ต้องยอมรับกันว่า “เป็นเรื่องจริงไม่อิงนิยาย” นายพรานไพรที่ขยันเข้าป่าทึบแห่งการเมือง “เพื่อไล่ล่าขุมทรัพย์แห่งอำนาจ” นั้น ล้วนเป็น “มนุษย์เผ่าพันธุ์พิเศษ” ที่มีสมองเลิศกว่าใคร คิดได้ซับซ้อนกว่าคนอื่น

โดยสามารถ “เห็นวิธีการไล่ล่าขุมทรัพย์แห่งอำนาจได้เป็นฉากๆ” และ “หาทางขจัดคู่แข่ง” ที่ต้องการ ช่วงชิงขุมทรัพย์จากตนได้อย่าง “สุดเหี้ยม”

เมื่อมองเห็น “กลยุทธ์” ในการไล่ล่าขุมทรัพย์แห่งอำนาจ จะต้องประกอบไปด้วย “เป็นมนุษย์จมูกยาวกว่าใครมาแต่เกิด เป็นโฮโมซาเปี้ยนไร้หัวใจ หักดิบและหักหลังผู้อื่นได้ระดับลิโป้บวกโจโฉและสุมาอี้” รวมกัน

ดังนั้น เราจึงได้เห็น “ท่านปากจู๋ เนกไทแดง” แห่งแดนคาวบอยคือ “จอมหักดิบ จอมปลุกระดมมวลชน และจอมมายากลขยายจมูกยาวได้และหดสั้นได้”

อีหรอบเดียวกับ “ชาวสารขัณฑ์” ที่ได้ประจักษ์แจ้งมากับตาว่า“ท่านทศกัณฐ์ บ้านไกล” นอกจากถูกฆ่าไม่ตายทางการเมือง เพราะถอดหัวใจฝากไว้ที่พระฤๅษีโคบุตรแล้ว

“ท่านทศกัณฐ์” ยังสามารถ “แปลงร่างเป็นพ่อมดออซ” แล้วสะกดจิตคนรากหญ้าในนครสารขัณฑ์ให้เป็น “สาวกที่บูชาเปิ้น” ตลอดกาล อีกทั้งสามารถ “เสกให้คนเสื้อแดงเป็นซอมบี้ ที่เปิ้นสั่งได้”

“เปิ้น” ยังเป็น “เจ้าพ่อฟาร์มเลี้ยงหมาขนาดใหญ่” โดยมีทั้ง “สี่ขาผู้น่ารัก สี่ขานักไล่ล่าและสี่ขาสุดดุดัน ที่เชื่อฟังคำสั่งเปิ้นอย่างซื่อสัตย์”

ครั้นได้อำนาจรัฐ “เปิ้นก็กลายเป็นเสือติดปีก” สามารถ “เหาะเหินเดินฟ้าได้แบบเห้งเจียไปคว้าเงินจากอากาศมาสร้างความร่ำรวยให้แก่ตนเองและครอบครัว”

หลังจาก “ท่านทศกัณฐ์” ต้อง “จ๊ะเอ๋กับอุบัติภัย” จนต้องผันชีวิตไปเป็น “นักวิทยาศาสตร์ขยันเดินทางสำรวจโลก” เปิ้นก็ยังไม่ละทิ้ง “จิตวิญญาณการไล่ล่าขุมทรัพย์แห่งอำนาจ”

แต่ได้อำนาจมาแล้ว ก็ต้อง “ให้นอมินีดูแลขุมทรัพย์แห่งอำนาจแทนตน”

“ล่าสุดของล่าสุด” ท่านทศกัณฐ์ก็ได้ “หมายตา” นักการเมืองคนใหม่ คือ “ท่านอู้ฟู่ร่างโย่งใจถึง” มาเป็น “ว่าที่นอมินี”

ปรากฏว่า “ท่านโย่ง” ก็เป็น “มนุษย์สายพันธุ์พิเศษ”ที่เก่งไม่แพ้ทศกัณฐ์ โดย “สามารถเหาะเหินเดินฟ้าไปคว้าเงินอากาศเหมือนเห้งเจียได้”

คอการเมืองคงต้องมาติดตามดู “บทบาท” ของ “ท่านเห้งเจียคนใหม่” ว่าจะเหาะเหินเดินฟ้า คว้าเงินจากอากาศได้พิสดารเพียงไร?

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม