สำนวนไทยที่ “เกี่ยวกับปาก” มีมากมาย โดยเปรียบเทียบไว้อย่างเห็นได้ “สุดชัด” เช่น “ปากกรรไกรโรงพยาบาลปากตลาดด่าสุดมัน ไม่เลือกข้าง ปากตำแยคันดีไม่เลือกที่ ปากบอนเสียดสีไม่เลือกเวลา ปากกล้าเป็นชักยนต์แต่ขาสั่น ปากปราศรัยแต่น้ำใจเชือดคอ ปากเปียกปากแฉะจนหม้อข้าวบูด ปากพูดร้ายแต่ใจดีผีเข้าสิง ปากว่าตาขยิบเป็นลิงหลอกเจ้า และปากโป้งโผงผางเอาแต่ได้” เป็นต้น

ส่วนที่เป็น “สุภาษิต” สอนใจ เตือนภัยไม่ให้ “ใช้ปากเป็นพิษเด็ดชีวิตตัวเอง” ก็มีไม่ใช่น้อย โดยขอยกตัวอย่างแค่ “จิ๊บ จิ๊บ” ดังนี้

“ปากเป็นเอก เลขเป็นโท หนังสือเป็นตรี ชั่วดีเป็นตรา” หรือ “ได้ดีเพราะปาก ได้ยากเพราะคำ” และ “พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้” เป็นต้น

ในขณะที่สำนวนเกี่ยวกับ “ปาก” ยุคปัจจุบัน คนไทยรุ่นใหม่ได้ประดิษฐ์คำและสร้างวาทกรรมเกี่ยวกับ “ปาก” อย่าง “สุดหวือหวา” เช่น

“เขาเป็นมนุษย์ปากมหาภัย มีน้ำลายอาบยาพิษมีชิวหาอุดมฤทธิ์ซาตาน” และ “ชีเป็นมนุษย์ปากปีศาจมีลิ้นมัจจุราชและมีชิวหาอุบาทว์สุดเถื่อน” ฯลฯ

“สื่อจอมซนปากบุก ซุกปากบอน” บางรายจึงได้นำคำพูดที่หลุดจากปากคนดัง มาวิเคราะห์อย่างสุดมันจนกลายเป็นข่าวใหญ่ เช่น

กรณี ผู้นำไทย “ร่างโย่ง ชุดสูทลายตุ๊กแก” ท่านคงลืมจดจำสุภาษิตไทยโบราณที่สอนไว้เตือนใจว่า “พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้” จนกลายเป็น “ผู้นำปากไว” พูดถึง “สงครามยิวกับฮามาส” ด้วยการ “เลือกข้าง” ประณามกลุ่มฮามาสที่ใช้ความรุนแรงเมื่อวันที่ 7 ที่ผ่านมา

เท่านั้นล่ะครับท่านผู้ชม แรงงานไทยในอิสราเอลที่ถูกจับไปเป็น “ตัวประกัน” ก็ถูกกลุ่มฮามาส“เปลี่ยนฐานะ” จากตัวประกันให้กลายเป็น “เชลยศึก”ทันที

กรณี ผู้นำอินทรีหัวขาว “ท่านโย่ง คิ้วขาว” ก็อยู่ในลักษณะ “คนปากไว” เช่นกัน

วันที่รับตำแหน่งผู้นำก็ได้หลุดปากเรียกผู้นำหมีขาวว่าเป็น “ฆาตกร” จากนั้นก็ขยันใช้ “ปากมหาภัย” ด้วยการ “ด้อยค่าจีนอย่างถี่ยิบ” เช่น เป็นชาติที่เป็นอันตรายต่อโลก และ จ้องจะใช้กำลังบุกไต้หวัน เป็นต้น

แม้จะ “กลับลำ” ในภายหลัง ด้วยการส่งรัฐมนตรีและเจ้าหน้าที่ระดับสูงไป “พูดภาษาดอกไม้” กับจีนอย่างถี่บ่อย จีนก็ไม่ได้ “หลงลมปาก” เพราะรู้ชัดๆ แล้วว่า “อ้าปากก็เห็นไรฟันและเขี้ยวคมเต็มปาก”

ล่าสุด “ท่านผู้เฒ่าคิ้วขาว” ก็กลายเป็นคน “ปากมหาภัย” อีกครั้ง ด้วยการ “ใช้ปากไม่หยุดหย่อนพูดให้ท้ายแก่ยิว” แบบไม่ยี่หระชาวโลกว่า “ยิวใช้กำลังกวาดล้างกลุ่มฮามาสให้หมดไปจากโลกนั้น ชอบธรรมแล้วเพื่อน”

เป็นเรื่องเหลือเชื่อนะครับ ที่ผู้นำหลายชาติต่างกลายเป็น “มนุษย์ปากโป้งโผงผางไม่ยั้งคิด”

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม