กูรูทางการเมืองต่างออกมาทำตัวเป็น “โหรตาทิพย์” และ “หมอดูตาเห็น” โดยทำนายอนาคตของ “พ่อมด

หน้าเหลี่ยม” และทายาท รวมถึงสาวกตัวเอ้ๆ เอาไว้ว่า

“กรรมติดขีปนาวุธล่องหน” ที่ทรงอานุภาพกำลังพุ่งเข้าใส่โดยพ่อมดหน้าเหลี่ยมมีสิทธิ์ “พบจุดจบ”

แบบ “ศพไม่สวย”

เมื่อพ่อมด “พบจุดจบ” เหล่าสาวกก็จะ “พบจุดดับ” ในลักษณะ “แตกกระจาย” หนีไปสังกัดพรรคการเมืองใหม่กันจ้าละหวั่น

กูรูทางการเมืองต่าง “ฟันธง” ว่า “จุดจบ” ของพ่อมดหน้าเหลี่ยม เกิดจากความ “สุดห้าว สุดกร่าง สุดกล้าอย่างสุดดุดัน” แสดงอิทธิฤทธิ์ความเป็นพ่อมดของตนเองอย่าง “สุดอหังการ” ด้วยการ “แปลงร่างเป็นเทวดา” อยู่เหนือกฎหมายและเหนือความถูกต้องชอบธรรมทุกชนิด โดยเชื่อว่า “มนุษย์คอหยักหยักในนครสารขัณฑ์ทั้งหลาย ทำอะไรตูข้าไม่ได้ทั้งสิ้น”

แท้จริง มีสุภาษิตโบราณของสารขัณฑ์บทหนึ่งได้เตือนใจชาวสารขัณฑ์ทุกรายว่า “ความประมาทคือหนทางแห่งความตาย” แล้วสุภาษิตศักดิ์สิทธิ์นี้ “พ่อมดหน้าเหลี่ยมก็จ๊ะเอ๋ชนิดเต็มๆ”

“แม้พ่อมดหน้าเหลี่ยม จะเคยเป็นพ่อมดทศกัณฐ์ผู้ถูกฆ่าไม่ตายทางการเมือง เพราะพระฤๅษีโคบุตรได้ถอดหัวใจของเปิ้นเก็บไว้ในที่เร้นลับ แต่แล้วฉากทัศน์สุดท้ายของพ่อมด เมื่อกลับมาสู่นครสารขัณฑ์ ในฐานะนักโทษผู้สำนึกผิดยอมติดคุกชดใช้กรรม แต่แล้วกลับแปลงร่างเป็นเทวดาไม่ยอมติดคุกตามวาจาที่ลั่นไว้”

โดยเปิ้น “สะกดจิต” ให้หลายหมอตกอยู่ในอำนาจ “ช่วยเปิ้นเป็นเทวดาป่วยทิพย์อยู่ชั้น 14 ของรพ.ดาว 8 แฉก ต้องรักษาตัวอย่างทุรนทุราย จนครบ 180 วัน จึงรอดตายอย่างอัศจรรย์”

แต่แล้ว “มายาแห่งมนต์ดำ” ที่สร้าง “ตำนานป่วยทิพย์” นั้น ก็ถูกแพทย์ผู้มีคุณธรรมที่พ่อมดสะกดจิตไม่ได้ ทำลายความขลังของคาถา จนความจริงปรากฏขึ้นมาทันใด “พ่อมดไม่เคยป่วยวิกฤต”

บวกกับคณะท่านเปาได้ลงมาค้นหาความจริงแต่แค่นั่งบัลลังก์สืบพยานไปปากแรกเท่านั้น รายการ “โป๊ะเชะ” ก็เกิดขึ้น “ป่วยวิกฤต” กลายเป็น “นิทานโกหก”

เมื่อทุกอย่าง “กระจ่างชัด” กูรูต่างฟันธง “จุดจบของเทวดา กำลังเดินทางมาถึง”

ดังนั้น “วันใดที่จุดจบ” มาถึง อาณาจักรการเมืองของเปิ้นก็จะ “ล่มสลาย” ไปด้วย

คงต้องตามล่าหาความจริง “วันสิ้นแสง” ของอาณาจักรพ่อมด จะเกิดขึ้นเมื่อใด? อีกยาวนานหรือไม่? วันไหนคือวัน “ผึ้งแตกรัง?”

                                                                          กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม