ผมทำต้นฉบับไว้ล่วงหน้าหลายวัน จึงได้แต่เดาเหตุการณ์สงครามไทย-เขมร ตามที่กูรูฝ่ายความมั่นคง “ทำนายไว้” ล่วงหน้าว่า “สงครามน่าจะจบ” แบบ “ศึกไฟไหม้ฟาง”

น่าจะจบแบบ “ศึกไฟไหม้ฟาง” โดยน่าจะไม่มีรายการ “รบยืดเยื้อ” หรือ “รบกันยาวนาน” จนกลายเป็น “สงครามจบยาก”

โดยเฉพาะการใช้รหัสลับ 715 ของกองทัพไทยที่ทำการ “ปิด 15 ด่าน ชายแดนจาก 7 จังหวัดอย่างถาวร” คือ “จุดหักดิบ” ที่ทำให้สงครามครั้งนี้จบแบบ “ง่าย ง่าย” และ จบแบบ “กะทันหัน” ตามที่กูรูหลายฝ่ายได้วิเคราะห์ไว้แบบ “น่าจะแม่นยำ”

กูรูต่างให้เหตุผลว่า “เพราะการปิดด่านด้วยรหัส 715 ที่ยาวนาน ถาวรและเข้มข้น” จะทำให้เศรษฐกิจของกัมพูชา “ดิ่งนรกอย่างฉับพลันสุดลึก” จนชาวกัมพูชาส่วนใหญ่ “อยู่ไม่ได้”

เมื่อชาวกัมพูชา “อยู่ไม่ได้” รัฐบาล “ตระกูลฮุน” ขืน “ดื้อด้าน” รบกับไทยต่อไป “โดยรหัส 715 ปิดด่านอย่างถาวรไม่เปลี่ยนแปลง” จะเกิดคำถามตามมา “เป็นไปได้อย่างไร? ที่ตระกูลฮุนจะกล้าฝืนความจริง?” กับกรณี “เศรษฐกิจดิ่งนรก”ดักรออยู่ข้างหน้า?

ดังนั้น “การพักรบ” หรือ “หยุดรบ” จึงเป็นทางรอดเดียวที่กูรูต่าง“มั่นใจ” จะต้อง “เกิดขึ้น?”

แท้จริงแล้ว “สงครามทุกสนามรบ” จะห้ำหั่นกันถึงพริกถึงขิงอย่างยาวนานแค่ไหน? ประเทศคู่สงครามทั้งสองฝ่าย “จะต้องมีสายป่านอย่างอู้ฟู่” ในการทำสงครามมาราธอน

ตัวอย่างที่เกิดขึ้น ในสงครามยืดเยื้อทุกสนามรบในขณะนี้ เห็นได้ชัดชัดว่า “ทุนหนาได้เปรียบกว่ายาจก”

แต่ถ้าชาติใดยังอยากทำสงครามโดยมีทุนอย่างจำกัดก็จะต้องมีผู้นำเป็น “ยอดเซลส์แมน” ชนิดไปคุยกับมิตรประเทศที่ไหน? มักจะได้เงินทองติดไม้ติดมือมาทำสงครามยืดเยื้อต่อไป “อย่างอู้ฟู่?”

ดังนั้น จะไม่ขอ “ฟันธง”ว่า ระหว่างไทยกับเขมรใครจะมีเงินถุงเงินถังในการนำมาทำสงครามได้ยาวนานกว่ากัน?

แต่ขอ “ฟันธง” ตามกูรูทั้งหลายว่า ขืนห้ำหั่นกันยาวนานออกไป ทั้งสองประเทศมีแต่ “เสียไม่คุ้มได้”

รบไปก็ไม่มีกำไร? จะรบกันต่อไปทำไมให้กลายเป็นยาจก?

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม