เหมือนไม่อายดินฟ้าหมาตัวไหน

คิดแต่เรื่องจัญไรไม่รู้สิ้น

หางโผล่สลอนตอนอยากกิน

กระดกลิ้นปลิ้นปล้อนซ่อนไม่มิด

โครงการแทบเลตกากซากยังเกลื่อน

ฟั่นเฟือนเหมือนไม่รู้ใดถูกผิด

จะยัดห่าสวาปามไร้ความคิด

ดัดจริตบิดเบือนเหมือนเคยมา

ลิ้นตวัดดึงลากทุกภาคส่วน

เลียปากหลากล้วนก๊วนผีห่า

หมอผีครองเมืองเรื่องชินชา

ก้มหน้ารับกรรมทุกค่ำเช้า

อ้อนชาวบ้านนั่นนี่ผีเจาะปาก

ล้วนคำสำรากปากเหม็นเน่า

ทั้งลูกพ่อส่อสันดานหน้าด้านเอา

ขอให้เหมือนวันเก่า-เป่าหูลวง

จะมีเกียรติมีศักดิ์ศรีกี่โมง

ใกล้ตายห่าตายโหงคงหนักหน่วง

มีแต่ความรันทดหมดทั้งปวง

ราวกับบ่วงและแอกให้แบกวน

เหมือนวนลูปที่เคยเห็นเช่นหนก่อน

ยังหลอกหลอนสะท้อนเงาคราวชิงปล้น

มืดแปดด้านการเมืองไทยไม่หลุดพ้น

จึงน่าขนหัวลุกทุกวันนี้

“เจริญขวัญ”