ผมเพิ่งกลับจากเมืองออรังกาบาด  เมืองแห่งถ้ำอาชันตา ซึ่งเป็นถ้ำทางศาสนาพุทธ  และ ถ้ำเอลลอร่า  ที่มีถ้ำหลายชนิด  ตั้งแต่พุทธ  ฮินดู  และ ศาสนาเชน  ที่เลื่องชื่อไปทั่วโลก

(ถ้ำพุทธที่ อาชันต้า)

สังเกตเห็นว่า ปัจจุบัน คนอินเดียเริ่มท่องเที่ยวตามโบราณสถานมากขึ้น มากกว่าแต่ก่อนเยอะทีเดียว ไม่เพียงแต่เที่ยวในประเทศเท่านั้น แต่ที่พบมาก็เช่นในประเทศอียิปต์   

และเมื่อชาวอินเดียพบเห็นคนต่างชาติ  โดยเฉพาะคนไทย เขาจะแสดงน้ำใสไมตรีทันที และมักจะเข้ามาขอถ่ายรูปด้วย 

บังเอิญเห็นหญิงชายอินเดียคู่หนึ่งมาเดินเที่ยวอาชันตาด้วยกัน จากเครื่องแต่งกายที่เห็น ผมเดาว่า น่าจะเป็นคู่ที่เพิ่งแต่งงานกันหมาดๆ เลยถามไกด์ท้องถิ่น ได้รับคำตอบว่า ทั้งสองเพิ่งจะแต่งงานกันจริง 

ก็ดูเครื่องแต่งกายฝ่ายชายซิ ยังกะพระเอกหนังจักรๆวงศ์ๆ ทางทีวีช่อง 7 เรื่อง  สิงหไกรภพ เลยทีเดียว

(คู่แต่งงาน ป้ายแดง ซิงๆหมาดๆ ชาวอินเดีย)

การแต่งงานของชาวอินเดียในอดีต  ฝ่ายหญิงจะต้องเป็นผู้ขอฝ่ายชายแต่งงาน  พร้อมด้วยสินสอดทองหมั้นจำนวนพอสมควรตามแต่ฐานะของฝ่ายชาย เช่น ถ้าฝ่ายชายมีการงานดี เช่นเป็นหมอ รับราชการตำแหน่งดีๆ ฝ่ายหญิงก็จะถูกเรียกค่าสินสอดทองหมั้นกันจนแทบจะหมดเนื้อหมดตัว  หรือ จนครอบครัวล่มจมลงไปก็มี

จนแทบจะไม่มีครอบครัวไหนอยากมีลูกผู้หญิงอีกเลย 

เรื่องนี้เป็นปัญหาในระดับชาติของอินเดีย จนทำให้เกิดการตระหนักถึงปัญหาและมีการออกมารณรงค์เรียกร้องกัน เดี๋ยวนี้ เรื่องเงินสินสอดทองหมั้นที่ฝ่ายหญิงต้องจ่ายก็ลดน้อยลง  จะมีเพียงก็ในชนบทที่ห่างไกลความเจริญและการศึกษาเท่านั้น 

ประเพณีการแต่งงานของชาวอินเดียส่วนใหญ่ มักจะผ่านการจัดการโดยพ่อแม่ และ ญาติพี่น้องทั้งนั้น และระบบนี้ก็ยังทำงานอย่างเข้มแข็ง ประมาณว่า กว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของคู่แต่งงานชาวอินเดีย  จะผ่านการจัดการของบิดามารดาของทั้งสองฝ่ายทั้งสิ้น

ไกด์ท้องถิ่นของผมเล่าเรื่องชีวิตคู่ชาวอินเดียให้ผมฟังว่า 

ทุกเช้า ภรรยาจะตื่นนอนก่อนสามี  จากนั้นเธอก็จะอาบน้ำ  และ สระผม

โดยปกติ ผู้หญิงอินเดียมักจะไว้ผมยาว  ดังนั้น  กว่าผมจะแห้งสนิทต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน  จึงมีโมเมนต์แห่งความโรแมนติดเกิดขึ้น

ภรรยาจะสะบัดผมที่ยาว  และ  เปียกเล็กน้อยให้ผ่านใบหน้าของสามีที่นอนอยู่บนเตียง  เป็นการปลุกสามีให้ตื่นขึ้น 

เป็นการปลุกแบบสร้างสรรค์ และ โรแมนติค ในแนวอินเดีย

จากนั้นภรรยาก็จะทำการรดน้ำต้นไม้  โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้นกะเพรา ที่ปลูกในบ้าน  และต้องทำการบูชาต้นกะเพราด้วย

ชาวฮินดู จะนับถือต้นกะเพราว่าเป็นต้นไม้ศักดิสิทธิ์ เหมือนเป็นต้นไม้ของเทพเจ้า จึงมักจะใช้ใบกะเพราในการบูชาเทพเจ้าด้วย

ด้วยเหตุนี้ เมื่อทัวร์ไทยไปอินเดียและต้องการทานไก่ผัดใบกะเพรา จึงเป็นเรื่องที่กระอักกระอ่วนใจต่อพ่อครัวเป็นอย่างยิ่งที่จะทำเมนูที่ว่านี้ โดยเฉพาะ พ่อครัวที่เคร่งในศาสนาฮินดู

เพราะเขาคิดว่าใบกะเพรา ไม่ใช่ใบไม้ที่จะเอามาทานกัน  แต่เป็นใบไม้ที่จะถวายแด่เทพเจ้า

(ชาปาตี อาหารหลักของชาวอินเดีย – ภาพจากอินเตอร์เน็ต)

เมื่อรดน้ำเสร็จ ฝ่ายหญิงก็จะต้องทำอาหารเช้าให้สามี ส่วนใหญ่จะมีอาหารประเภทแป้งเป็นหลัก ทำเป็นแผ่นเหมือนแผ่นโรตี ที่เรียกกันว่า ชาปาตี(CHAPATI)  

การทำอาหารเช้าด้วยแป้งของชาวฮินดูแบบนี้  มีประเพณีที่ยึดถือกันมายาวนานก็คือ ซาปาตีแผ่นแรก  จะต้องให้แก่วัว

ตามความเชื่อของศาสนาฮินดู  วัวก็คือ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์  เป็นพาหนะของพระศิวะ ที่เรียกกันว่า นนทิ (NANDI)  เมื่อชาวฮินดูนับถือพระศิวะ ก็ต้องนับถือวัวนนทิ ที่เป็นพาหนะของพระศิวะด้วย

(วัวนนทิ พาหนะของพระศิวะ – ภาพจากวิกิพีเดีย)

ชาปาตีแผ่นที่สองจะทำให้แก่ สุนัขที่เลี้ยงในบ้าน หรือ สุนัขในบริเวณใกล้เคียง  เป็นความหมายของการเผื่อแผ่ความเมตตาแก่สัตว์โลก

จากนั้น  ชาปาตี แผ่นที่ 3 นั่นแหละ  ถึงจะเป็นของคุณสามี  เป็นแนวคิดทางศาสนาฮินดูที่พยายามสั่งสอนให้คนพิจารณาจากภายนอก หรือ จากสังคมเข้ามาหาตัวเอง   แทนที่จะคิดจากตัวเองออกไปหาสังคม 

แต่ประเพณีดังกล่าว ค่อยๆจางหายไป โดยเฉพาะในเมืองใหญ่ๆที่ยากแม้กระทั่งจะหาวัว หรือ หมาสักตัวที่จะให้ทานชาปาตี 

แต่สำหรับในชนบทที่อยู่ห่างไกลมากๆ ประเพณีของคู่แต่งงานชาวอินเดียแบบนี้ ยังคงมีความเข้มแข็งอยู่

ว่ากันว่า  แม้กระทั่งความโรแมนติดของการสะบัดผมให้โดนหน้าสามีก็ยังทำกันอยู่

สวัสดี