“ธาตุแท้” และ “สันดานจริง” ของนักการเมืองนั้นหากใฝ่ฝันอยากเป็นนักการเมืองระดับ “ดาวค้างฟ้า” หรือ“อยู่นาน” ในตำแหน่งเสนาบดีทุกยุคทุกสมัย จะต้องมีวิทยายุทธ์ยิ่งกว่า “อรหันต์เหนืออรหันต์” หรือ “อยู่เป็น”อย่างยืนยงคงกระพัน ด้วยหลัก 2 ประการต่อไปนี้

“1.มีคุณสมบัติสุดสำคัญความเป็นนักการเมือง”ได้แก่ หน้าด้าน ใจดำ ทรยศหักหลังและอำมหิตกับ “ศัตรู”ของนายหรือผู้นำทุกยุคทุกสมัย โดยเป็น “หมารับใช้” ให้แก่ผู้นำอย่างถวายชีวิต

“2.มีคุณสมบัติสุดพิเศษ” สามารถ “กระติกศรีมณีเหวง” แก้ตัวให้นายได้ทุกเรื่อง ผู้มีอำนาจเก่งในการสะกดจิตประชาชนได้เยี่ยมเพียงไร? ตนก็ต้องส่งเสริมบารมีให้นายได้อย่างเต็มตาชั่งเพียงนั้น

นักการเมืองที่มีคุณสมบัติ 2 ประการนี้ระดับ “มืออาชีพ” หรือระดับ “เอตทัคคะ” ก็จะเป็น “ดาวค้างฟ้า” อยู่ในตำแหน่งทางการเมืองอย่างยาวนานจนได้ฉายา “พ่อมดทางการเมือง”

“พ่อมดทางการเมือง” ในสารขัณฑ์นั้น ในวันนี้คงไม่มีใคร “สุดดัง” เท่ากับ “พ่อมดวังน้ำยม”

ก็จะไม่สุดดังได้อย่างไร? เพราะทุกรัฐบาลที่เข้ามาปกครองประเทศสารขัณฑ์ ทั้งที่มาจาก “นักเลือกตั้งทุนสามานย์และขุนศึกรถถัง” ล้วน “จัดตั้งรัฐบาลไม่ได้” ถ้าขาดเจ้าพ่อวังน้ำยม ผู้เป็นพ่อมดทางการเมือง “ตัวจริง”

จึงไม่น่าประหลาดใจ ที่วันนี้รัฐบาลสองพ่อลูกของนครสารขัณฑ์ จึงต้องรีบเชิญพ่อมดทางการเมืองท่านนี้มาเป็น เสนาบดี อีหรอบเดียวกับรัฐบาลที่ผ่านๆ มาที่ “ขาดเจ้าพ่อวังน้ำยมไม่ได้”

ดังนั้น “พ่อมดวังน้ำยม” จึงได้ครองตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงหมออย่าง “สุดเท่” โดยถูกวางตัวไว้เพื่อช่วยเทวดาชั้น 14 ให้เป็นนักโทษอัศจรรย์ไม่ต้องติดคุกแม้แต่วันเดียว เพราะสามารถเปิดไฟเขียว จากการใช้คาถาสุดขลัง “สาปให้หมอ” ทำให้นักโทษคนดัง “ป่วยวิกฤต ใกล้ตายจนไม่ต้องติดคุก”

แล้ว “ตำนานสุดอัศจรรย์” ก็เดินทางยาวไกลจนในที่สุด “หมอที่ถูกสาป” ก็ถูกแพทยสภา “ลงโทษ”

เดือดร้อนถึง “พ่อมดคนดัง” รีบเป่าคาถาสุดขลังช่วยหมอให้พ้นภัย

แล้วในที่สุด “สวรรค์มีตา ฟ้ามีความยุติธรรม” ก็เกิดเหตุการณ์ “ฟ้าผ่า” ในวันที่ 12 มิถุนายน ที่ผ่านมาบรรดาหมอผู้มีอุดมการณ์ ก็ได้ร่วมมือกัน “ใช้ใบหนาด”เป็นเข่งๆ เทใส่ร่างพ่อมดวังน้ำยม จนทำให้ “พ่อมดวังน้ำยม” สิ้นมนต์ขลัง “ช่วยให้ 3 หมอ” ที่เปิดไฟเขียวให้นักโทษเทวดา ป่วยวิกฤตไม่สามารถ “พ้นผิด” จากการถูกลงโทษทางจรรยาแพทย์ได้

“พ่อมดวังน้ำยม” ต้องกลายเป็น “พ่อมดกระจอก” ครั้งนี้ ยังจะมี “กรรมติดจรวด” ตามเช็คบิลอีกหรือไม่?คำตอบน่าจะตามมาในไม่ช้า?

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม