กระแสเกี่ยวกับการบุกรุกที่ดินรวมถึงการออกโฉนดที่ดินโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายยังคงร้อนแรง

สำหรับที่ดินที่จะขอออกโฉนดที่ดินหรือหนังสือ แสดงสิทธิ์ในที่ดินได้คือ น.ส.3, น.ส. 3ก, น.ส. 3ข ซึ่งมีหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในกฎกระทรวงฉบับที่ 43 (พ.ศ.2537) ข้อ 14 กล่าวคือ

1.จะต้องเป็นที่ดินที่ผู้มีสิทธิในที่ดินได้ครอบครองและทำประโยชน์แล้ว

2.ไม่เป็นที่ดินที่ราษฎรใช้ประโยชน์ร่วมกัน เช่น ทางน้ำ ทางหลวง ทะเลสาบที่ชายตลิ่งที่เลี้ยงสัตว์สาธารณประโยชน์

3.ไม่เป็นที่ดินซึ่งได้หวงห้ามไว้เพื่อประโยชน์ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการหวงห้ามที่ดินรกร้างว่างเปล่า อันเป็นสาธารณสมบัติ ของแผ่นดินพุทธศักราช 2478

4.ไม่เป็นที่ดินที่คณะกรรมการจัดที่ดินแห่งชาติสงวนและพัฒนาที่ดินเพื่อจัดให้แก่ประชาชน ไม่เป็นที่ดินของรัฐที่คณะกรรมการจัดที่ดินแห่งชาติสงวนหรือหวงห้ามเพื่อให้ประชาชนใช้ประโยชน์ร่วมกัน

5.ไม่เป็นที่ดินที่คณะรัฐมนตรีสงวนไว้เพื่อรักษาทรัพยากรธรรมชาติหรือเพื่อประโยชน์สาธารณะอย่างอื่น ซึ่งปัญหาที่มักจะพบบ่อยในการ
ขอออกโฉนดที่ดินและพิสูจน์สิทธิ์ คงเป็นกรณีบินและบวม (บินไม่ตรงตำแหน่ง บวมเนื้อที่ในเอกสารไม่ตรงกับที่ครอบครอง)

ซึ่งในการพิสูจน์สิทธิ์ในที่ดินนั้นนอกจากระเบียบข้อบังคับแล้ว ล้วนเป็นเรื่องของข้อเท็จจริง ซึ่งผู้ที่มีความประสงค์ที่จะยื่นคำร้องพิสูจน์สิทธิ์ขอออกเอกสารต่างๆ จะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าที่ดินดังกล่าวนั้นตนครอบครองมาอย่างไร ทำประโยชน์อะไรในที่ดิน ตั้งแต่เมื่อไหร่ เนื้อที่เท่าไหร่ ตำแหน่งและแนวเขตของที่ดินเป็นอย่างไร ได้รับการครอบครองตกทอดที่ดินนั้นมาอย่างไร รวมถึงมีใครรู้เห็นบ้าง ซึ่งเป็นการใช้ทั้งพยานบุคคลไม่ว่าจะเป็น เครือญาติ ทายาท ผู้นำชุมชน รวมถึงพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ ที่น่าเชื่อถือเช่นประวัติภาพถ่ายทางอากาศ กรมแผนที่ทหาร ซึ่งสามารถอธิบายตามหลักวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการแผ้วถางครอบครองและทำประโยชน์ในที่ดินแปลงที่พิสูจน์สิทธิ์

ซึ่งแม้จะมีพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ก็ตามแต่ข้อจำกัดในเรื่องของประวัติภาพถ่ายทางอากาศ ที่มีไม่ครบช่วงปี ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงสำคัญอย่างมากที่ทำให้ผู้ครอบครองหรือทำประโยชน์ในที่ดินจำนวนมากไม่สามารถพิสูจน์สิทธิ์ของตนเองได้จนสิ้นสงสัยทั้งที่ ได้ครอบครองแล้วทำประโยชน์ไปตามหลักเกณฑ์