวิด คนนี้นอกจากไม่ใช่ โกไลแอธ ยังเป็น มอยส์ ไม่ใช่ โมเยส อย่างที่เรียกทีแรก จากนั้นก็ทำงานได้น่าสนใจเมื่อเข็นทีมขึ้นมามีกองกลางที่แข็งแกร่ง และเล่นในบ้านได้น่าเกรงขาม

11 ปีที่คุมเอฟเวอร์ตัน ปรากฏว่า มอยส์ พาทีมได้อันดับ 4 ปี 2005, พาทีมไปเล่นแชมเปี้ยนส์ลีก รอบคัดเลือก, พาทีมกลับสู่บอลยุโรปหนแรกรอบ 11 ปี, ทำอันดับไม่ต่ำกว่าที่ 8 ถึง 9 ซีซั่น และได้เข้าถึงชิงชนะเลิศเอฟเอ คัพ ปี 2009

กระทั่งกลายเป็น “ตัวเลือกหนึ่งเดียว” หรือ choosen one เพื่อไปแทนที่ เซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ณ แมนฯ ยูไนเต็ด นั่นทำให้ทั้ง มอยส์ และเอฟเวอร์ตัน ต้องเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

มอยส์ โดนถล่มยับเยินและแทบจะเสียการเสียงานเสียอาชีพของเขาไปเลย เนื่องจากไปที่ไหนก็ไม่สำเร็จ ก่อนจะได้สัญญาฉบับที่ 2 และเข็น เวสต์แฮม ครองถ้วยแชมป์คอนเฟอเรนซ์ ถือเป็นแชมป์หนแรกของทีมในรอบ 40 ปี 

ตรงข้ามกับ เอฟเวอร์ตัน ที่โยโย่สุดชีวิต เคยขึ้นไปถึงจ่าฝูงพรีเมียร์ลีก, มีกุนซือคนดังอย่าง คาร์โล อันเชล็อตติมาทำงานให้ แต่สุดท้ายก็มิวายกลายเป็นทีมระดับหนีตาย และเปลี่ยนกุนซือเป็นว่าเล่น นับตั้งแต่ มอยส์ อำลาไปใช้กุนซือถาวรถึง 8 คนในรอบ 12 ปี

ผ่านไป 4,266 วัน แทบไม่มีใครคิดว่า เอฟเวอร์ตัน จะแต่งตั้ง มอยส์ กลับมาทำงานอีกครั้ง และภารกิจหนนี้แตกต่างจากเดิมชัดเจนมากๆ 

เขากลายเป็นกุนซืออายุมากที่สุดในลีก และเป้าหมายนั่นคือ ทำยังไงก็ได้ให้ทีมอยู่รอด

เอฟเวอร์ตัน อยู่ในภาวะดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ซึ่ง มอยส์ เขียนในหนังสือโปรแกรมการแข่งขันที่เขาคุมทีมนัดแรกในการรีเทิร์น “แล้วแพ้” ให้กับ แอสตัน วิลล่า 0-1 ว่า การตัดสินใจของเขาเกิดขึ้น “อย่างรวดเร็ว” หลังจากพูดคุยกับ แดน ฟรีดกิน ประธานกลุ่มเจ้าของสโมสรเอฟเวอร์ตัน และมาร์ก วัตส์ ประธานบริหารสโมสร

มอยส์ ยอมรับว่า เขาควรใช้ “เวลา”พิจารณาการตัดสินใจมากกว่านี้ แต่เมื่อมี “ความรู้สึก” เข้ามาแทนที่ เขาจึงตัดสินใจทันที นั่นเพราะสโมสรฟุตบอลเอฟเวอร์ตันมีความหมายมากสำหรับตัวเขาและครอบครัว

แฟนบอลส่วนใหญ่สนับสนุนให้ทีมปลด ฌอน ไดช์ และถูกแทนที่ด้วยมือที่ปลอดภัยของ มอยส์ โดยผู้จัดการทีมที่กลับมาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นเมื่อเขาออกมาจากอุโมงค์ก่อนเริ่มเกม

“หลายคนอาจจะบอกว่า เรายิงพลาดไปมาก แต่ผมไม่คิดแบบนั้น ผมมองว่า เราต้องใช้เวลากับไทม์มิ่งที่ดีในการพังประตู และไม่ได้หมายถึงเกมนี้แค่เกมเดียว ผมเชื่อว่าทุกคนจะเห็นได้ในเกมต่อไปจากนี้”

มอยส์ บอกว่า ผมไม่สามารถร่ายเวทมนตร์เพื่อเปลี่ยนแปลงสิ่งเหล่านี้ได้ ผมทำไม่ได้ มันเป็นงานใหญ่สำหรับผมและทุกคนที่เอฟเวอร์ตัน

เรื่องการยิงประตูถือว่าสำคัญมากๆ มันจะเดิมพันอนาคตของ เอฟเวอร์ตัน ในมือของ มอยส์ เพราะ ฌอน ไดช์ เองได้เน้นย้ำว่าการทำประตูเป็นปัญหาของสโมสรมา 4 หรือ 5 ปีมาแล้ว

ไม่ต้องมโน....ตัวเลขก็ชี้ให้ชัดว่า “ทอฟฟี่เมน” ทำได้เพียง 15 ประตู จาก 20 เกมลีก และตอนนี้ยิงไม่ได้ใน 9 จาก 11 เกมลีกสูงสุดล่าสุด ตัวของที่น่าตกใจของ โดมินิคคัลเวิร์ต-ลูวิน คือทำประตูไม่ได้มา 15 เกมติดต่อกัน และอาร์มันโด โบรฆา ที่ยืมตัวมาอาจถูกส่งกลับเชลซีหลังจากได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้าซึ่งอาจทำให้เขาต้องพักนานถึง 12 สัปดาห์

เมื่อพิจารณาไปยังตลาดนักเตะ ยังเหลือเวลาอีก 2 สัปดาห์ น่าจับตาตรงที่ สโมสรที่เคยถูกลงโทษตัดแต้ม โล่งใจที่ได้รับการยืนยันว่าจะไม่มีการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมใดๆ ในช่วงเวลานี้ หลังจากปฏิบัติตามกฎกำไรและความยั่งยืน (PSR) 

มอยส์ ถูกถามถึงความเป็นไปได้ที่นักเตะจะเข้ามาช่วยทีมหรือไม่ว่า เราจะต้องทำอะไรบางอย่างและหาทางดำเนินการบางอย่างหากทำได้

“เราอยากได้คนมาเพิ่ม แต่ในขณะเดียวกัน หากมันจะไม่ทำให้ดีขึ้น ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะเสียเงินเปล่าๆ”

ภารกิจนี้ใหญ่หลวงนัก เพราะสนามใหม่กำลังจะเสร็จ ไม่มีใครอยากให้ทีมออกสตาร์ท หรือว่าเริ่มต้น “บ้านใหม่”ในฐานะทีมในดิวิชั่น 2 หลังจากพวกเขาอยู่ยั้งยืนยงในลีกสูงสุดมาตั้งแต่ฤดูกาล 1954–55 

ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่า การเลือก เดวิด มอยส์ กลับมาถือบังเหียน “ทอฟฟี่สีน้ำเงิน” เอฟเวอร์ตัน นั้นถูกต้องหรือไม่

แต่สิ่งที่บอกได้คือ พวกเขาต้องการ “คนกุมหัวใจสีน้ำเงิน” ในช่วงเวลาสำคัญ

อย่างน้อยถ้าเป็นอะไร ก่อนตายยังมีชัก.......

บี แหลมสิงห์