พูดถึงเรื่องหลวงพ่อผาง (หลวงปู่ผาง จิตฺตคุตฺโต) ที่ว่างูใหญ่นั่นก็เห็นประจักษ์อย่างนั้นแล้ว พรึบหายเงียบ ไม่ทราบไปไหน ทั้งๆ ที่ท่านเดินบุกเข้าไปหาเลยนะ ไม่มีสะทกสะท้าน เอาเลย ต้องการอันไหนเอาเลย เดินเข้าไปหามัน พรึบเดียวหมดเลย ไปไหนไม่รู้ จึงได้มาสอนหลวงพ่อ

ที่ถ้ำนั้นอีกเหมือนกันนั่นแหละ พระไปอยู่ก็เป็นพระขลังๆ ไปอยู่แทนที่จะเจริญเมตตาภาวนาชำระจิตใจตามหลักธรรมพระพุทธเจ้า กลับไปทำแต่ของขลัง ทำนั้นทำนี้ มีแต่ของขลังๆแบบโลก แบบกิเลสตัณหาไปหมด พวกเทวดาทั้งหลายเขาก็รำคาญ แทนที่จะเป็นศีลเป็นธรรมให้ได้รับความร่มเย็นยิบๆ แย็บๆ ก็ไม่มี ดีไม่ดีมีพระสองสามองค์ไปก็ไปทะเลาะกัน สร้างความรำคาญให้เขาอีก เขาก็มาดลบันดาลให้พระเหล่านี้หนีจากนั้นเลย

พระองค์ไหนมา ถ้าไม่เป็นศีลเป็นธรรม พวกรุกขเทพเหล่านั้นเขาหาอุบายขับไล่ อยู่ไม่ได้ จนร่ำลือสถานที่นั่น นี่ก็ทางน้ำหนาวเหมือนกัน นี่ก็หลวงพ่อผางไปอยู่  พอมันนานมาจนร่ำลือว่า ที่นี่มันแข็งอะไรต่ออะไร ทางภาษาภาคอีสานเขาเรียกมันเข็ดมันขวาง ทางนี้เรียกว่ามันแข็ง มันแรง เวลาท่านไปอยู่ที่นั่น เขาก็บอกเลยอยู่ที่นี่ อยู่ไม่ได้นะเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ เป็นก็เป็นเถอะ ท่านไม่สนใจแหละ จะพักที่นี่ เวลาพักแล้ว ท่านไม่ใช่พระขลังแบบนั้นซิ ท่านเป็นอรรถเป็นธรรม ไปอยู่นั้นพวกเทพทั้งหลายเข้ามาหา  เขามาเล่าเรื่องถึงพระองค์นั้นให้ฟัง เล่าเรื่องพระที่มาอยู่ที่นี่ให้ฟัง เป็นอย่างงั้น เป็นอย่างนี้ เขาเล่าให้ฟัง

ตกลงเรียกว่า เทวดาเล่าให้ฟังเสียเอง ประชาชนสู้เทวดาเล่าให้ฟังไม่ได้ ประชาชนว่ามานี่ทะเลาะกันเรื่องนั้นเรื่องนี้บ้าง แตกกันไปองค์ไหนมาก็มาทะเลาะกัน มาหาแต่ของขลังๆ ทำตะกรุดบ้าง ทำอะไรทุกอย่าง อะไรที่มันขลังๆ แล้วก็แตกกันไป มามีหลายพวกแล้วนะพระอยู่ที่นี่ไม่ได้ เขาว่างั้นประชาชน แต่เวลาเทวดามาพูด เทวดานี่ล่ะทำเอา มาแล้วมาทำตั้งแต่ของอย่างนั้น ของสกปรก เทวดาเขายังรู้ของสกปรก พระทำไมไม่รู้ เขากลั่นแกล้งเอาบ้าง เลยแตกหนี

ทีนี้เวลาท่านมาอยู่ที่นั่น ขอนิมนต์ ไม่ยอมให้ท่านหนีไปไหน อยู่ที่นั่น และต่อไปก็ดูเหมือนเป็นวัดขึ้น เราก็ลืมๆ ตอนนั้น หากทราบตั้งแต่ไปอยู่ทีแรก อยู่ไม่ได้ แต่ท่านไปอยู่ได้ จนกระทั่งพวกเทพทั้งหลายเขาอาราธนานิมนต์ท่าน ไม่อยากให้ท่านหนี เขามีความชุ่มเย็นเป็นสุขทุกสิ่งทุกอย่างราบรื่นดีงามไปหมด ท่านมาพักอยู่ที่นี่ร่มเย็นมา ว่างั้นไม่อยากให้ท่านไปไหน ท่านก็รู้สึกว่า พักอยู่นานอยู่นะ ก็เห็นใจเทวดาเหมือนกัน
..............
คัดลอกจากหนังสือ "เทวดา" หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน