เรื่องบารมีธรรมของท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ที่ท่านอบรมมาในเรื่องจุตูปปาตญาณนั้นเป็นเรื่องส่วนตัว ส่วนหนึ่งที่ท่านพูดตอนแรกคือตอนท่านไปป่วยอยู่ที่เชียงใหม่ ก่อนหน้าที่ท่านจะป่วยนั้น ท่านเกิดมีความรู้ขึ้นมาในจิตว่า "ท่านอยู่ที่นี้จะป่วย จะแก้ไขไม่ได้ ต้องโน้นเขาลูกโน้นที่ไปแก้จึงจะได้ อยู่ที่นี้แก้ไม่ได้ เพราะไข้มันหนัก" 

พอลุกขึ้นได้ ท่านก็ธุดงค์ไปภูเขาที่เขาบอก ไปถึงเขาลูกนั้นค่ำแล้ว จะทำที่อยู่ที่พักก็ไม่ได้ นอกจากทำความสะอาดนิดหน่อยก็นั่งไปเลย นั่งไปไข้ก็มาพอดีเลย ท่านพูดอย่างนั้นหนาวเย็นเข้า ตัวสะท้านไปเลยแก้กันตรงนั้น แก้ตรงนั้นตกแล้วก็ต้องแก้ตรงนี้อีก แก้ไปจนจวนจะสว่างแล้วค่อนคืนไปแล้ว ปรากฏว่า "พระโสณะ" นี้ มานั่งอยู่หัวนอนนี้ ท่านก็เลยลุกขึ้นว่า "นี้ใคร พระโสณะนี้ เป็นพระอรหันต์นี่ทำไมไม่โปรดเราล่ะ" พระโสณะท่านก็เลยพูดขึ้นว่า "โปรดไม่ได้เพราะผู้ใดปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าแล้วสาวกโปรดไม่ได้" ท่านพระอาจารย์มั่นมานึกตรงนี้ "โอ้เรานี้ก็ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้ามา 500 ชาติแล้วนี้ ยังไม่ได้ทราบพยากรณ์ ถ้าอยู่ในนี้รับทราบพยากรณ์เมื่อไรนานเกินไป"

ท่านก็เลยตัดสินใจว่า "เรื่องพระพุทธเจ้าในอนาคต ไม่เอาแล้ว ขอให้ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติศีลธรรม ให้รู้แจ้งในศีลธรรมในชาตินี้ก็พอแล้ว ไม่เอาเรื่องพระพุทธเจ้า และตัดสินใจขาดตรงนั้น" หลังๆ มาท่านว่าภาวนาดีขึ้นกว่าเก่า "เพราะว่าเราไม่มีการปรารถนาในพุทธภูมิ"

ท่านพระอาจารย์มัน ปรารถนาในพุทธภูมิ แล้วตอนหลังท่านมาถอนปรารถนานั้น แต่ความที่บารมีท่านมากมาย มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย คือท่านยังมีลวดลายของความปรารถนาในพุทธภูมิในบารมีที่ท่านสะสมมา ท่านพูดถึงหลวงปู่เสาร์นั้นว่า เมื่อก่อนปรารถนาเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้าเทศนาไม่ได้ นอกจากบิณฑบาตโปรดเขา

ที่มาพูดถึงท่านพระอาจารย์มั่นปรารถนาพุทธภูมินี้ พระโสณะ ไม่เทศน์โปรดท่านพระอาจารย์มั่นก็อาจจะเป็นอย่างนี้ ท่านถอนความปรารถนาตอนที่ท่านป่วยหนักนั้นแหละ ป่วยจนว่าไข้สั่น ก็เลยปรากฏว่า พระโสณะ มานั่งอยู่ใกล้ๆ ท่าน

**อดีตชาติหลวงปู่มั่น ในยุคแคว้นสุวรรณภูมิ**

ท่านอาจารย์มั่น พูดว่า สมัยพระโสณะ กับพระอุตตระ มาเผยแพร่พระพุทธศาสนา ในแคว้นสุวรรณภูมิคือ นครปฐมเดี๋ยวนี้ ท่านพระอาจารย์มั่นนี้ได้เป็นสามเณรน้อยมาด้วย ท่านว่าสมัยนั้นท่านข้องคาอยู่ในการปรารถนาพุทธภูมิ ท่านจึงไม่ได้สำเร็จมรรคผลอะไร ท่านกล่าวว่า สมัยนั้นน้ำทะเลขึ้นไปจรดกับจังหวัดสระบุรี หรือเขาวงพระจันทร์ ส่วนพระโสณะ และพระอุตตระนั้นชอบใช้ไม้เท้าทางกกเป็น 8 เหลื่อมทางปลายนั้นเป็น 16 เหลื่อม

ท่านว่าเมืองไทยเรานี้มีคนที่มีบุญวาสนามากมาเกิดบ่อยๆ และเป็นที่ชุมนุมของเทวดามเหศักดิ์ผู้มีฤทธิ์มาก ทั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์เช่น พระบรมสารีริกธาตุ ก็เสด็จมาอยู่ในเมืองไทย ประเทศอินเดียไม่ค่อยมี เพราะเมืองไทยเรามีพระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองกว่าประเทศอื่น

ฉะนั้น เมืองไทยเราจึงเป็นเมืองแสนสงบสุข อุดมสมบูรณ์ เป็นเอกราชมานาน เพราะเป็นดินแดนที่เกิดของนักปราชญ์ทั้งหลาย พูดถึงตอนนี้เป็นเหตุให้เราคนไทยที่เป็นเจ้าของประเทศภาคภูมิใจมาก และภาคภูมิใจที่ได้มาเกิดในเมืองไทยที่มีครูบาอาจารย์ผู้วิเศษมาโปรด

**ที่มา ติสฺสตฺเถรานุสรณ์ (หลวงพ่อคำพอง ติสฺโส)-ชาคโรบูชา (หลวงปู่อุ่น ชาคโร)**